ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ»

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ»

Λάμπρου Σκόντζου

Θεολόγου-Καθηγητού

    Το έχουμε ξαναγράψει: Είναι πια ανα­μενόμενο, σε όλες τις μεγάλες εορτές της Εκκλησίας μας να προβάλλονται διάφορα κείμενα «βόμβες» των χριστιανομάχων, προκειμένου να κλονιστεί η πίστη των χριστιανών στο Θείο Πρόσωπο του Κυρί­ου μας Ιησού Χριστού. Να «αποδειχτεί» κάλπικη η πίστη μας. Να «γκρεμιστεί» το χριστιανικό οικοδόμημα, το οποίο (κατ' αυ­τούς) «βασανίζει» την ανθρωπότητα!

Έτσι κι εφέτος την χαροποιό πασχάλιο περίοδο ήρθε στο φως «καινούργια βόμβα» κατά της Εκκλησίας μας. Έγινε πομπωδώς γνωστή η ύπαρξη «ευαγγελίου» στην Τουρκία, που μάλιστα κάποιοι έσπευσαν να το ονομάσουν ως το χαμένο πρωτότυ­πο «ευαγγέλιο του Βαρνάβα»! Την είδηση έφερε στη δημοσιότητα η βρετανική εφη­μερίδα «Daily Mail». Σύμφωνα με το δημο­σίευμα, το «ευαγγέλιο» βρέθηκε πριν από 12 χρόνια στην Τουρκία. Κατασχέθηκε από τις τουρκικές αρχές από κάποιους αρχαιοκάπηλους, οι οποίοι, το κατείχαν μαζί με άλλα αρχαιολογικά ευρήματα. Φυλάσσονταν μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο στο «Παλάτι της Δικαιοσύνης», στην Άγκυρα, και σήμερα φυλάσσεται «με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας» στο Μουσείο Εθνογρα­φίας της Άγκυρας.

Κανένας δε γνωρίζει την πραγματική προέλευση του «ευαγγελίου» και το χρό­νο της συγγραφής του. Τούρκοι «ειδικοί» ανάγουν τη συγγραφή του στον 5^ο μ.Χ. αι­ώνα και υποστηρίζουν, όπως αναφέραμε, ότι πρόκειται για το χαμένο «ευαγγέλιο του Βαρνάβα». Το βιβλίο είναι γραμμένο σε δέρμα, σε μια Αραμαϊκή διάλεκτο, κάποιας συριακής επαρχίας. Κάποιοι έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι προέρχεται από την Κύπρο, για να στηρίξουν την άποψή τους ότι συγγραφέας του είναι ο απόστολος Βαρνάβας, ο οποίος ως γνωστόν έδρα­σε και υπέστη μαρτυρικό θάνατο στην Κύπρο!

Οι πρώτοι που δήλωσαν έντονο ενδιαφέ­ρον για το «ευαγγέλιο» ήταν το ισλαμικό θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν. Μελετών­τας -υποτίθεται- «ειδικοί» Ιρανοί το «ευαγγέλιο» διαπίστωσαν πως το περιεχόμενό του είναι θρίαμβος για το Ισλάμ, το οποίο «αποδεικνύεται» ως «η μόνη Αληθινή θρη­σκεία». Τα δημοσιεύματα αναγγέλλουν με πομπώδεις τίτλους «το τέλος του Χριστια­νισμού» και ότι «η πλήρης δημοσίευσή του θα ταρακουνήσει τον κόσμο»! Υποστη­ρίζουν ότι αναφέρεται στο «ευαγγέλιο» πως ο Ιησούς δεν σταυρώθηκε και άρα δεν ανέστη. Σε άλλο σημείο αναφέρει πως ο Ιησούς προφήτευσε την έλευση του Μωά­μεθ, ως δήθεν «τον τελευταίο και μεγαλύ­τερο προφήτη»!

Φονταμενταλιστές στο Ιράν άρχισαν να πλάθουν σενάρια για την «μεταχριστιανική εποχή», έχοντας πλέον δεδομένο πως το ανακαλυφθέν «ευαγγέλιο» θα «γκρεμίσει το χριστιανικό οικοδόμημα»!

Το Βατικανό δήλωσε, όταν έγινε γνω­στή η ύπαρξη του «ευαγγελίου», απλά, ότι επιθυμεί να το μελετήσει, χωρίς να κάνει κανένα σχόλιο!

Για όσους γνωρίζουμε την λεγομένη απόκρυφη γραμματεία των πρωτοχριστια­νικών χρόνων δεν μας εκπλήσσει η «ανακάλυψη» του εν λόγω «ευαγγελίου». Οι ανώνυμοι και ευφάνταστοι συγγραφείς τους κινούνται στο χώρο της αίρεσης και της πολεμικής κατά της Εκκλησίας. Είναι Αλήθεια ότι η Εκκλησία δεινοπάθησε τους πρώτους αιώνες από αυτά τα κείμενα, τα όποια για να έχουν κύρος, οι ανώνυμοι και άγνωστοι συγγραφείς, τα απέδιδαν σε γνωστά σημαίνοντα πρόσωπα της Εκκλη­σίας και γι' αυτό τα χαρακτηρίζουμε και τα ονομάζουμε ψευδεπίγραφα. Ονομάζονται και «απόκρυφα», γιατί οι συγγραφείς τους αιρεσιάρχες τα προόριζαν μόνο για τους μυημένους στις αιρετικές τους ομάδες. Μέσω αυτών των «ιερών» κειμένων οι διά­φοροι αιρετικοί διέδιδαν τις πλάνες τους και τα χρησιμοποιούσαν στις «εκκλησίες» τους. Είναι επίσης ανάγκη να επισημάνουμε το γεγονός πως στην αρχαιότητα η συγγραφή ψευδεπίγραφων κειμένων δεν περιοριζόταν μόνο στη θρησκευτική γραμ­ματεία, αλλά εκτεινόταν και στη φιλοσο­φία, λ.χ. υπάρχει πλήθος νόθων κειμένων των αρχαίων φιλοσόφων.

Από το περιεχόμενο αυτών των «ιερών» κειμένων μπορούμε να εννοήσουμε την προέλευσή τους. Αν δηλαδή ανήκουν στους ιουδαΐζοντες αιρετικούς ή στους γνωστι­κούς ή στους μανιχαίους, κ.λπ. Αναλύον­τας λοιπόν τα όσα έχουν γραφεί για το «ευαγγέλιο» που έφεραν στο φως της δη­μοσιότητας οι Τούρκοι, συμπεραίνουμε με ακρίβεια ότι πρόκειται για κάποιο κείμενο το οποίο κατασκευάστηκε ανάμεσα στους 13^ο και 16^ο μ.Χ. αιώνες και το οποίο στηρί­χτηκε προφανέστατα σε κάποιο ή κάποια ψευδεπίγραφα «ευαγγέλια» των πρωτοχρι­στιανικών αιώνων. Αν το περιεχόμενο του «ευαγγελίου» είναι αυτό που ισχυρίζονται οι Τούρκοl και οι Ιρανοί, τονίζοντας λ. χ. ότι ο Ιησούς Χριστός δεν σταυρώθηκε και άρα δεν αναστήθηκε, τότε συμπεραίνουμε ότι το κείμενο αυτό επαναλαμβάνει αντι­λήψεις των αρχαίων αιρετικών Δοκητών, οι οποίοι πίστευαν στη φαινομενική «κατά δόκησιν» σταύρωση και τον θάνατο του Χριστού. Στη θέση του, κατ' αυτούς, σταυ­ρώθηκε ο Σίμων ο Κυρηναίος, ο οποίος πή­ρε τη μορφή του Χριστού!

Εξετάζοντας όμως και την περί του Ιη­σού διδασκαλία του Κορανίου, διαπιστώ­νουμε ότι αυτές οι αρχαίες πλάνες είναι διάσπαρτες σ' αυτό και αποτελούν πίστη των μουσουλμάνων. Είναι γνωστό πως ο Μωάμεθ και οι μετέπειτα διδάσκαλοι του Ισλάμ χρησιμοποίησαν και αιρετικές χριστιανικές διδασκαλίες, όπως των Νε­στοριανών κ.α. Μια από τις κύριες αρχές του Ισλάμ είναι ότι ο Ιησούς ήταν ένας προφήτης, ο οποίος ήρθε για να προετοι­μάσει τον κόσμο για να δεχτεί την «πλήρη αποκάλυψη» από τον «κορυφαίο» προφήτη του Θεού, τον Μωάμεθ, και πως η επαγγε­λία Του για την έλευση του Παρακλήτου, εννοούσε την έλευση του Μωάμεθ¹. Πως δεν σταυρώθηκε, σύμφωνα με το Κοράνιο, αλλά σταυρώθηκε κάποιος άλλος στη θέ­ση του, (Σούρα IV, 156)!

Έχοντας λοιπόν υπόψιν μας τα παρα­πάνω, είναι εύκολο να συμπεράνουμε πως το επίμαχο «ευαγγέλιο» είναι ένα προπα­γανδιστικό κείμενο, με το οποίο επιχειρείται να «καταδειχτεί» η νέα πίστη ως η συνέχεια της μωσαϊκής - χριστιανικής θρη­σκείας και μάλιστα με «προφητεία» του Χριστού! Η προσπάθεια απογύμνωσής Του από τη θεότητά Του είναι προφανής για να τονισθεί η «υπεροχή» του προφήτη του Ισλάμ! Θα μπορούσαμε να εικάσουμε ότι το «ευαγγέλιο» αυτό γράφτηκε από ισλαμιστή για τον προσηλυτισμό χριστιανών στον Ισλαμισμό. Κατ' άλλους, γράφτηκε από άγνωστο εξισλαμισθέντα χριστιανό.

Δεν αποκλείεται όμως να είναι ένα κείμενο καθαρής αντιχριστιανικής πολε­μικής και να μην έχει σχέση με το Ισλάμ. Οι διαχρονικοί χριστιανομάχοι μεταχειρί­ζονται πραγματικά σατανικούς τρόπους προκειμένου να πλήξουν τον Χριστιανι­σμό. Η λάσπη και η συκοφαντία είναι τα δομικά τους υλικά για την κατασκευή αντιχριστιανικών δομών. Σοβαροί ερευνητές επιστήμονές απέρριψαν ως γελοίους τους ισχυρισμούς όσων υποστηρίζουν ότι πρό­κειται για το «ευαγγέλιο του Βαρνάβα» και βεβαιώνουν ότι πρόκειται για φτηνή αντιχριστιανική προπαγάνδα. Πλειάδα ακαδημαϊκών, μη χριστιανών, χριστιανών, ακόμα και μουσουλμάνων, όπως του διάσημου Αμπάς Ελ Ακκάντ, αποφάνθηκαν πως το κείμενο αυτό είναι πολύ πρόσφατο και φυ­σικά ψευδεπίγραφο, χωρίς να αποκλείεται η χρήση υλικού από την αρχαία απόκρυφη γραμματεία!

Παραβλέπουμε βεβαίως τις αστειότητες ότι το «ευαγγέλιο» αυτό θα «φέρει το τέλος στο Χριστιανισμό και πως θα γκρεμίσει την παγκόσμια πολιτική σκηνή». Στεκόμαστε όμως στο γεγονός ότι προβάλλεται κατά κόρον από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε περίοδο εορτάσιμη για την Εκκλησία μας. Προβάλλεται υπερβαλλόντως τη στιγμή που και οι ίδιοι οι διαφημιστές του γνωρί­ζουν πολύ καλά την ασήμαντη αξία του και την προφανή του πλαστότητα.

Εκείνοι επίσης που εντελώς αυθαίρετα ορίζουν το «ευαγγέλιο» αυτό ως το «Ευαγγέλιο του Βαρνάβα», θέλουν να αγνοούν ότι ο αποστολικός άνδρας, ο άγιος απόστολος Βαρνάβας, όχι μόνο πίστευε στη σταύρωση, το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, σε αντίθεση με το αλλοπρό­σαλλο περιεχόμενο του αυθαίρετου αυτού κειμένου, αλλά και έγινε ιεραπόστολος της Αναστάσεως του Κυρίου, ως συνεργάτης του αποστόλου Παύλου. Γι' αυτή του την ακράδαντη πίστη, κακοπάθησε και στο τέλος έχυσε το αίμα του, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας, υπέστη μαρτυρικό θάνατο το 62 μ. X. στην Κύπρο όπου σώζεται και ο τάφος του.

Ως επίλογο στην αναφορά μας για το ψευδεπίγραφο αυτό «ευαγγέλιο» έχουμε να πούμε στους υπερφίαλους χριστιανομάχους ότι, ας μην ελπίζουν στην κατάρρευση του Χριστιανισμού. Εδώ δεν έσβησε όταν οι χριστιανομάχοι ειδωλολάτρες των πρω­τοχριστιανικών χρόνων ήταν παντοδύνα­μοι και έσφαζαν ανελέητα κάθε χριστιανό που ανακάλυπταν. Ένδεκα εκατομμύρια μάρτυρες έχυσαν το τίμιο αίμα τους μόνο τα τριακόσια πρώτα χρόνια. Ας μη χαίρον­ται και ελπίζουν επίσης και οι σύγχρονοι χριστιανομάχοι. Ο Χριστιανισμός υπέφερε τα πάνδεινα στο παρελθόν από το Ισλάμ και σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, ο Χριστιανισμός είναι εκτός νόμου και υπό δι­ωγμό. Εμείς οι Ορθόδοξοι της Ελλάδος και των Βαλκανίων στο παρελθόν, έχουμε υποστεί απίστευτους διωγμούς και μαρτύρια από τους Οθωμανούς μουσουλμάνους κατακτητές. Μυριάδες πιστοί Ορθόδοξοι αξιώθηκαν του μαρτυρίου και έγιναν Νεομάρτυρες. Απαντούμε λοιπόν πως αν χρειαστεί, θα δώσουμε και πάλι Νεομάρτυρες, άλλους τόσους και περισσότερους, αλλά η Εκκλη­σία μας θα μείνει ασάλευτη και ο Χριστός μας θα είναι εσαεί ο μόνος κυρίαρχος των καρδιών και των ψυχών μας!

Ας καταλάβουν λοιπόν όλοι οι χριστιανομάχοι, πως τέτοιου είδους «πυροτεχνή­ματα», σαν το «ευαγγέλιο του Βαρνάβα», δίνουν προσωρινή λάμψη και κρότο και στη συνέχεια σβήνουν και εκμηδενίζονται. Αν­τίθετα, η Εκκλησία του Χριστού παραμένει ασάλευτη στους αιώνες, και «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16,18).

[1] ΒΛ. Κάνφορα Λουτσιάνο, Η Χαμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Αθήνα 1990. σ. 126.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» ΤΕΥΧΟΣ 69

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ:

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον       www.egolpion.com

14   ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2013