Ομιλία του Ηγουμένου της Ι. Μ. Κουτλουμουσίου στη Μυτιλήνη, 15/6/2015

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΝΟΙΚΑ. 3 ΝΑ ΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Είπαμε, λοιπόν: «Να τηρούν τον λόγο του Θεού». Εμείς βέβαια αρχίζουμε να τηρούμε τον λόγο κάνοντας ο καθένας ότι μας έρχεται στο μυαλό. Θα ήθελα όμως να παρακινήσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου να καταλαβαίνουν, να ποθούν, να αναζητούν με πολλή προσευχή πιο βαθιά από αυτό που θα μας πρωτοέρχεται στο μυαλό. Διότι δεν είναι μόνο το να φυλάσσουμε έναν λόγο, ηθικά. Ο λόγος δεν είναι μία ηθική εντολή, αν και έχει και ηθικό αντίκτυπο, αλλά είναι μόνο ένα αντίκτυπο, ένα δευτερεύον αντίκτυπο. Είναι λόγος ζωής. Τηρώντας τον λόγο του Θεού, του δίνουμε τη δυνατότητα να σκηνώσει, να ζήσει μέσα μας. Και ανακαλύπτουμε ότι τελικά δεν είμαστε εμείς που φυλάγουμε τον λόγο, αλλά ο λόγος είναι αυτός που φυλάει εμάς.

Τελικά, ποιος φυλάει ποιον; Ο άνθρωπος φυλάει τον λόγο του Θεού; Πιο αληθινά, ο λόγος τον οποίο φυλάω, φυλάει εμένα. Και όχι μόνο με φυλάει, αλλά με πάει ακόμη πιο πέρα. Πόσο πιο πέρα; Λέει η αγία Γραφή ότι «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται». Η βασιλεία των ουρανών δεν είναι στη σάρκα και στο αίμα, στο να τρώμε ή στο να εγκρατευόμαστε- είναι η βασιλεία του Πνεύματος. Το λέει η αγία Γραφή, το λέει ο απόστολος Παύλος, στον οποίο αποκαλύφθηκαν βαθιά μυστήρια, ότι: «Ά οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ άνέβη, ά ήτοίμασεν ό Θεός τοις άγαπώσιν αύτόν». Αν μάτια δεν τα είδαν και αυτιά δεν τα άκουσαν, αν δεν πέρασαν από τον νου του ανθρώπου, πώς μπορούμε εμείς να πηγαίνουμε προς αυτά που δεν τα βλέπουμε και δεν τα ακούμε; 

Είναι τόσο μακριά από εμάς, ώστε τίποτε ανθρώπινο δεν μπορεί να τα καταλάβει. 

Η καλλιέργεια του  λόγου ακριβώς προς αυτό το αόρατο, ανήκουστο και απερίγραπτο οδηγεί τον άνθρωπο. Ο λόγος του Θεού έρχεται  εν τη βασιλεία των ουρανών, και όχι μόνο μας φυλάει, αλλά και μας πάει στη βασιλεία των ουρανών.

Τι είναι η βασιλεία των ουρανών; Λέει ο Κύριος: «Ουδέ ίρούσιν ιδού ώδε ή ιδού εκεί ιδού γάρ ή βασιλεία τού ουρανων εντός υμών εστίν». Η βασιλεία είναι μέσα στον άνθρωπο, και ο λόγος του Θεού ψάχνει να βρει τόπο να μείνει σι ον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι στην αρχή σαν ένα ζώο δεν το λέω υποτιμητικά-, δηλαδή ζει τη ζωή της ύλης, τη ωώδη ζωή. Σε αντίθεση όμως προς τα ζώα που ζούνε πάνω στη γη, που γεννιούνται όπως και εμείς, που μεγαλώνουν και πεθαίνουν σαν και εμάς (δηλαδή εμείς σαν και αυτά), μόνο στον άνθρωπο βλέπουμε -σε αυτόν τον πόθο του, στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του, που δεν μπορούν να χορτάσουν με τίποτε το υλικό- βλέπουμε αυτή την αναζήτηση, η οποία του προσδίδει τη θεϊκή εικόνα που φέρει μέσα του.

Ο άνθρωπος με τίποτε και ποτέ δεν θα μπορέσει να βρει ικανοποίηση σε αυτή τη γη, ακόμη και αν γευτεί τις μεγαλύτερες ηδονές, ακόμη και αν κάνει τις πιο φρικτές αμαρτίες, και αν πραγματοποιήσει τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ιστορίας, στο τέλος μπορεί και να πεθάνει απελπισμένος, και ας νιώθει γεμάτος απ’ όλα• επειδή άλλο ποθεί ο άνθρωπος, αλλά δεν μπορεί να το αγγίξει. Η σάρκα και το αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν εκείνα, τα οποία δεν μπορούν να τα δουν και να τα ακούσουν, δεν μπορούν να τα αντιληφθούν και να τα αισθανθούν, παρά μόνο αμυδρά και ελάχιστα. Όμως καλλιεργώντας μέσα μας αυτόν τον λόγο, τότε ο ίδιος ο λόγος του Θεού, ο Θεός Λόγος, μας αποκαλύπτει το είναι Του• αυτό που Αυτός είναι.

Επανέρχομαι σε αυτό που ονομάζουμε εντολές του Χριστού. Είπα στην αρχή, ότι δεν είναι σαν τις εντολές της Παλαιός Διαθήκης, αν και είδαμε ότι και η Παλαιό Διαθήκη υπαινισσόταν κάτι παραπάνω από έναν νόμο: έναν Παράδεισο. Ο λόγος του Χριστού είναι το πέρασμα από την πειθαρχία στη ζωή. Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο λέει: «Ό νόμος διά Μωϋσέως έδόθη, ή χάρις και ή αλήθεια διά Ιησού Χριστού έγένετο».

Θα ήθελα τώρα να έρθω σε ένα υψηλότερο επίπεδο του «Να τηρούν τον λόγο του Θεού». Εφόσον «ό Λόγος σαρξ έγένετο», τότε μπορεί και να μεταδίδεται στον άνθρωπο και ο άνθρωπος να τον μεταλαμβάνει με όλες του τις αισθήσεις. Μεταδίδεται διά του λόγου, αφού με τον λόγο συνεννοούμαστε (κάπως πληροφοριακά, αν θέλετε), αλλά επειδή πρόκειται για τη ζωή, ο λόγος μεταδίδεται μόνο βιωματικά. Δεν είναι αρκετό να μελετάει κάποιος την αγία Γραφή όπως ένα λογοτεχνικό κείμενο, να στολίζει το σπίτι του με εικόνες, να ακούει εκκλησιαστικούς ύμνους και μουσική, να αντικαθιστά μία ανθρώπινη κουλτούρα με μία εκκλησιαστική κουλτούρα.

Ο Θεός που μας έπλασε, γνωρίζει από τι είμαστε πλασμένοι, ξέρει ότι είμαστε σάρκα και αίμα. «Ό Λόγος σαρξ έγένετο» με πολλές έννοιες. Ο προαιώνιος Λόγος, ο οποίος ονομάζεται και Υιός του Θεού, ο οποίος είναι ο ίδιος ο Θεός, πήρε ανθρώπινη σάρκα μέσα στην ιστορία, γεννήθηκε όπως γεννήθηκα και εγώ, πέρασε τα παιδικά Του χρόνια όπως και εγώ, έζησε και υπέφερε σαν και εμένα, πέθανε όπως και εγώ θα πεθάνω. Αναστήθηκε όπως εγώ δεν μπορώ να αναστηθώ, ανελήφθη στους ουρανούς και

κάθεται στα δεξιά του Πατρός, και με όλα αυτά δημιούργησε μία οδό προς τα δεξιά του Πατρός για μένα.

Και όταν λέω για μένα δεν εννοώ αυτόν που σας μιλάει. Εννοώ εσένα. Επειδή και εσύ είσαι ένα εγώ, όπως και κάθε άλλος. Λοιπόν, «ό Λόγος σαρξ έγένετο» για να μεταδοθεί, και ως σάρκα μάς μεταδίδεται. Ένας από τους σωτήριους λόγους του Κυρίου είναι ότι αυτός ο ίδιος είναι «ό άρτος της ζωής». Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο γράφει:

 Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον». Και μάλιστα λέει πιο κάτω: «Ό τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν έμοί μένει, κάγώ εν αύτω». Επίσης λέει: «Εάν μη φάγητε την σάρκα τού υιού τού ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν έαυτοίς». 

Αυτή η Σάρκα και αυτό το Αίμα αποτελούν την πεμπτουσία της Εκκλησίας. Δεν ξέρω πώς να το εκφράσω. Εύχομαι και παρακαλώ τον Κύριο να κάνει τις καρδιές σας να κατανοήσουν τον λόγο που θέλω να πω. Εκεί που σκοντάφτω εγώ, η αντίληψή σας να πάει πιο πέρα και να ολοκληρώσει ότι εγώ δεν μπορώ να εκφράσω.

Στη θεία Κοινωνία τρώμε αυτό που ο νους βλέπει να είναι ένα κομματάκι ψωμί και μία σταλιά κρασί. Αυτό που βλέπουν τα γήινα μάτια μας, αυτό που μυρίζει η γήινή μας όσφρηση, αυτό που αντιλαμβάνονται οι πέντε αισθήσεις μας είναι: ψωμί και κρασί. Όμως, όταν οι πνευματικές μας αισθήσεις αναπτύσσονται, τότε με ένα μυστικό τρόπο μας αποκαλύπτεται ολοένα και πιο δυνατά, πιο ξεκάθαρα και πιο συγκεκριμένα, και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τον λόγο του Κυρίου που λέει ότι δεν είναι μόνο ψωμί και κρασί, αλλά αυτό το Σώμα και το Αίμα Του. Λέει ο απόστολος Παύλος: «Έπεί ούν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός -ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού- παραπλησίως μετέσχε των αυτών», έγινε ομοούσιος με εμάς. Αλλά, κάτω από μια εικόνα ασύλληπτη για τον άνθρωπο, δίνεται ως τροφή.

Για τον σύγχρονο άνθρωπο, μια και είναι συνηθισμένος στον διανοητικό τρόπο σκέψης, θα σας πω τη γνώμη ενός Γερμανού φιλοσόφου: MAN IST WAS MAN IBI Είναι ένα λογοπαίγνιο. IST σημαίνει είναι, γραμμένο όμως λίγο διαφορετικά σημαίνει τρώει: Ο άνθρωπος είναι αυτό που τρώει. Δηλαδή ύλη τρώμε, ύλη είμαστε. Τι υψηλότερο να σκεφτούμε! Βλέπουμε ότι παίρνουμε τη ζωή μας από τα υλικά, από λαχανικά, από κρέας ζώου, από διάφορα άλλα, άρα λοιπόν είμαστε και εμείς ένα είδος λάχανου, καμιά φορά με... πολλές έννοιες. Έχουμε και εμείς ένα σώμα ζώου. Σαν το ζώο γεννιόμαστε, σαν το ζώο χανόμαστε. Εγώ όμως πιστεύω ότι Αυτός που έκανε τον άνθρωπο γνώριζε καλύτερα από τον Γερμανό φιλόσοφο ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και αίμα, και γι’ αυτό μας έδωσε -με μία μυστική εικόνα- Σώμα και Αίμα, και με αυτή την τροφή που λαμβάνουμε σωματικά τρεφόμαστε πνευματικά.

Είναι ένα θέμα με πολλές προεκτάσεις. Τρώμε Σώμα και Αίμα, αλλά βλέπουμε και νιώθουμε ψωμί και κρασί. Το ξαναλέω, ο Θεός που έκανε τον άνθρωπο γνωρίζει τη φύση του ανθρώπου. Δεν τον έκανε κανίβαλο. Ο άνθρωπος, αν δεν δαιμονιστεί με το να είναι αποκομμένος από τον Θεό, δεν αντέχει ούτε στη σκέψη να φάει ωμό σώμα και αίμα, οπότε μας έδωσε αυτό το σώμα και αίμα με τον ωραιότερο και ευγενέστερο τρόπο, την πιο αρχοντική τροφή που γνώρισε ο άνθρωπος, διότι υπάρχει και συγκεκριμένη ομοιότητα του σώματος και του αίματος με το ψωμί και το κόκκινο κρασί.

Μου έρχονται στον νου οι εκφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης που μιλάνε για το «αίμα σταφυλής» : υπάρχει , εκεί μια καταπληκτική προεικόνιση. Τρώγοντας λοιπόν, σε μία μορφή όχι κανιβαλική, αλλά σωματική, τρώμε πνεύμα, επειδή ο άνθρωπος είναι και πνεύμα. Είπε ο Χριστός στη Σαμαρείτιδα: «Πνεύμα ό Θεός, και τούς προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αλήθεια δει προσκυνείν».  Και με αυτή την τροφή, τρώγοντας Σώμα, τρώμε Πνεύμα.

Εδώ νιώθω και πάλι αδύναμος να εκφραστώ, αλλά ελπίζω ότι ο Θεός θα φανερώσει μέσα στην καρδιά σας ότι είναι αναγκαίο για τη σωτηρία του καθενός. Λέω ότι τρώμε πνεύμα• αλλά τρώμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, σε μία μορφή μάλιστα υλική, αποδεκτή στον άνθρωπο, που όμως είναι κάτι άλλο από αυτό που φαίνεται να είναι. Εμβαθύνω περισσότερο: Τρώμε ένα Σώμα και πίνουμε ένα Αίμα κι οποία γνώρισαν τον θάνατο, αλλά και την ανάσταση, και την ανάληψη, και την ενθρόνιση στα δεξιά του Πατρός, και, κατά μία μυστηριακή εικόνα, και τη δευτέρα παρουσία Του  και την αιώνια δόξα- τελικά κοινωνούμε τον ίδιο τον Θεό.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΝΟΙΚΑ.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΝΟΙΚΑ. 4 " Πού οδηγεί η καλλιέργεια του λόγου του Θεού, η πίστη στα λόγια του Θεού;"

Πού οδηγεί η καλλιέργεια του λόγου του Θεού, η πίστη στα λόγια του Θεού; Τα λόγια του Θεού μπορούν να φανούν στον άνθρωπο, και φαίνονται πολλές φορές, σαν τη μεγαλύτερη παραφροσύνη. Και ο ίδιος ο απόστολος Παύλος δεν διστάζει να μιλήσει για «το μωρόν τού Θεού», αλλά προσθέτει ότι είναι «σοφώτερον των ανθρώπων». Η σοφία του ανθρώπου είναι αδύναμη και φθαρτή όπως και ο άνθρωπος, αλλά αυτό που σ’ εμάς φαίνεται να είναι μωρό, εφόσον είναι του Θεού, ας κοινωνήσουμε με αυτή τη μωρία, και θα δούμε ότι αυτή είναι η σοφία.

Φτάνουμε λοιπόν στην πραγματική, χειροπιαστή κοινωνία με αυτό που έρχεται από αντίπερα, από εκεί που ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να πάει. Από εκεί που το μάτι δεν μπορεί να δει, το αυτί δεν μπορεί να ακούσει. 

Ε, αυτή είναι ενέργεια που μας πηγαίνει σε αυτό το αντίπερα. Ο Λόγος του Θεού κάνει κοινωνό Του τον άνθρωπο σε όλα τα επίπεδα: στο επίπεδο του λόγου, στο επίπεδο της αίσθησης, και πιο συγκεκριμένα στο επίπεδο του φαγητού. Και όταν ο Κύριος απάντησε στον πειραστή ότι «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, άλλ’ επί παντί ρήματι έκπορευομένω διά στόματος Θεού», αν θα είχαμε ακούσει τότε στην έρημο αυτόν τον λόγο, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο λόγος αυτός, ο εκπορευόμενος διά στόματος Θεού, θα μας δινόταν προς κοινωνία ακριβώς ως άρτος;

Θα πει κανείς ότι ο άνθρωπος σκανδαλίζεται από τα υλικά στοιχεία. Βεβαίως και σκανδαλίζεται! Αυτά είναι θεϊκά μυστήρια. Ή πιστεύεις ή δεν πιστεύεις... Αν δεν πιστεύεις, μπαίνεις σε έναν χώρο που λέγεται κόλαση, που λέγεται παίδευση (τιμωρία), μπαίνεις σε περιπέτειες κάθε είδους, σε παράλογα και πίκρες, σαν το άσωτο υιό.

