ένα μικρο ξύλινο κουτί.....

ένα μικρο ξύλινο κουτί.....

... Κάπου σε μια μεγάλη ντουλάπα  υπάρχει ένα μικρο ξύλινο κουτί..... μέσα σ αυτό υπάρχει μια ζωή........ναι ναι μια ολόκληρη ζωή... παλιές φωτογραφίες, κάρτες , γράμματα, χαρούμενες ευτυχισμένες μέρες , κάρτες που γράφουν για αγάπη παντοτινή... Κατά ενα περίεργο τρόπο μόλις ανοίγει  το καπάκι όλα αλλάζουν.... έρχονται μπροστά μου τα μάτια της όταν ήταν μικρή το βλέμμα τις τόσο παιδικό τόσο γλυκό , είναι μπροστά μου όλα τόσο ζωντανά, μπορώ να πω ότι ακούω την φωνή της, τα γέλια της, τόσο μα τόσο έντονα συναισθήματα μπροστά σ ένα μικρο ξύλινο κουτι....


 Όταν τα φύλαξα εκεί θυμαμαι είχα πει"πάμε προχωράμε μαζεύουμε τα κομμάτια μας και πάμε ¨
έμεινα εκεί δεν πήγα πουθενά... όλα άλλαζαν γύρω μου με γρήγορους ρυθμούς οικογένεια , παρέες, καθημερινότητα, εγώ έμεινα εκεί ... μπροστά στο μικρο ξύλινο κουτί.....
.... περνάει ο καιρός και είναι σκληρό το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος, από κάποια χρόνια και μετά περνάει πάρα πολύ γρήγορα, είναι στιγμές που δεν μου φτάνει, φοβάμαι πολύ.. πάντα φοβόμουν αλλά τώρα ακόμα ποιο πολύ, φοβάμαι μην την χάσω απ τα όνειρα μου, όπως την έχασα από την ζωή μου.... μάλλον είναι και αυτό μια από της πολλές ανασφάλειες μου...




.....Το βράδυ  ήρθε ξανά στα όνειρα μου ήμασταν μαζί αγκαλιά, γελάγαμε, χαρούμενοι και οι δυο επιτελούς ημασταν ξανά μαζί , βλέπαμε φωτογραφίες , κάρτες, διαβάζαμε γράμματα,που τα είχαμε μαζί φυλάξει σε  ένα μικρο ξύλινο κουτί......


                                                            ονειρα γλυκα καρδια μου