Doldrums, Εν ακινησία

Doldrums, Εν ακινησία

14 Φεβρουαρίου 2013

Πολιτισμός / Εκθέσεις  

“Απίκου πάντα οι άγκυρες και οι κάβοι πάντα ντούκια. Ορθοί πάντα κι αλύγιστοι στην ανεμορριπή…” γράφει ο Νίκος Καββαδίας στη “Σπουδή Θαλάσσης”.

“Η θάλασσα ανοικτίρμονη κι απέραντη σαν τη σκέψη του Θεού έξαλλη τρυφερή κι αδάμαστη σαν την καρδιά των ποιητών”, λέει ο Γιάννης Ρίτσος στο “Εμβατήριο του Ωκεανού”.

Γιάννης Αδαμάκης, Ζωφράφος

Η θάλασσα είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα των ποιητών, των εικαστικών, των συγγραφέων. Είτε, ως προσλαμβάνουσα παράσταση, είτε ως μεταφορικό στοιχείο. Ο εικαστικός Γιάννης Αδαμάκης εμπνέεται από ένα φυσικό φαινόμενο που επηρεάζει τη θάλασσα και το “μεταφέρει” στη ζωή και στην καθημερινότητα του ανθρώπου. Είναι η “ανησυχητική ηρεμία” πριν ή αφού συμβεί κάτι.

Γιάννης Αδαμάκης,120Χ150, Για τη θάλασσα, Ακρυλικά σε καμβά

“Doldrums”, είναι ο τίτλος της νέας ατομικής έκθεσης του Γιάννη Αδαμάκη, στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη, που θα διαρκέσει από τις 7 Μαρτίου έως τις 6 Απριλίου 2013.

Ποια είναι όμως η έννοια αυτού, του άγνωστου σε πολλούς, όρου;

“O όρος “doldrums”, εξηγεί ο Γιάννης Αδαμάκης, “είναι ένας μετεωρολογικός όρος που αναφέρεται σε συγκεκριμένα σημεία στον Ατλαντικό και Ειρηνικό ωκεανό γύρω απ’ τον Ισημερινό. Πρόκειται για μια ζώνη χαμηλής πίεσης όπου επικρατεί ηρεμία”.

Και συνεχίζει: “Στη ζώνη των doldrums συχνά οι άνεμοι εξαφανίζονται παντελώς, παγιδεύοντας τα ιστιοφόρα πλοία για περιόδους ημερών ή και εβδομάδων”.

Γιάννης Αδαμάκης, In The Doldrums, 2013, 120X150, Ακρυλικά σε καμβά

Πώς θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε αυτόν τον όρο στην καθημερινή μας ζωή; “ Μεταφορικά θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει μ’αυτόν τον όρο το χρονικό σημείο όπου επικρατεί ακινησία. Είναι εκείνη η στιγμή πριν ή αφού συμβεί κάτι. Ο εγκλωβισμός, το σταμάτημα του χρόνου. Είναι εν τέλει η διακοπή ανάμεσα σε μια αλληλουχία γεγονότων που απομονώνοντας την κανείς, αποκτά έναν αυτόνομο, δραματικό χαρακτήρα”.

Ποιος είναι όμως ο Γιάννης Αδαμάκης; Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έχει πραγματοποιήσει 27 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Βέλγιο, Γαλλία και Γερμανία, με τελευταία στην Αθήνα στην γκαλερί Ζουμπουλάκη το 2009. Έχει επίσης πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα καιτο εξωτερικό.

Τι ακριβώς κάνει σ’ αυτήν την νέα του έκθεση; “Μεταφέρω τον ναυτικό όρο στην εξιστόρηση του όποιου γεγονότος. Επί πλέον αναφέρομαι στην παύση που ξεκουράζει την δική μου αφήγηση. Στην αναπνοή μου απέναντι στη διαδοχή των γεγονότων που ορίζουν την καθημερινότητα μου. Ξεκινώ με κάποια έργα με ναυτικά θέματα, μια ευθεία αναφορά στον μετεωρολογικό όρο. Έργα συναισθηματικά φορτισμένα με μνήμες και βιωματικές εμπειρίες ναυτοσύνης. Και επεκτείνομαι σε εικόνες με σκηνές σε σταθμούς τραίνων, σε εσωτερικούς χώρους…Κοινή τους συνισταμένη η οριοθέτηση της στιγμής που υπαινίσσεται, της στιγμής που προειδοποιεί, που ζει την πρόσκαιρη νηφαλιότητα επικείμενων γεγονότων”.

Κατερίνα Χουζούρη