Σε αυτά τα παράλογα που πέφτουμε, σε αυτή την παίδευση... Τι σημαίνει η λέξη αυτή; Ετυμολογικά το ρουμάνικό pedeapsa προέρχεται από την ελληνική λέξη παίδευση ελληνική ρίζα “παιδ-” δίνει στα ρουμανικά και άλλες λέξεις: pediatrie, pedagogie. Παίδευση είναι η νουθεσία παιδιών, η αγωγή παιδιών, το να εκπαιδεύσεις, το να μορφώσεις ένα παιδί- δεν είναι «θα φας ξύλο, επειδή δεν ήσουν καλό παιδί»! Η παίδευση είναι κάτι που μας επιστρέφεται. Ας πούμε, αν πετάξεις χώμα προς τα πάνω, το χώμα θα πέσει στο κεφάλι σου. Μας επιστρέφονται μερικά πράγματα στη ζωή, και τα παράλογα και οι πίκρες που μας συμβαίνουν, αυτά που εμείς ονομάζουμε πειρασμούς, έχουν σκοπό να μας ξυπνήσουν, να έρθει μια μέρα, ώστε ο άνθρωπος να πει μέσα του, σαν τον άσωτο υιό: «Άραγε, αυτό ήθελα τελικά; Εγώ έψαχνα την ευτυχία, και να που έφτασα στην πίκρα! Αυτό ζητούσα;»

Σας θυμίζω τον λόγο που είπα προηγουμένως, ότι αυτός που κόβει το θέλημά του και κάνει το θέλημα του Θεού, δηλαδή κάνει υπακοή, καταλαβαίνει ότι αυτό ήταν αυτό που ήθελε. Διότι ο Θεός γνώριζε καλύτερα τι ήθελα εγώ και πού θα το έβρισκα. Έτσι και ο άνθρωπος που αποκόπτεται από τον Θεό, πέφτει σε αυτόν τον χώρο που ονομάζω παίδευση, τελικά ζει την κόλαση. Αλλά και αυτή, η κόλαση, έχει σκοπό να διδάξει τον άνθρωπο, έστω και με έναν αρνητικό τρόπο: «Άραγε, αυτό ήθελα; Αν, ότι και να κάνω, τελικά πρόκειται να υποφέρω, δεν είναι καλύτερα να προτιμήσω τις δυσκολίες, που δεν μας κρύβει ο Θεός ότι θα επακολουθήσουν, τηρώντας τον λόγο Του; Διότι, αν πάλι πρόκειται για πόνους και θλίψεις, τότε τι έχω να χάσω ακολουθώντας τον Χριστό υποφέροντας; Εκεί τουλάχιστον υπάρχει υπόσχεση ζωής αιωνίου». Και πάλι, αν μέσω της παίδευσης παιδαγωγηθούμε, αν η ψυχή υποστεί αυτή την 

αφύπνιση, σαν τον άσωτο υιό, μέσω αυτής της αφύπνισης  κερδίσει την επιστροφή του στον Θεό και, παραδόξως, και ένα παραπάνω πλεονέκτημα: η ασωτία δεν θα τον εξαπατά- θα την αναγνωρίζει ως αστοχία.

Και θα ρωτούσα: Γιατί ο Θεός δεν μας ζητάει, όπως το φίδι, να έχουμε την εμπειρία του καλού και του κακού μετέχοντας στο κακό, τρώγοντας εκείνο τον καρπό που ο Θεός είχε πει ότι θα μας προξενήσει θάνατο; Δεν λέει: «Γνωρίστε τον θάνατο και μετά θα γνωρίσετε και τη ζωή!» Ο Θεός δεν συμμετέχει σε ότι είναι κακό. Ο Θεός με τη σοφία Του, με την αγάπη Του για τον άνθρωπο, χρησιμοποιεί τα πάντα, σκάνδαλα, πειρασμούς και καθετί αρνητικό, για να σώζει τον άνθρωπο. Η οδός όμως αυτή είναι επικίνδυνη, γιατί ο άνθρωπος μπορεί να μην ξέρει πώς να γυρίσει από εκεί. Βλέπουμε τον Ιούδα, που δεν ήξερε, που μέχρι την τελευταία στιγμή δεν κατάλαβε ποιο είναι το έλεος του Κυρίου, για να μπορέσει και αυτός να κάνει αυτό που έκανε ο απόστολος Πέτρος, δηλαδή να μετανοήσει.

Ο Πέτρος απαρνήθηκε τον Θεό, τρεις φορές αρνήθηκε τον Χριστό, τον Ιησού, τον διδάσκαλό του, τον οποίο ισχυρίστηκε ότι αγαπάει, τον διδάσκαλό του, που είδε μεταμορφωμένο στο όρος Θαβώρ μέσα στο θεϊκό Του φως. Μετά από το γεγονός της μεταμόρφωσης Αυτός δεν ήταν πια για τον Πέτρο απλώς ένας διδάσκαλος, ένας προφήτης. Ο Πέτρος είδε ότι ήταν πραγματικά ο Υιός του Θεού, ο ίδιος ο Θεός. Και Αυτόν ακριβώς αρνήθηκε ο Πέτρος. Και η αμαρτία του Πέτρου ήταν απείρως μεγαλύτερη από την προδοσία του Ιούδα.

Τι ήξερε ο Ιούδας; «Ήμαρτον παραδούς αίμα άθωον». Και τώρα έβλεπε ότι η προδοσία του οδηγούσε εκείνο το  αθώο αίμα στον θάνατο. Ο Πέτρος όμως, αν και αμάρτησε πολύ και αυτός, παρ’ όλα αυτά έμεινε στο φως του Χριστού, φως το οποίο του αποκάλυψε ότι ο Θεός είναι ελεήμων, του αποκάλυψε ακριβώς αυτό που και εμείς μαθαίνουμε στην Εκκλησία: ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού αλλά το να επιστρέψει αυτός και να ζήσει.

Και επέστρεψε ο Πέτρος, «και εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς», αλλά έμεινε με τους υπόλοιπους αποστόλους μέχρι που ήρθε ο Κύριος. Και Αυτός δεν τον κατηγόρησε μπροστά στους υπόλοιπους αποστόλους, αν και όλοι ήξεραν ότι αρνήθηκε τον Χριστό- αλλά όταν, μετά την ανάσταση, ο Χριστός είπε στον Πέτρο: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων;» ο Πέτρος ομολόγησε: «Ναι, Κύριε, σύ οίδας ότι μιλώ σε». Έτσι επανόρθωσε την πρώτη εκείνη άρνηση: «Ουκ οίδα τί λέγεις». Στη δεύτερη ερώτηση: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με;», απαντώντας: «Ναι, Κύριε, σύ οίδας ότι φιλώ σε», επανόρθωσε και τη δεύτερη άρνηση: «Ουκ οίδα τον άνθρωπον». Όταν για τρίτη φορά τον ρώτησε: «Σίμων Ιωνά, φιλείς με;», τότε λυπήθηκε με όλη του την ψυχή ο Πέτρος και του είπε: •«Κύριε, σύ πάντα οίδας», δεν μπορεί, «σύ γινώσκεις ότι φιλώ σε». Και ο Κύριος πίεσε την καρδιά του Πέτρου, του έβγαλε με πόνο μέσα από την καρδιά του την τρίτη άρνηση, διότι την τρίτη φορά με κατάρες και όρκους αρνήθηκε τον Χριστό λέγοντας: «Ουκ οίδα τον άνθρωπον»!

Στην περίπτωση του Ιούδα, θα μπορούσε ο Χριστός να τον σώσει. Και αν διαβάσουμε προσεκτικά την αγία Γραφή, θα δούμε ότι αυτό ζητούσε και ο Κύριος. Όμως, όπως ψάλλουμε τη Μεγάλη Πέμπτη, «ό δε παράνομος Ιούδας ουκ ήβουλήθη συνιέναι». Η οδός της αμαρτίας είναι επικίνδυνη. Η οδός του σκοταδιού υπάρχει φόβος να κάνει τον άνθρωπο να μείνει στο σκοτάδι. Όμως ο λόγος του Θεού μεταδίδει στον άνθρωπο ζωή, και ζωή αιώνια. Αν μάθουμε λοιπόν την οδό της υπακοής, αν μάθουμε να καλλιεργούμε στις καρδιές μας και στις πράξεις μας τον λόγο του Θεού, θα βρούμε την αιώνια ζωή.

