Ηλίας Μηνιάτης, απο τις «Διδαχές»
1, Δια να πλάση [] δεν είπε μόνον λόγον, μα έκαμε πρώτα ωσάν σκέψιν και βουλήν
2, Η εξομολόγησις: [] χωρίς πρόφασιν !
3, Το σήμερον είναι ιδικόν μου, το αύριον δεν ηξεύρω. Αν μετανοήσω,
ο θεός μου έταξε συγχώρησιν` αλλά δια να μετανοήσω, ο θεός δεν μου έταξε το
αύριον
4, Δεν είναι αληθινά συμέροντα όσα φαίνονται “συμφέροντα'.
5, Πληγωμένος, αιματωμένος, καταφρονημένος [] ο θεός μου !
6, Ομολογούμεν πως είμεσθεν θνητοί, πλην όμως πράττομεν [] ωσάν να
είμασθεν αθάνατοι
7, Κανένα [] τόσον βέβαιον ωσάν ο θάνατος. [] όλα τα άλλα [] αβέβαια.
8, Ένα από τα δυό: ή, αν θέλης να το κάμης, πρέπει να το κάμης το γληγορώτερον, ή, αν δεν θέλης
να το κάμης τ ώ ρ α, είναι σημάδι πως δεν θέλεις να το κάμης π ο τ έ !…
9, Του ανθρώπου η συνείδησις κάνει την κατηγορίαν και την απόφασιν.
10, Ο φρόνιμος ζωγράφος, ο οποίος, γιατί ελογίασε πράγμα αδύνατον να ζωγραφίση το πρόσωπον της Ελένης,
όπου ήτον εν συντομία όλον το κάλλος της φύσεως, το εζωγράφισε σκεπασμένον με ένα κάλυμμα,
αφήνοντας να συλλογισθή ο νους εκείνο όπου δεν ηδύνατο να περιγράψη το χέρι…
11, Η κρίσις του θεού ομοιώνεται με την ιδικήν μας προαίρεσιν.
12, Αν έγινες σκεύος τιμής, ημπορείς να καταστασθής σκεύος ατιμίας` και πάλιν,
από σκεύος ατιμίας να μετασχηματισθής εις σκεύος τιμής. []
13, Ευκολώτερα παδαίδομεν [] την ζωήν παρά την εξουσίαν.
14, Σας έλειψε μίαν φοράν η θέλησις; Θέλει σας λείψει μίαν φοράν και η χάρις !.. []
15, …Και θεός: η κοιλιά !.. Έχασε τον [] κόσμον ο κόσμος !.. Τόσον [] το σκότος, όση η ανοία !
Τόση η αχλύς, όση η αγνωσία !
16, Το γάλα της μητρός, όσο περισσότερον δίδεται τόσο περισσότερον πληθαίνει` αν κρατηθή,
ξηραίνεται και χάνεται. Όσον δίδεις, τόσον περισσεύει εκείνο όπου δίδεις !..
17, Οι χριστιανοί [] α γ α π ο ύ σ ι την κόλασίν τους
18, Μη στραφής να ιδής την [] αμαρτίαν, ωσάν την αφήσης !..[]
…Από ημέραν εις ημέραν [] χονδρότερα τα σχοινία σου !…[]
Δεν ημπορείς να [] λύσεις με συλλογισμούς ; .. Κόψε [] με [] σπαθί [] α π ο φ ά σ ε ω ς !..
19, Πίστης νεκρά, χωρίς έργα
20, Ελπίζω [] ο [] λόγος να σας φαίνεται πολλά σκληρός ! Κοντάρι οξύ
όπου σας λαβώνει την καρδίαν - μα τι να κάνωμεν ; Όταν είναι σεσηπωμένη
η πληγή, δεν χρειάζονται μαλακτικά ελαφρά, μα χρειάζεται φωτιά και σίδηρος !
Και εις την υπόθεσίν μας δεν χρειάζονται λόγια κολακευτικά και γλυκά,
μα πίκρα και φοβέρα !
To υλικό της ανάρτησης αντλήθηκε από την Ανθολογία της Νεοελληνικής Γραμματείας: Η ΠΟΙΗΣΗ των Ηρακλή,Ρένου , Ήρκου και Στάντη Αποστολίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου