Αρχίζοντας την πορεία της Μ. Σαρακοστής

Συγγραφέας: kantonopou στις Μαρτίου 20, 2013

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

«Κανένας δεν μπορεί να βαστάξει στους πειρασμούς, παρά μονάχα όποιος πίστεψε πως υπάρχει κάποιο πράγμα που είναι ανώτερο από την καλοπέραση του κορμιού και που θα το πάρει σαν αμοιβή για τις θλίψεις που ετοίμασε τον εαυτό του να περάσει» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

Καθώς αρχίζουμε το «στάδιο των αρετών», υπάρχει μια αίσθηση ότι αρχίζουμε έργο κοπιαστικό και δύσκολο. Και είναι! Η μακρά περίοδος της νηστείας, οι καθημερινές και ποικίλες ακολουθίες, η αναγκαία περισυλλογή και σιωπή, μαζί βέβαια με τις καθημερινές μέριμνες και φροντίδες, κάνουν την Μεγάλη Σαρακοστή όντως Μεγάλη.

Η λογική βάση για να διαπεράσουμε την περίοδο αυτή, όπως και η φίλαυτη συμπεριφορά που οδηγεί σε αγωνιώδη προσπάθεια να μην κουραστούμε, να μην πεινάσουμε, να μην δυσκολευτούμε, δεν αντέχουν στο πνεύμα των ημερών.

Ο χριστιανός καλείται να μην είναι μίζερος, να μην διστάζει στον κόπο και στον πόνο που έρχεται, να είναι ανδρείος. Γιατί χωρίς δυσκολίες, χωρίς πειρασμούς, χωρίς θλίψεις, δεν βιώνεται η «εντός ημών βασιλεία».

Η Μ. Σαρακοστή είναι μια δυνατότητα, που προσφέρεται σε όλους τους χριστιανούς, να περάσουμε μέσα από δυσκολίες για να φτάσουμε στο ανέσπερο φως του Πάσχα. Το κοινόν της πορείας κάνει το δρόμο πιο εύκολο.

Στην πραγματικότητα η Μ. Σαρακοστή είναι η εικόνα της χριστιανικής ζωής. Έχει όλα όσα συνιστούν μια αληθινή πνευματική ζωή: τον αγώνα, την άσκηση, τη μετάνοια, τη λύπη που μεταποιείται σε χαρμολύπη, την έκχυση της Χάριτος, όταν η καρδία είναι «συντετριμμένη και τεταπεινωμένη».

Απαραίτητα εφόδια είναι: η προσευχή, η νηστεία, η Θεία Κοινωνία, η μελέτη, οι ακολουθίες στο ναό. Έτσι, ο χριστιανός που θέλει να ζήσει αληθινά την εν Χριστό ζωή ζει όπως η Εκκλησία τον καλεί να ζήσει, στην κοινή πορεία με τους άλλους χριστιανούς.

Η πορεία αυτή έχει μαζί τον κόπο και τη χαρά, την ειρήνη της καρδίας, την γλυκύτητα της ζωντανής παρουσίας του Θεού. Δεν είναι μια άρνηση και ένας κουραστικός δρόμος μόνο. Έχει και τη μυστική χαρά των τέκνων του Θεού, την πρόγευση της μέλλουσας ζωής, την ανεκλάλητη εμπειρία τής εδώ και τώρα αιώνιας ζωής του Θεού.

Ποιος, άλλωστε, θα άρχιζε χωρίς αυτή τη σιγουριά; Ποιος λόγος είναι ικανός να κάνει κάποιον να παλεύει για πενήντα σχεδόν μέρες, χωρίς τη βεβαιότητα ότι δεν αγωνίζεται «εις κενόν»;

Ασφαλώς η περίοδος της Μ. Σαρακοστής δεν είναι για όλους, όπως δεν είναι και η πίστη. «Οι βουλόμενοι αθλήσει εισέλθετε». Ο Χριστός κάλεσε να τον ακολουθήσουν, αίροντας το σταυρό τους και αρνούμενοι τον εαυτό τους, όποιοι θέλουν. Η ελευθερία του προσώπου, ως εικόνας Θεού, δεν αφαιρείται αλλά προβάλλεται ως προϋπόθεση.

Ευλογημένοι όσοι αρχίσουν με πόθο και ζήλο την πορεία κι όσοι ακόμα πιο πολύ φθάσουν έως τέλους, στην ολόφωτη νύκτα του Πάσχα, όπου θα εορτάσουν μαζί τους «ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια».

Πηγή: isagiastriados.com