Τι μας υποσχέθηκε ο Χριστός; Από τη μία μας λέει ότι μας περιμένει σταυρός, και από την άλλη βεβαιώνει ότι «ό ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου έλαφρόν έστι». Και όντως αναγνωρίζουμε ότι έτσι είναι, όπως ομολογούσαν οι μάρτυρες που μέχρι θανάτου γλυκαίνονταν με τον λόγο του Χριστού, διότι ο θάνατός τους ήταν πιο γλυκός από τη διεστραμμένη ζωή. Αποδεικνύονται, πράγματι, αψευδή τα λόγια του Κυρίου γι’ αυτούς που δοκίμασαν ο ζυγός Του είναι καλός και το φορτίο Του ελαφρύ. Γιατί λοιπόν να φορτωθούμε έναν δυσβάσταχτο ζυγό και ένα βαρύ φορτίο διαλέγοντας την αμαρτία; Αν όμως ο άνθρωπος το θέλει, ο Θεός τον αφήνει. Και το σημαντικό σε αυτή την ελευθερία είναι να καταλάβουμε κάτι από την ποιότητα της αγάπης του Θεού.

Όταν αγαπάμε κάποιον, περιμένουμε κάτι από αυτόν. Ή θέλω να με αγαπάει και αυτός, να μου ανταποδίδει την αγάπη, και όντως έτσι συμβαίνει- ή, αν έχω εξουσία επάνω του, μπορεί ακόμη και να του επιβληθώ- αν είναι παιδί μου, θέλω να πάρει σωστό δρόμο, αν είναι αδελφός μου, πατέρας μου ή οποιοσδήποτε άλλος- ακόμη και να του καταστρέψω τη ζωή, την ελευθερία, θέλοντας το καλό του. Ο Θεός τέτοια αγάπη δεν έχει. Ο Θεός είναι αγάπη, αλλά είναι και ταπείνωση- και αυτές οι δύο αρετές είναι, τελικά, μία.

Τα λόγια που μας είπε ο Σεβασμιότατος Ανδρέας στην αρχή είναι κλειδί. Και ελπίζω να τον χαροποιήσω λέγοντας αυτό που άκουσα από τον πνευματικό μου, τον π. Σωφρόνιο έναν ορισμό, αν θέλετε, της ταπείνωσης που δεν τον βρήκα πουθενά αλλού. Έλεγε ότι, ερμηνευμένη σωστά, «εν  πνεύματι και αλήθεια», η ταπείνωση είναι το ιδίωμα της αγάπης του Θεού που προσφέρεται χωρίς να ζητάει ανταπόδοση. Η ταπείνωση είναι εκείνο το χαρακτηριστικό της  αγάπης του Θεού, που μπορεί να μεταδίδεται χωρίς να λιγοστεύει. Η ταπείνωση δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται ,για εξουθένωση, για εξευτελισμό, δηλαδή ο ταπεινός μπορεί να εκληφθεί ως δούλος. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι και ο Χριστός έλαβε μορφή δούλου  και υποτάχθηκε στον θάνατο, με ατιμωτικό θάνατο στον Σταυρό- όμως με αυτό το γεγονός, θεωρούμενο «εν πνεύματι και αλήθεια», ο Χριστός έδειξε ότι δεν φοβόταν τον θάνατο, δεν φοβόταν τον  εξευτελισμό. Τίποτε δεν μπορούσε να νικήσει τη θεϊκή δύναμή Του. Και ποια είναι αυτή η δύναμη, η τόσο ακλόνητη σε όλη τη γη και σε όλο το σύμπαν; Παραδόξως, η ταπείνωση.

 Και όταν ο άνθρωπος, σαν τον Χριστό, ταπεινώνεται μέχρι θανάτου, γίνεται ακλόνητος- ακλόνητος στη ζωή της αγάπης, ακλόνητος στη ζωή της χάριτος. Μακάρι να δώσει ο Θεός με αυτή τη χάρη να πεθάνουμε, και δεν θα γευθούμε τον θάνατο.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΝΟΙΚΑ.

«Κάνε την καρδιά σου μοναστήρι…» ( Αγίου Λουκά Κριμαίας )

» … θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε. Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος: τον ταπεινό λογισμό.

Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό όσο πιο πολύ μπορείς με την προσευχή και την άσκηση. Τήρησε τον κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς τον Θεό.

Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις, να Τον βάλεις στην καρδιά σου. Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της Χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός και πόσο σε προστάτεψε από τον ψυχικό θάνατο, προστατεύοντάς σε από τις βρομιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων…

Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου, να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά …

Επίσης μη διστάσεις να καλείς την Παναγία σε βοήθεια όποτε έχεις ανάγκη και όχι μόνο.

Να συνεχίσεις τον δρόμο σου με θάρρος, με πολύ θάρρος. Χάρισε την καρδιά σου στον Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη την ενέργεια που χρειάζεται για να μην καταρρεύσει. Τίποτε να μην σου φαίνεται δύσκολο.

Κάποιος Άλλος αδερφέ κυβερνάει το σύμπαν και όχι οι μεγάλοι του κόσμου τούτου…

Θάρρος, θάρρος , το βλέμμα ψηλά και θα δεις τον Κύριο, όταν θα κλάψεις, όταν θα ψάξεις με λαχτάρα, όταν θα ματώσεις, ίσως θα Τον δεις πως σου απλώνει το στέφανο με το Αγαπητικό και Παρηγορητικό χέρι Του.

Μη θλίβεσαι, μη λυπάσαι πιο πολύ από όσο πρέπει, γιατί έτσι δίνεις δικαιώματα στο πονηρό να σε χτυπάει με δύναμη…

Κάνε την καρδιά σου μοναστήρι. Χτύπα εκεί το σήμαντρο, κάλεσε εκεί για αγρυπνία, θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυστα προσευχές. Ο Θεός είναι δίπλα σου … «

(Απόσπασμα από ανέκδοτες επιστολές του Αγίου Λουκά Κριμαίας - προς πνευματικό του παιδί) Εκδόσεις Συναξάρι



http://www.romfea.gr/foni-ierarxon/30282-2015-02-23-12-14-02

Ὄχι μόνο RFD τσιπάκι, ἀλλά ἔρχεται καί τό NFC τσιπάκι καί γιά λειτουργίες ἐξ ἀποστάσεως μέ κάρτες καί συσκευές καί γιά ἐμφύτευση στό ἀνθρώπινο σῶμα!!!

 Ἀφιερωμένο γιά πολλοστή φορά σέ ὅσους κοιμοῦνται ὄρθιοι 
(ἤ ἔχουν ἄλλους λόγους καί παραπλανοῦν τόν κόσμο...).
Ἐπίσης καί σέ ὅσους ἔχουν καταπιεῖ τόν λοστό καί δέν βγάζουν ἄχνα
περί κάρτας πολίτη καί ὑποχρεωτικῶν πιστωτικῶν καρτῶν.
Ἐπίσης καί σέ ὅσους παραλείπουν ἀθεολογήτως νά ἀναφερθοῦν:  
στά ρηθέντα τῶν Ἁγίων, στό χάραγμα, τό 666, τόν Ἀντίχριστο,
τήν ἀπώλεια Χάριτος, τήν ἀπώλεια τῆς σφραγίδας τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος,
μιλᾶνε γιά "πολιτικοοικονομικές ἐλευθερίες"
καί ὄχι γιά τήν μετάλλαξη τῆς θεόσδοτης φύσεως τοῦ ἀνθρώπου 
 ἀπό ἔμψυχη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σέ ρομπότ δεδομένων
καί γιά τήν διαγραφή ἀπό τό Βιβλίο τῆς Ζωῆς, 
...
μόνο τίς τελευταῖες ἡμέρες πού τρέχουν τά γεγονότα ταχέως

κι ἐπειδή λαμβάνουμε ὑπόψιν τά ρηθέντα τῶν Ἁγίων σχετικά μέ θέμα,
 τά γεγονότα καί μιλᾶμε μέ ἀποδείξεις, ΕΓΚΑΙΡΩΣ,
σᾶς ἔχουμε παρουσιάσει τά ἑξῆς ἄρθρα:

 NBC News: ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΘΑ ΕΜΦΥΤΕΥΣΟΥΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΕΩΣ ΤΟ 2017!!! (ΒΙΝΤΕΟ) 

Τά 23 νησιά πού θά συναλλάσσονται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μέ τσιπαρισμένη πιστωτική κάρτα! 

 Τί εἴπατε; Πῆραν πίσω τήν κάρτα τοῦ πολίτη; Τί ἔχετε νά πεῖτε καί γιά κάρτα καί γιά τό δεξί σας χέρι; (Ἀποκαλυπτικό βίντεο!!!)

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ 666!!! Σχέδιο Κυβέρνησης-Τραπεζῶν στά σκαριά γιά περιορισμό τῶν μετρητῶν ὑποχρεωτικά γιά ὅλους!!!

Τέρμα τα μετρητά για όλους! Μόνο με «κάρτα» θα πληρώνουμε γιατρούς, υδραυλικούς, κ.λπ.

S.O.S!!! ΠΡΟΣ ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ 666!!!- Δέν περνᾶνε μέ ταυτότητα τόν ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου ἀκόμη καί τό ἐπιχειροῦν πλαγίως καί δολίως διά τῶν πιστωτικῶν καρτῶν!!!

Παραταῦτα, κάποιοι (ρασοφόροι καί λαϊκοί) ἀκόμα ἀναρωτιοῦνται ἀφελῶς

"ἄν θά ἔχει τσιπάκι ἡ κάρτα-πολίτη"...

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

καί συνεχίζουμε...

Διαβάστε γιά τήν ἀκόμα πιό ἀναβαθμισμένη τεχνολογία τῶν τσίπ!:

...Γινόμαστε cyborgs ή μήπως κάτι άλλο συμβαίνει με τους «αναβαθμισμένους»;
Η καταβύθιση στον ψηφιακό κόσμο μόλις έγινε βαθύτερη και απείρως πιο σωματική, σε ένα τολμηρό βήμα που άλλοι αποκαλούν ενδιαφέρον και καινοτόμο και άλλοι πάλι δαιμονοποιούν ως καθαρή αποκοτιά.

Το ανθρώπινο τσιπάρισμα μπορεί άλλοτε να ανήκε στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, σήμερα όμως είναι απτή πραγματικότητα και ολοένα και περισσότεροι πρωτοπόροι αγκαλιάζουν εθελοντικά τη νέα τεχνολογία αιχμής: το «διασυνδεδεμένο» σώμα, το άγιο δισκοπότηρο του sci-fi, όχι μόνο είναι γεγονός αλλά επιστρατεύεται για να βελτιώσει, να αναβαθμίσει δηλαδή, τις δυνατότητες του ανθρώπου.

Περί τσιπάκια NFC λοιπόν ο λόγος, του ακρογωνιαίου λίθου της νέας κοινότητα των βιο-χάκερ δηλαδή, η οποία προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τεχνολογικά εμφυτεύματα όχι για τους γνώριμους μέχρι σήμερα ιατρικούς λόγους, αλλά για να διευκολύνει την ψηφιακή της καθημερινότητα και να ισχυροποιήσει την ασφάλεια στις διαδικτυακές συναλλαγές.

Ένα μικροσκοπικό τσιπάκι μέσα σε ένα γυάλινο κυλινδρικό και βιοσυμβατό περίβλημα -που εμφυτεύεται με μια ευμεγέθη σύριγγα στην παλάμη μας- επιστρατεύεται πια για να φέρει υποδόρια τα ηλεκτρονικά μας ίχνη! Εκεί αποθηκεύονται οι πληροφορίες του ηλεκτρονικού μας πορτοφολιού, κάνοντας τις διαδικτυακές συναλλαγές παιχνιδάκι, εκεί κρατούνται τα πλήρη στοιχεία του χρήστη, τα οποία εμφανίζονται μεμιάς στην οθόνη του smartphone, την ίδια στιγμή που το χέρι μας λειτουργεί πια σαν μαγικό γάντι, ανοίγοντας πόρτες και αναβαθμίζοντας την αλληλεπίδραση των ανθρώπων με τις συσκευές του τεχνολογικού τους κόσμου. Οι δυνατότητες της τεχνολογίας πρακτικά ανεξάντλητες, αν και για την ώρα περιορίζονται και από τις ηθικές πτυχές που εγείρει.

Το τσιπάκι NFC λειτουργεί ως απόδειξη φυσικής παρουσίας και ενεργοποιεί εύκολα, γρήγορα και ασύρματα υπηρεσίες και εφαρμογές σε πολύ κοντινή απόσταση, με τα μεγάλα πλεονεκτήματα να είναι τόσο ότι πρόκειται για τον καλύτερο τρόπο επιβεβαίωσης της παρουσίας του χρήστη και της θέλησής του να εκτελέσει την ηλεκτρονική πράξη, όσο και το γεγονός ότι τα δεδομένα του τσιπ δεν μπορούν να υποκλαπούν ασύρματα. Τι πιο ασφαλές εξάλλου από το να κρατάς τα ευαίσθητα προσωπικά σου δεδομένα στο εσωτερικό του σώματός σου;

Ακόμα και όσοι δεν είχαν ποτέ ένα smartphone ή tablet εφοδιασμένο με τεχνολογία NFC (πράγμα αρκετά δύσκολο στις μέρες μας είναι η αλήθεια!), έχουν πιθανότατα χρησιμοποιήσει την καινοτόμα τεχνολογία που επιτρέπει σε δυο κοντινές συσκευές να μοιραστούν δεδομένα, καθώς τη συναντάμε πια σε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας, όπως έξυπνες κάρτες, διαφημίσεις και άλλα πολλά. Πλέον τη βρίσκουμε σε όλα τα Android και Windows τηλέφωνα αλλά και στα προϊόντα της Apple και δεν πρόκειται φυσικά για εωσφορική συνωμοσία της Silicon Valley!

Πάμε λοιπόν να δούμε τι γίνεται με το τσιπάκι που κάνει πολλούς να μιλούν για την έλευση του Σατανά…

Η τεχνολογία NFC

Η τεχνολογία NFC (Near-Field Communication) αφορά στην ασύρματη μετάδοση δεδομένων σε απόσταση μικρότερη των 10 εκατοστών (συνήθως μέχρι 4-5 εκατοστά), επιτρέποντας τη γρήγορη ανάγνωση και εγγραφή δεδομένων. Για να συμβεί βέβαια η ανταλλαγή των δεδομένων με την πρότυπη αυτή τεχνολογία συνδεσιμότητας, οφείλουν και οι δύο συσκευές να είναι εφοδιασμένες με το τσιπάκι NFC. Δύο είναι στην ουσία οι λειτουργίες της επικοινωνίας κοντινού πεδίου στην καθημερινότητα.

Η αμφίδρομη επικοινωνία: αυτή περιλαμβάνει δύο συσκευές που μπορούν να διαβάζουν και να γράφουν η μία στην άλλη. Για παράδειγμα, μπορείς μέσω του NFC να φέρεις δύο συσκευές Android κοντά ώστε να μεταφέρεις δεδομένα όπως οι επαφές σου, φωτογραφίες, βίντεο και συνδέσμους. Η μονόδρομη επικοινωνία: εδώ μια συσκευή, όπως ένα smartphone ή ένα μηχάνημα ανάγνωσης πιστωτικών καρτών, διαβάζει ή γράφει σε ένα τσιπάκι NFC. Όταν φέρεις λοιπόν σε επαφή το τσιπ με τη συσκευή, εκείνη θα διαβάσει τις καταχωρισμένες πληροφορίες, όπως τα passwords.

Η μικρής εμβέλειας τεχνολογία NFC έχει εξελιχθεί από την παλιότερη τεχνολογία ταυτοποίησης ραδιοκυμάτων RFID και δουλεύει βασικά ως το ένα μέλος μιας ασύρματης σύνδεσης. Μόλις ενεργοποιηθεί από άλλον αισθητήρα (που διαθέτει το αντίστοιχο τσιπάκι), μικροποσότητες δεδομένων (όπως προσωπικά στοιχεία, passwords, τραπεζικοί λογαριασμοί κ.λπ.) μεταφέρονται μεταξύ των δύο κυκλωμάτων σε απόσταση που δεν ξεπερνά όπως είπαμε τα 10 εκατοστά (η εμπειρία υποδεικνύει ότι η συνδεσιμότητα λειτουργεί στα 4-5 εκατοστά). Το NFC καταναλώνει απειροελάχιστες ποσότητες ενέργειας, κάτι που του δίνει το πάνω χέρι συγκριτικά με τα άλλα ασύρματα πρωτόκολλα, όπως το Bluetooth…

Πού και πώς χρησιμοποιείται

Τα τσιπάκια NFC που φιλοξενούνται στις πιστωτικές κάρτες που πραγματοποιούν ανέπαφες συναλλαγές δεν είναι κάτι καινούριο. Καινούρια είναι η μόδα της περίληψης της συγκεκριμένης τεχνολογίας στα smartphone, κάτι που επαναστατικοποίησε τη λειτουργία της, αφού πλέον όλο το πορτοφόλι μας είναι ψηφιοποιημένο. Κάθε κατασκευαστής λειτουργικών συστημάτων προσφέρει πλέον τη δική του εφαρμογή NFC, στέλνοντας τη λειτουργικότητα της τεχνολογίας στα ύψη. Μέχρι στιγμής, οι χρήστες Android έχουν στα χέρια τους τη μεγαλύτερη γκάμα επιλογών, αφού μπορούν να πραγματοποιούν ανέπαφες ηλεκτρονικές συναλλαγές με το κινητό τους (όπως τα Google Wallet και Samsung Pay).

Ταυτοχρόνως, όσοι έχουν Android ξέρουν ότι μπορούν να μεταφέρουν μεταξύ δύο κινητών φωτογραφίες, επαφές και άλλα δεδομένα κρατώντας απλά κοντά τα δύο τηλέφωνα. Το νέο iPhone6 διαθέτει την αντίστοιχη τεχνολογία NFC, παρά τη φειδωλή χρήση που επιτρέπει μέχρι στιγμής ο κατασκευαστής, περιορίζοντάς τη μόνο σε πληρωμές μέσω Apple Pay. Οι κάτοχοι (Microsoft) Windows Phone θα μπορούν σε λίγο να χρησιμοποιούν το αντίστοιχης λειτουργίας Microsoft Payment, όταν κυκλοφορήσουν τα Windows 10.

Οποιαδήποτε συσκευή κι αν έχει κάποιος, ολοένα και περισσότερες υπηρεσίες παγκοσμίως, όπως σουπερμάρκετ, ταξί, σταθμοί τρένων και λεωφορείων, ακόμα και καφετέριες και εστιατόρια, υποστηρίζουν το ασύρματο πρωτόκολλο NFC, κάτι που επιτρέπει την ανέπαφη συναλλαγή με το smartphone. Ε, αν στη θέση του smartphone βάλουμε την παλάμη μας, καταλαβαίνουμε τι σου δίνει το εμφυτευμένο τσιπάκι!

Η εποχή που τα τσιπάκια NFC θα αντικαταστήσουν όλες τις κάρτες που κρατάμε στο πορτοφόλι μας δεν είναι μακριά και μιλάμε για τα πάντα: από κάρτες πρόσβασης στη βιβλιοθήκη μέχρι κάρτες εξειδικευμένων αγορών ή επαγγελματικές. Το μέλλον κοντοζυγώνει.

Αυτός που θα σκεφτεί «μα για στάσου, αυτό ακριβώς κάνει και το Bluetooth», έχει απόλυτο δίκιο! Και είναι ακριβώς η σημαντικά λιγότερη ενέργεια που καταναλώνει το πρωτόκολλο NFC το συγκριτικό του πλεονέκτημα, γιατί μια μέρα τα κινητά (ή τα δάχτυλά μας) θα αντικαταστήσουν τα πορτοφόλια μας, οπότε η ζωή της μπαταρίας θα γίνει πιο ζωτικής σημασίας από ποτέ.

Το NFC και οι ασφαλείς ψηφιακές συναλλαγές

Είπαμε, η μέρα που θα πληρώνουμε τα πάντα με το κινητό μας μόνο μακριά δεν είναι και το NFC είναι εδώ το απόλυτο κλειδί του μέλλοντος. Ειδικά μέσα στο πλαίσιο των ψεγαδιών του συστήματος των πιστωτικών καρτών, καθώς οι παραβιάσεις ασφαλείας είναι καθημερινές, η ώρα έχει φτάσει για μια οριστική λύση που θα ασφαλίζει τις τσέπες μας από ηλεκτρονικούς κλέφτες, απάτες και υποκλοπές.

Ολοένα και περισσότερα καταστήματα λιανεμπορίου σε Ευρώπη και ΗΠΑ εγκαθιστούν μηχανήματα ανέπαφων συναλλαγών με τεχνολογία NFC, κάνοντας τις πληρωμές ευκολότερες και απείρως πιο ασφαλείς. Το πρωτόκολλο NFC εκμεταλλεύεται την περίπλοκη δομή των φορητών πληρωμών (συναλλαγές από κινητό τηλέφωνο κοντολογίς), κάνοντας οποιαδήποτε απόπειρα παραβίασης του απορρήτου εξαιρετικά δύσκολη. Την ίδια στιγμή, για να υποκλέψει κάποιος τα στοιχεία που φυλάσσονται στο τσιπάκι θα πρέπει να βρεθεί εκατοστά κυριολεκτικά δίπλα του, οπότε κάτι θα πάρετε χαμπάρι, δεν μπορεί! Είτε είναι εγκατεστημένο στο κινητό είτε στο χέρι μας, το NFC είναι από τα ασφαλέστερα πρωτόκολλα που διαθέτουμε μέχρι στιγμής…

Άλλες χρήσεις του τσιπ

Όποιος διαθέτει κινητό ή ταμπλέτα συμβατή με NFC (η συντριπτική πλειονότητα πλέον των μοντέλων, δείτε τα όλα εδώ) ή το εμφυτευμένο στο σώμα του τσιπάκι -καμία διαφορά σε επίπεδο χρηστικότητας-, έχει πολλές ακόμα δυνατότητες πρακτικής χρήσης, πέρα από τις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Υπάρχουν πλέον μια σειρά από τεχνολογικές εφαρμογές που εκμεταλλεύονται την τεχνολογία, όπως οι φακοί Sony QX, που σου επιτρέπουν να τραβήξεις φωτογραφίες και βίντεο και να τις στείλεις κατευθείαν στη βιβλιοθήκη του κινητού σου μέσω NFC.

Ακόμα και παιχνιδομηχανες και φιγούρες δράσης, όπως η Amiibo της Nintendo, η Skylanders η Disney Infinity, κρύβουν τσιπάκι NFC στο εσωτερικό τους, στέλνοντας τη λειτουργικότητα του τσιπ σε αχαρτογράφητα μέχρι τώρα νερά: ξεκλειδώνεις λειτουργίες και μπορείς να χειρίζεσαι την κονσόλα (ή τον ήρωα) με το κινητό σου (και σε λίγο ακόμα και με την παλάμη σου!). Μέχρι και την πρόοδό σου στο παιχνίδι μπορείς να αποθηκεύσεις στο τσιπάκι (high score, πόντους εμπειρίας και εξατομικευμένες ρυθμίσεις) αποκτώντας πρόσβαση στα αποθηκευμένα δεδομένα σου όπου κι αν είσαι.

Το μέλλον του NFC

Η εποχή του μαγικού τσιπ έχει μόλις αρχίσει και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να την ανακόψει. Η τεχνολογία που φοριέται είναι ένα καλό -και προφανές- σημείο εκκίνησης, καθώς το NFC το συναντάμε ακόμα και σε high-tech κοσμήματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες!

