ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ ΚΡΙΝΕΙΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙΣ, ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΜΗ ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Αλλά άς εστιάσουμε στούς ανθρώπους «τής Εκκλησίας» πού όπως είπαμε συνηθίζουμε νά κατακρίνουμε συνεχώς, νά βάζουμε αριστερούς λογισμούς καί νά μήν δικαιολογούμε τούς άλλους παρά μόνο τόν εαυτό μας. (Πόσο τής Εκκλησία είμαστε τελικά;).
Γινόμαστε κριτές καί δικαστές, ρίχνουμε «τόν λίθο τού αναθέματος» καί έχουμε τήν εντύπωση ότι εμείς είμαστε οι καλοί, οι σωστοί, ότι σώζουμε καί ότι βαδίζουμε στόν σωστό τόν δρόμο.
Τό γεγονός ότι βάζουμε αριστερούς λογισμούς, αποδεικνύει μεγάλη πνευματική ρηχότητα. Πολλοί Άγιοι, όπως ο πατήρ Παΐσιος, τόνιζαν συχνά, ότι θά πρέπει νά μήν σκανδαλιζόμαστε μέ τό παραμικρό. Δηλαδή γιά παράδειγμα, βλέπουμε κάποιον νά γυρνάει τά ξημερόματα στό σπίτι του, ο άνθρωπος πού ρέπει πρός τήν κατάκριση θά πεί από μέσα του, έρχεται από τά μπουζούκια καί από τά ξενύχτια, τί αλήτης. Αντιθέτως, ο πνευματικός άνθρωπος θά βάλει λογισμό ότι γυρνάει από μία αγρυπνία καί θά χαρεί γιά τόν αδελφό πού προσεύχεται καί αγωνίζεται. Θά πεί δηλαδή, έγινε αλήτης γιά τήν αγάπη τού Χριστού όπως είχε αναφέρει ο πατήρ Πορφύριος.
Τό νά μή δικαιολογούμε τούς άλλους καί νά δίνουμε δίκιο μόνο στόν εαυτό μας, είναι καί αυτό πολύ σοβαρό σφάλμα. Ανεξαιρέτως όλοι οι Άγιοι, υποστήριζαν ότι ήταν οι χειρότεροι τών πάντων καί δέν διανοούνταν νά κατακρίνουν καί νά βάλουν λογισμό εναντίον οποιουδήποτε, δεδομένου ότι βρίσκονταν σέ χειρότερη πνευματική κατάσταση. Έτσι μέ τόν τρόπο αυτό, έθεταν τόν εαυτό τούς κάτω από όλους καί απέφευγαν τήν κατάκριση.
Πρίν κατακρίνουμε κάποιον, άς αναλογιστούμε τί πάμε νά πράξουμε. Όπως λέει η Γραφή, «ποιός σέ έβαλε κριτή τού αδελφού σου;», «μέ τό μέτρο πού κρίνεις θά κριθείς», «μή κρίνεις γιά νά μή κριθείς»...
Τέλος, είναι θά λέγαμε πνευματικός νόμος, όταν κατακρίνεις καί δέν μετανοήσεις γιά αυτό πού κατέκρινες, σύντομα θά πέσεις καί εσύ στό ίδιο αμάρτημα, διότι ο Θεός παίρνει τήν Χάρη του καί δέν πορεύεσαι μέ τήν Ευλογία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου