Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος – Η προσφορά της Ορθοδοξίας στην Δυτική κοινωνία
27 Απριλίου, 2012 — vatopaidifriend4
Ο μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος σε συνέντευξή του στην
Πεμπτουσία μιλά για το τι μπορεί να προσφέρει σήμερα η Ορθοδοξία στην
Δυτική κοινωνία. Δείτε το βίντεο:
Να μοιραστούμε με τους άλλους τη μεγάλη χαρά της Ανάστασης…
14 Απριλίου, 2012 — vatopaidifriend3
Επειδή
ο Χριστός, ο Θεός μας, είναι αληθινός άνθρωπος, πέθανε μ’ ένα πλήρη και
γνήσιο ανθρώπινο θάνατο πάνω στο Σταυρό. Αλλά επειδή δεν είναι μόνο
αληθινός άνθρωπος αλλά και αληθινός Θεός, επειδή είναι η ίδια η ζωή και η
πηγή της ζωής, αυτός ο θάνατος δεν ήταν, και δεν θα μπορούσε να είναι,
το τελικό κλείσιμο.
Η ίδια η Σταύρωση είναι μια νίκη αλλά ενώ τη Μ. Παρασκευή η νίκη είναι κρυμμένη, το πρωί του Πάσχα διακηρύσσεται. Ο Χριστός ανασταίνεται από τους νεκρούς και με την ανάστασή του μας λυτρώνει από την αγωνία και τον τρόμο η νίκη του Σταυρού βεβαιώνεται, η αγάπη φανερώνεται ανοιχτά, ότι είναι πιο δυνατή απ’ το μίσος και η ζωή πιο δυνατή απ’ το θάνατο. Ο ίδιος ο Θεός πέθανε και αναστήθηκε από τους νεκρούς κι έτσι δεν υπάρχει πια θάνατος ακόμη κι ο θάνατος γέμισε από το Θεό. Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, δεν είναι ανάγκη πια να φοβόμαστε καμιά σκοτεινή ή δαιμονική δύναμη μέσα στο σύμπαν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ίδια η Σταύρωση είναι μια νίκη αλλά ενώ τη Μ. Παρασκευή η νίκη είναι κρυμμένη, το πρωί του Πάσχα διακηρύσσεται. Ο Χριστός ανασταίνεται από τους νεκρούς και με την ανάστασή του μας λυτρώνει από την αγωνία και τον τρόμο η νίκη του Σταυρού βεβαιώνεται, η αγάπη φανερώνεται ανοιχτά, ότι είναι πιο δυνατή απ’ το μίσος και η ζωή πιο δυνατή απ’ το θάνατο. Ο ίδιος ο Θεός πέθανε και αναστήθηκε από τους νεκρούς κι έτσι δεν υπάρχει πια θάνατος ακόμη κι ο θάνατος γέμισε από το Θεό. Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, δεν είναι ανάγκη πια να φοβόμαστε καμιά σκοτεινή ή δαιμονική δύναμη μέσα στο σύμπαν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Θεός ως αιωνιότητα
10 Σεπτεμβρίου, 2011 — vatopaidifriend3Κάλλιστος Γουέαρ, Επίσκοπος Διοκλείας
«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»
(Λουκ. 23,42).
“Σ’ όλες τις ψυχές που αγαπούν το Θεό, σ’ όλους τους αληθινούς Χριστιανούς, θάρθει κάποιος πρώτος μήνας του Χρόνου, σαν τον Απρίλη, μια μέρα ανάστασης.”
(Ομιλίες του Αγ. Μακαρίου)
“Όταν ο Αββάς Ζαχαρίας επρόκειτο να πεθάνει, τον ρώτησε ο Αββάς Μωϋσής: «Τι βλέπεις;» Και ο Αββάς Ζαχαρίας απάντησε: «Πάτερ, δεν είναι καλύτερα να μην πω τίποτε;» «Ναι, παιδί μου», είπε ο Αββάς Μωϋσής, «είναι καλύτερα να μην πεις τίποτε».”
(Αποφθέγματα των Πατέρων της Ερήμου)
“Ο λόγος είναι το όργανο αυτού του κόσμου. Η σιωπή είναι το μυστήριο του μέλλοντος αιώνος.”
(Άγ. Ισαάκ ο Σύρος)
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ
«Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του Μέλλοντος Αιώνος». Στραμένο
προς το μέλλον, το «Πιστεύω» τελειώνει με μια νότα προσδοκίας. Αλλά, αν
και τα Έσχατα πράγματα θάπρεπε ν’ αποτελούν το σημείο για μια συνεχή
αναφορά σ’ όλη αυτή την επίγεια ζωή, δεν μπορούμε να μιλήσουμε με καμιά
λεπτομέρεια για την πραγματικότητα του Μέλλοντος Αιώνος. «Αγαπητοί»,
γράφει ο άγ. Ιωάννης, «νυν τέκνα Θεού εσμέν, και ούπω εφανερώθη τι
εσόμεθα» (Α’ Ιω. 3,2). Μεσ’ από την πίστη μας στο Χριστό, αποκτάμε
πότε-πότε μια ζωντανή, προσωπική σχέση με το Θεό· και ξέρουμε, όχι σαν
υπόθεση, αλλά σαν πραγματικό γεγονός εμπειρίας, ότι αυτή η σχέση ήδη
έχει μέσα της τα σπέρματα της αιωνιότητας. Αλλά σαν τι μοιάζει το να μη
ζει κανείς μέσα στη ροή του χρόνου παρά μέσα στο αιώνιο Τώρα, όχι κάτω
από τις συνθήκες της πτώσης αλλά μέσα σ’ ένα σύμπαν όπου ο Θεός είναι
«τα πάντα τοις πάσι» -απ’ αυτό έχουμε μόνο μερικές λάμψεις μα όχι καθαρή
αντίληψη· κι έτσι θάπρεπε πάντα να μιλάμε με προσοχή, σεβόμενοι την
απαίτηση της σιωπής. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »Τα υπόλοιπα θα τα κάνει ο Θεός…αλλά με το δικό του τρόπο!
2 Φεβρουαρίου, 2010 — vatopaidifriend1
Όσο ο άνθρωπος θεωρεί
το Θεό μέσα στη φύση, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεται ότι ο Θεός είναι
επίσης πάνω και πέρα από τη φύση. Καθώς βρίσκει ίχνη του θείου σ’ όλα τα
πράγματα λέει: «Κι’ αυτό είσαι εσύ· ούτε αυτό είσαι εσύ». Έτσι αυτό το
στάδιο της πνευματικής οδού τον οδηγεί, με τη βοήθεια του Θεού, στ’
εκείνο το στάδιο, όπου ο Θεός δε γνωρίζεται πια μόνο από τη μεσολάβηση
αυτών που έχει φτιάξει, αλλά με άμεση και δίχως μεσολάβηση ένωση. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Από τη Δημιουργία στο Δημιουργό
19 Ιανουαρίου, 2010 — vatopaidifriend1 Θεωρώντας τα πράγματα που έχει φτιάξει ο Θεός, ο άνθρωπος της προσευχής φέρεται στη θεώρηση του ίδιου του Θεού. Καμιά θεώρηση κανενός είδους δεν είναι δυνατή δίχως νήψη ή επαγρύπνηση. Δεν μπορώ να μελετήσω ούτε τη φύση ούτε το Θεό δίχως να μάθω να είμαι παρών εκεί που είμαι, συγκεντρωμένος σ’ αυτήν εδώ τη στιγμή, σ’ αυτήν εδώ τη θέση. Σταμάτησε, κοίταξε κι’ άκουσε. Αυτό είναι το πρώτο ξεκίνημα για τη θεώρηση. Η θεώρηση της φύσης αρχίζει όταν ανοίγω τα μάτια μου στην κυριολεξία και πνευματικά, κι αρχίζω να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου -να παρατηρώ τον πραγματικό κόσμο, δηλαδή τον κόσμο του Θεού.Η καρδιά της Ευρώπης είναι χριστιανική (Συνέντευξη του μητροπολίτη Διοκλείας κ. Καλλίστου Γουέαρ)
26 Νοεμβρίου, 2009 — vatopaidifriend3
VatopaidiFriend:
Ένας από τους σημαντικότερους ορθόδοξους Ευρωπαίους ιεράρχες της εποχής
μας, ο μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ βρέθηκε στην Αθήνα τον
Ιανουάριο του 2008, όπου αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της
Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και παραχώρησε συνέντευξη
στον Γιώργο Καλόφωνο, την οποία λόγω της σημαντικότητάς της και
επικαιρότητας αναδημοσιεύουμε.
Συνέντευξη στον ιστορικό Γιώργο Θ. Καλόφωνο
Ο μητροπολίτης Κάλλιστος Γουέαρ συνδυάζει
την ιδιότητα του πανεπιστημιακού διδασκάλου με αυτήν του ποιμένα της
Ορθόδοξης Εκκλησίας, και το σημαντικό συγγραφικό έργο του στα αγγλικά
–που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες– έχει κάνει την ορθόδοξη παράδοση
γνωστή σε ένα ευρύτατο διεθνές κοινό. Τα βιβλία του «Η Ορθόδοξη
Εκκλησία» και «Ο ορθόδοξος δρόμος», είναι τα κείμενα μέσα από τα οποία,
μια πλειάδα αναγνωστών ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με την Ορθοδοξία.
Μέσα από το έργο και τη διδασκαλία του, ο Κάλλιστος Γουέαρ αναδεικνύει
κατεξοχήν τη μυστική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο γάμος ως οδός προς την αγιότητα
16 Νοεμβρίου, 2009 — vatopaidifriend3
Απόσπασμα από την εισαγωγή του Επισκόπου Κάλλιστου Διοκλείας για το βιβλίο “Έγγαμοι Άγιοι”.
Πως, μπορεί ο καθένας μας ν’ ανακαλύψει για ποια κατάσταση έχει
κληθεί (Γάμος ή Μοναχισμός); Σ’ αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να υπάρξει
μία μοναδική απάντηση. Δεν υπάρχει κάποια εξωτερική μέθοδος που μηχανικά
κι αυτόματα θα μας αποκαλύψει ποια είναι η προσωπική μας κλήση,
μοναχισμός ή γάμος. Αν περιμένουμε το Πνεύμα, χωρίς να έχουμε αποφασίσει
μόνοι μας, μένοντας υπάκουοι στον Πνευματικό μας πατέρα, το Πνεύμα στην
δική Του ώρα και με τον δικό Του τρόπο θα μας μιλήσει στις
συγκεκριμένες συνθήκες που βρισκόμαστε. Ταυτόχρονα, ενόσω περιμένουμε το
Πνεύμα, θα είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για μας να έχουμε μπροστά στα
μάτια της καρδιά μας τα παραδείγματα εκείνων που ακολούθησαν την κλήση
του γάμου.[…] Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ (3)
8 Μαΐου, 2009 — vatopaidifriend3Επισκόπου Διοκλείας Κάλλιστου Γουέαρ.
Ωρίμανση
Τέτοιο είναι το αληθινό ανθρώπινο πρόσωπο: ελεύθερο, ευχαριστιακό, κοινωνικό – αυτό που, σύμφωνα με το παράδειγμα του στάρετς Ζωσιμά του Ντοστογιέφσκι, καθιστά τον εαυτό του «υπεύθυνο για όλους και για όλα». Σ’ αυτά τα τρία χαρακτηριστικά πρέπει να προστεθεί και ένα τέταρτο: η ωρίμανση, η πορεία προς τα εμπρός, η συνεχής πρόοδος. «Αγαπητοί, νυν τέκνα Θεού εσμέν, και ούπω εφανερώθη τι εσόμεθα» (Α´ Ιω. 3,2). Το ανθρώπινο πρόσωπο δεν είναι στατικό ή στάσιμο, αλλά είναι δυναμικό. Είναι ένας οδοιπόρος, ένας ταξιδευτής – homo viator. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ (2)
7 Μαΐου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από 1
Επισκόπου Διοκλείας Κάλλιστου Γουέαρ.
Κοινωνία
Πέρα από το ότι είμαστε ελεύθερα οντά και ευχαριστιακά όντα, ο άνθρωπος είναι επίσης κοινωνικό ον. Αυτό είναι το τρίτο χαρακτηριστικό του στοιχείο. Είναι, σύμφωνα με το χαρακτηρισμό του Αριστοτέλη, ένα «πολιτικό ζώο», γιατί όντως πραγματώνει τον εαυτό του, γίνεται όντως άνθρωπος, εφόσον ζει σε μία πόλη, σ’ ένα κοινωνικά οργανωμένο χώρο. Ακόμη και οι ερημίτες πρέπει να προετοιμάσουν τον εαυτό τους για τη μόνωση, αφού ζήσουν αρχικά στην κοινωνική ζωή μιας μοναχικής αδελφότητας. Ο άνθρωπος είναι διαλογικός. Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του John Macmurray «δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος μέχρι που να βρεθούν δυο τουλάχιστον σε κοινωνία». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Επισκόπου Διοκλείας Κάλλιστου Γουέαρ.