Εκτός από το τσιπ NFC σε κινητά τηλέφωνα, υπάρχουν και ετικέτες NFC και κάρτες (εσωτερικού ή εξωτερικού χώρου, σε μπρελόκ, αυτοκόλλητα, μινιατούρες, κ.λπ.) με διαφορετική χωρητικότητα ή υπό μορφή έξυπνων καρτών σε σχήμα πιστωτικής κάρτας, που παρέχουν πληθώρα πλεονεκτημάτων και πρόσβαση σε εξειδικευμένο περιεχόμενο, όπως για παράδειγμα η ανάγνωση επιπλέον πληροφορίας από διαφημιστικά πόστερ. Που αλλού εφαρμόζονται οι ετικέτες NFC που διαβάζει το τσιπάκι; Στα πάντα! Από πληρωμές, εισιτήρια, διαφήμιση και πελατειακή πίστη μέχρι ανταλλαγή δεδομένων, καταγραφή παρουσίας και έλεγχο πρόσβασης.

Αν και το μέλλον ακούει στο τσιπάκι της xNT, η οποία με 99 δολάρια σου στέλνει ό,τι χρειάζεσαι για να το εμφυτεύσεις στον οργανισμό σου (ακόμα και την ευμεγέθη σύριγγα!) και να ανοιχτείς σε έναν καινούριο θαυμαστό κόσμο, τη διασύνδεση του ανθρώπινου σώματος δηλαδή…

Τελικά

Ο αριθμός των ανθρώπων που πειραματίζονται με το τσιπάκι που αναβαθμίζει το ανθρώπινο σώμα με τη βοήθεια της τεχνολογίας ολοένα και αυξάνεται, αν και οι επικρίσεις των πολέμιων δεν λείπουν, θεωρώντας ότι τέτοια τεχνολογικά βοηθήματα μας φέρνουν κοντύτερα στις μηχανές. Γιατί μπορεί τα έξυπνα εμφυτεύματα να μας κάνουν σχεδόν υπεράνθρωπους, ελέγχοντας με τα χέρια μας κλειδαριές, πραγματοποιώντας συναλλαγές και αποκτώντας πρόσβαση σε κινητά και ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οι ηθικές προεκτάσεις όμως μιας τέτοιας διεύρυνσης των δυνατοτήτων δεν μπορεί να περάσει χωρίς αρκετή πρώτα σκέψη.

Από την άλλη, οι παθιασμένοι υπέρμαχοι της νέας μόδας διατείνονται ότι το ανθρώπινο τσιπάρισμα (που δεν διαφέρει σε κάτι από το τσιπάκι στα κατοικίδια) είναι ένα κομψό υποδερμικό εμφύτευμα που μοιάζει με άλλες παρεμβάσεις που κάνουμε στο σώμα μας, όπως τα τατουάζ και τα σκουλαρίκια, αν και εδώ υπάρχει το ασύγκριτο πλεονέκτημα της διευκόλυνσης της καθημερινότητάς μας.

Την ίδια στιγμή, η βιοπροσθετική τεχνολογία είναι κάτι καινούριο (ειδικά σε τέτοια χρήση) και οι επιπτώσεις της δεν έχουν ακόμα μελετηθεί σε βάθος. Τι μπορεί να συμβεί δηλαδή όταν οι προσωπικές μας πληροφορίες και τα ιδιωτικά κλειδιά μας βρίσκονται κάτω από το δέρμα μας; Μπορεί να γίνει κάποιος «εικονικό αντίγραφό» μου μέσω μιας απλής χειραψίας; Μπορούν τα ίχνη μου και οι δραστηριότητές μου να με ακολουθούν όπου κι αν πηγαίνω; Και τι θα συμβεί σε περίπτωση υποκλοπής των δεδομένων μου;

Γιατί μπορεί το NFC να επιτρέπει πρόσβαση σε κτίρια, ξεκλείδωμα προσωπικών συσκευών χωρίς τη χρήση κωδικών PIN και είσοδο σε διάφορους τύπους αποθηκευμένων δεδομένων εγγυώμενο την ασφάλεια της συνδεσιμότητας, δεν παύει ωστόσο να είναι κάτι καινούριο και πειραματικό, τουλάχιστον σε επίπεδο εμφυτεύματος. Και ως τέτοιο θέλει την προσοχή του.

Το τσιπάκι NFC είναι αναμφίβολα μια επαναστατική στιγμή στην ιστορία της αλληλεπίδρασης ανθρώπου και μηχανής, αν και η τεχνολογική παρεμβολή στην τελειότερη μηχανή που εμφανίστηκε ποτέ στον κόσμο, το ανθρώπινο σώμα δηλαδή, είναι συζητήσιμο κατά πόσο την αναβαθμίζει ή τη μετατρέπει σε cyborg. Ένα πάντως είναι σίγουρο, το άμεσο μέλλον θα μας εκπλήξει και εδώ…

Πηγή: newsbeast.gr

Η στενή σχέση του Ησυχασμού με τη Θεολογία Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

 Ο ησυχασμός δεν αποτελεί απλό θεολογικό ρεύμα η εκκλησιαστικό σύστημα, αλλά φαινόμενο που υπερβαίνει τα ποικίλα ρεύματα και συστήματα. Πολύ περισσότερο ο ησυχασμός δεν περιορίζεται σε κάποια ιδιαίτερη περίοδο της ιστορίας του μοναχισμού, όπως αυτή του δέκατου τέταρτου αιώνα, όταν ο λόγιος μοναχός  Βαρλαάμ ο Καλαβρός καταφέρθηκε εναντίον των αγιορειτών μοναχών και  προκάλεσε την γνωστή ησυχαστική κίνηση. Ησυχασμός είναι η καλλιέργεια της ησυχίας, που χαρακτηρίζει διαχρονικά τον ορθόδοξο μοναχισμό. Τι είναι όμως αυτή η ησυχία, και ποιο το περιεχόμενό της;

 Η ησυχία ταυτίζεται συνήθως με την ακινησία σε αντίθεση προς την κίνηση, η θεωρείται ταυτόσημη με την ανάπαυση σε αντιδιαστολή προς την εργασία η την ασχολία. Εκλαμβάνεται δηλαδή  η ησυχία ως εξωτερική και πρωτίστως σωματική κατάσταση, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πνευματικό περιεχόμενο η κάποια άμεση σχέση με την εσωτερική ζωή  του ανθρώπου. Στην ορθόδοξη όμως παράδοση η ησυχία έχει πολύ διαφορετικό νόημα. Δεν ταυτίζεται με την ακινησία ούτε με την ανάπαυση. Αλλά και δεν αντιμετωπίζεται ως κάποια συμβατική απασχόληση η αρετή. Ησυχία είναι η «υψηλότερη ασχολία»[1] και η «τελειότερη αρετή»[2]. Είναι η οδός της θεογνωσίας, που κορυφώνεται στην «θεωρία».

Σε μία περιεκτικότατη για το θέμα μας αναφορά  ο μεγάλος ησυχαστής όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος παρατηρεί: «Πάντες οι απόστολοι και οι εξ αυτών θεοφόροι πατέρες ουδαμού της δια των έργων ευαρεστήσεως την ησυχίαν προέκριναν, αλλά δια της των εντολών εκπληρώσεως την πίστιν επιδειξάμενοι της του Θεού αγάπης εν γνώσει κατηξιώθησαν και, ως νομίμως αγωνισάμενοι και έπαθλον της νίκης την εν αγάπη γνώσιν Θεού λαβόντες και είναι συν αυτώ επιποθούντες, έξω του σταδίου και των εν πολέμοις ταραχών εγένοντο»[3].

Ποτέ η ησυχία στην ζωή της Εκκλησίας δεν θεωρήθηκε προτιμότερη από την τήρηση των εντολών. Η παραθεώρηση των εντολών βρίσκεται στον αντίποδα της ησυχίας. Πρότυπο της ησυχίας και της ησυχαστικής ζωής για τον ορθόδοξο ησυχασμό είναι η Παναγία, που φέρει στην αγκάλη της «το θείον Πυρ»[4]. Ο ησυχαστής, που από αγάπη προς τον Θεό τηρεί πιστά τις εντολές του, καταξιώνεται να γνωρίσει τον Θεό. Και από τον πόθο που τον κυριεύει να παραμείνει μαζί του ξεπερνάει το στάδιο των ταραχών και της ανησυχίας και εγκολπώνεται το «θείον πυρ» της ησυχίας, οπότε «δύναται και της ησυχίας του Ιησού ακούειν»[5].

Ποια η ερμηνεία του “Θεέ μου, Θεέ μου ἱνατί με ἐγκατέλειπες;” (Ματθ. 27.46, Μαρκ 15.34)

Δείλιασε ο Κύριος στον Σταυρό;

Την βλάσφημη θέση ότι ο Κύριος δείλιασε προ του πάθους και πάνω στον σταυρό εξέφρασαν οι Αρειανοί. Σ’ αυτούς απάντησε ο Μέγας Αθανάσιος ως εξής:

«54. Λοιπόν, όπως, ενώ αυξάνει το σώμα, λέγεται ότι αυτός προκόπτει λόγω της ιδιότητος του ανθρωπίνου σώματος, έτσι και τα αναφερόμενα στον καιρό του θανάτου, δηλαδή το ότι εταράχθη, έκλαυσε, πρέπει να τα εκλάβωμεν με την ιδίαν έννοιαν. Διότι περιπατούντες πάνω και κάτω ανήσυχοι και ωσάν να στηρίζουν την αίρεσίν των πάλιν εις αυτά, ισχυρίζονται˙ να λοιπόν, έκλαυσε και είπε˙ “Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται[1]” και παρεκάλεσε να αποφύγει το ποτήριον του θανάτου[2]˙ πως λοιπόν, εφ’ όσον είπε αυτά, είναι Θεός και Λόγος του Πατρός; Βεβαίως, ω θεομάχοι, έχει γραφεί ότι έκλαυσε και ότι είπε εταράχθηκα, και επί του σταυρού είπεν, “Ἐλωί, Ἐλωί, λιμάσαβαχθανί; τοῦτ’ ἔστι, Θεέ μου, Θεέ μου ἱνατί με ἐγκατέλιπες;” Και παρεκάλεσε ν’ αποφύγει το ποτήριον. Βεβαίως, έχουν γραφεί αυτά. 

Αλλά θα ήθελα πάλι να μου απαντήσετε˙ διότι πρέπει με τον ίδιο τρόπο ν’ αντικρούσω καθένα από τα επιχειρήματά σας˙ εάν μεν είναι απλούς άνθρωπος αυτός που ομιλεί, ας κλαίει και ας φοβήται τον θάνατον ως άνθρωπος˙ εάν όμως είναι Λόγος με ανθρώπινην φύσιν (δεν πρέπει να κουράζωμαι να λέγω πάντα τα ίδια), ποιον είχε να φοβηθεί ενώ ήτο Θεός; Ή πως είναι δυνατόν να εφοβήτο αυτός που λέγει˙ “Μή φοβεῖσθε τόν ἀποκτείνοντα τό σῶμα[3]”; Και πως είναι δυνατόν αυτός που έλεγε στον Αβραάμ, “Μή φοβοῦ, ὅτι μετά σοῦ εἰμί[4]” και ενεθάρρυνε τον Μωυσή κατά του Φαραώ, και είπε εις τον Ιησού του Ναυή, “Ἴσχυε καί ἀνδρίζου[5]”, αυτός ο ίδιος να εφοβείτο τον Ηρώδη και τον Πιλάτο;

Έπειτα αυτός που έγινε στους άλλους βοηθός δια να μη φοβούνται (Κύριος γάρ, φησίν, ἐμοί βοηθός˙ ου φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος[6]) εφοβείτο ηγεμόνας, οι οποίοι ήσαν θνητοί άνθρωποι; αυτός που ήλθε δια να καταργήσει τον θάνατον, εφοβείτο τον θάνατον; Πως όμως δεν είναι παραλογισμός και ασέβεια να ισχυρίζονται ότι εφοβείτο τον θάνατον αυτός, τον οποίον βλέποντες οι φύλακες του Άδου εφοβήθησαν; Εάν δε, όπως ισχυρίζεσθε σεις, εφοβείτο ο Λόγος, διατί ενώ προ πολλού ωμιλούσε περί της κακής διαθέσεως των Ιουδαίων, δεν έφευγε, αλλά και όταν εζητείτο έλεγε, “ἐγώ εἰμί[7]”; Διότι ημπορούσε να μην αποθάνει όπως έλεγε˙ “Ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι τήν ψυχήν μου˙ καί ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν[8]” και “Οὐδείς αἴρει αὐτήν ἀπ’ ἐμοῦ[9]”.

55. Αλλ΄ αυτά δεν ήσαν γνωρίσματα του Λόγου, καθ’ ότι ήτο Λόγος˙ εις το ανθρώπινο σώμα όμως, το οποίο υφίστατο αυτά, υπήρχε ο Λόγος, ω χριστομάχοι,  και αχάριστοι Ιουδαίοι. Άλλωστε αυτά δεν ελέχθησαν προ της ενανθρωπίσεως, αλλ’ όταν ενηνθρώπησεν ο Λόγος και έγινεν άνθρωπος, τότε έχει γραφεί ότι ελέχθησαν ταύτα ανθρωπίνος» (Λόγος Κατά Αρειανών Γ΄, μετ. Σοφ. Τοκατλίδη, Μ. Αθανασίου Έργα, εκδ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, τ. 3  σσ. 159-161).

Αφού εξήγησε ότι όχι από δειλία, αλλά ανθρωποπαθώς είπώθηκε η συγκεκριμένη φράση, σε άλλο έργο δίνει την εξής ερμηνεία:

«25. Επειδή λοιπόν απεγυμνώθη (σσ. ο διάβολος) από τα πάντα, ηύχετο τουλάχιστον να κρατήσει τον Άδη. Διότι εφοβείτο πάλιν, μήπως είναι αυτός (σσ. ο εταυρωμένος) ο οποίος καταυγάζει το σκοτάδι, δια τον οποίον έχει γραφεί˙ “Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει, φως εἶδε μέγα[10]”. Διότι είχε ακούσει τον ίδιο που έλεγε˙ “ἐγώ εἰμί το φῶς[11]”. Δια τούτο εφοβείτο μήπως αποθάνει εκείνος, και έτσι αυτός εκδιωχθεί από παντού. Επειδή όμως ο Κύριος έβλεπεν αυτόν να φεύγει, δια να μη πραγματοποιηθεί τούτο και απομακρυνθεί ο εχθρός που υπεχώρει, εφώναξε με ανθρωπίνους φωνάς, που έδειχναν και αδυναμίαν λέγων, “Ἐλωί, Ἐλωί, λιμάσαβαχθανί; τοῦτ’ ἔστι, Θεέ μου, Θεέ μου ἱνατί με ἐγκατέλιπες;” Και αυτό το έκανε δια να νομίσει ο διάβολος, ο οποίος είχε τρομάξει από τον Θεό, ότι ήτο αδύνατος άνθρωπος, και έτσι να μην απομακρυνθεί φεύγων.

Με αυτάς λοιπόν τας φωνάς μετεπείσθη ο πάγκακος και επλησίασε πάλιν, επειδή τον είδε ωσαν άνθρωπον, και του επετέθη. Διότι έπεισε τους Ιουδαίους να ζητήσουν την σφαγήν του, και έγινεν έτσι αυτό που δεν επερίμενεν˙ εσφάγη δηλαδή όχι εις άλλο σημείον, αλλ’ εις την πλευράν, εκ της οποίας έτρεξε νερό και αίμα, και τούτο έγινε έτσι, ώστε, επειδή προηγουμένως η αγάπη ήλθε δια της γυναικός, η οποία επλάσθη εκ της πλευράς, έτσι και τώρα, δια της πλευράς του δευτέρου Αδάμ, να δοθεί το λύτρον και το καθαριστικόν της πρώτης πλευράς, το λύτρον μεν δια του αίματος, το καθαριστικόν δε δια του ύδατος. Και αυτό συνέβει στον διάβολο χωρίς να το θέλει, διότι τον θάνατον που εφοβείτο αν συνέβαινεν, αυτόν τον θάνατον απέθανεν ο Κύριος, και εκείνος απεγυμνώθει» (Εις το πάθος του Κυρίου και εις τον σταυρόν, μετ. Βασ. Φανουργάκη, Μ. Αθανασίου Έργα, εκδ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, τ. 12  σσ. 81-83).