Κοινωνία
Πέρα από το ότι είμαστε ελεύθερα οντά και ευχαριστιακά όντα, ο άνθρωπος είναι επίσης κοινωνικό ον. Αυτό είναι το τρίτο χαρακτηριστικό του στοιχείο. Είναι, σύμφωνα με το χαρακτηρισμό του Αριστοτέλη, ένα «πολιτικό ζώο», γιατί όντως πραγματώνει τον εαυτό του, γίνεται όντως άνθρωπος, εφόσον ζει σε μία πόλη, σ’ ένα κοινωνικά οργανωμένο χώρο. Ακόμη και οι ερημίτες πρέπει να προετοιμάσουν τον εαυτό τους για τη μόνωση, αφού ζήσουν αρχικά στην κοινωνική ζωή μιας μοναχικής αδελφότητας. Ο άνθρωπος είναι διαλογικός. Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του John Macmurray «δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος μέχρι που να βρεθούν δυο τουλάχιστον σε κοινωνία». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ (1)
6 Μαΐου, 2009 — vatopaidifriend3«Μια ψυχή φτιαγμένη κατ’ εικόνα Θεού είναι πιο πολύτιμη στο Θεό απ’ ότι δέκα χιλιάδες κόσμοι με όλα όσα περιέχουν»
Αποφθέγματα Πατέρων της Ερήμου
Το αληθινό θαύμα
«Μίλησέ μας για τις θείες οπτασίες πού έχεις», είπε κάποτε ένας μοναχός στον Αββά Παχώμιο (286-346). «Ένας αμαρτωλός σαν εμένα δεν περιμένει να έχει καμιά οπτασία από το Θεό», απάντησε ο Παχώμιος. «… Επίτρεψέ μου όμως να σου πω για μια μεγάλη οπτασία. Αν δεις έναν άγιο και ταπεινό άνθρωπο, αυτό είναι μια μεγάλη οπτασία. Γιατί ποιά άλλη μεγαλύτερη οπτασία απ’ αυτή μπορεί να υπάρξει: να δεις τον αόρατο Θεό να φανερώνεται στο ναό του, σ’ ένα ορατό ανθρώπινο πρόσωπο»;1
Αυτή είναι η ανώτερη οπτασία από όλες, το αληθινό θαύμα: μια ανθρώπινη ύπαρξη φτιαγμένη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού. «Εξομολογήσομαί σοι, ότι φοβερώς εθαυμαστώθην» (Ψαλμ. 138:14). Στην πνευματική ζωή του καθενός από μας ίσως δεν υπάρχει καθήκον πιο επιτακτικό από αυτό: να ανανεώνουμε το αίσθημα του θαυμασμού και της έκπληξης μπροστά στο θαύμα και το μυστήριο του δικού μας προσώπου. Η λέξη μυστήριο, ιδιαίτερα, χρειάζεται έμφαση. Ποιός είμαι; Τί είμαι; Η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Γνωρίζω μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του εαυτού μου. Τα όρια του ανθρωπίνου προσώπου είναι απίστευτα πλατειά. Εκτείνονται κατά ύψος και κατά πλάτος στο χώρο και πέρα από το χρόνο, στο ατελεύτητο. Προεκτείνονται μπροστά και πίσω μέσα στο χρόνο και πέρα από το χρόνο, στην αιωνιότητα. Στο βάθος του εαυτού μου κρύβονται ανεξιχνίαστα βάθη που διαφεύγουν της δικής μου αντίληψης.
Μέσα σ’ αυτό το μυστήριο ανθρώπινο πρόσωπο, που είναι φτιαγμένο κατ’ εικόνα του ζώντος Θεού, υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ξεχωριστής σημασίας: ελευθερία, ευχαριστία, κοινωνία και ωρίμανση. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου