ΑΓΙΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ "Περί τοῦ Παραδείσου" Κεφάλαιον Α'

COLE THOMAS THE GARDEN OF EDEN

  Τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου, ἐπισκόπου Μεδιολάνων

"Περί τοῦ Παραδείσου" 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Βιβλίον Ἕν 

Κεφάλαιον Α'

Πόσο δύσκολον εἶναι νὰ πραγματεύηται κανεὶς περὶ τοῦ

Παραδείσου. (Εἰς τὸ ἀκόλουθον κείμενον) ἐνδείκνυται ὁ

δημιουργός του, ἡ φύσις τοῦ παραδείσου, ἡ τοποθεσία του,

ὁ ἔνοικός του· καὶ γιὰ τὸ ὅλον πρᾶγμα δίδεται ἡ ἑρμηνεία κατὰ

τὸ μυστικὸν  νόημά (του).

1.  "Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν τῇ Ἐδέμ, κατὰ ἀνατολάς: καὶ ἔθεσεν ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἔπλασεν" (Γεν. β',8). Ἡ περὶ τοῦ παραδείσου ὁμιλία, ποὺ ἐπιχειροῦμε, δὲν φαίνεται νὰ μᾶς ἐμβάλλῃ μέτριον ζῆλο, γιὰ νὰ ἐξετάσωμεν καὶ ἐξηγήσωμεν στοὺς ἐπιθυμοῦντες τὶ ἆράγε νὰ εἶναι ὁ παράδεισος καὶ ποῦ νὰ βρίσκηται καὶ τὶ εἴδους νὰ εἶναι: καὶ μάλιστα ἐπειδὴ ὁ Ἀπόστολος λέγει ὅτι δὲν γνωρίζει ἐὰν εἴτε μὲ τὸ σῶμα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος (πάντως), ὅμως (γνωρίζει ὅτι) ἡρπάγη μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Καὶ ἀμέσως πάλιν, λέγει: Γνωρίζω ὅτι ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος, εἴτε ἐν σώματι, εἴτε ἐκτὸς σώματος, δὲν γνωρίζω ἐγώ, ὁ Θεὸς ξέρει, ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον, καὶ ἄκουσε ῥήματα ἄῤῥητα, τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ νὰ τὰ λαλήσῃ ἄνθρωπος... Περὶ τούτου θὰ καυχηθῶ καὶ ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτόν μου παρὰ μόνο γιὰ τὶς ἀδυναμίες μου: ἀλλὰ καὶ ἄν θελήσω νὰ καυχηθῶ, δὲν θἆμαι ἀσύνετος: διότι λέγω τὴν ἀλήθειαν (Β' Κορ. ιβ' , 3-6). Ἑπομένως, ἐὰν ὁ παράδεισος εἶναι τέτοιου εἴδους, ὥστε αὐτὸν μόνον ὁ Παῦλος καὶ ὅποιος ἄλλος ὅμοιος τοῦ Παύλου μπόρεσε νὰ δῆ, ὅταν διῆγεν αὐτὴν τὴν ζωήν· ὁ ἴδιος δὲ δὲν μποροῦσε νὰ θυμηθῇ ἐὰν (ἦταν) ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς σώματος· ἄκουσε δὲ λόγια γιὰ τὰ ὁποῖα ἐμποδίσθηκε νὰ ἀνακοινώση ὅ,τι ἄκουσε, κατὰ ποιὸ λοιπὸν τρόπο θὰ μπορούσαμε ἐμεῖς νὰ λύσωμεν τὴν ἀπορία γιὰ τὴν τοποθεσίαν τοῦ παραδείσου, τὸν ὁποῖον οὔτε νὰ δοῦμε μπορέσαμεν; (Ἀλλὰ) καὶ ἐὰν εἴχαμε μπορέσει νὰ δοῦμε θὰ ἐκωλυόμεθα ὅμως νὰ τὸ δηλώσωμεν σὲ ἄλλους; Πάλιν ἀφοῦ ὁ Παῦλος φοβήθηκε μὴ ὑπερηφανευθῆ ἕνεκα  τῆς ὑπερβολῆς τῶν ἀποκαλύψεων, πόσο μᾶλλον πρέπει ἐμεῖς νὰ φοβώμεθα νὰ ἐρευνῶμεν περιεργότερον αὐτό, τοῦ ὁποίου ἀκόμη καὶ ἡ ἀποκάλυψις διατρέχει τὸν κίνδυνο νὰ εἶναι βλαπτική; Δὲν πρέπει, λοιπόν, νὰ ἐκλαμβάνωμεν αὐτὸν τὸν  παράδεισον σὰν ὑλικόν·  καὶ ἔτσι ἀφίνομεν τὸν Παῦλο νὰ ἔχῃ τὸ μυστικόν (του).

2.    Ὅμως ἐπειδὴ σ' αὐτὸ τὸ σημεῖον τῆς Γενέσεως διαβάζομεν ὅτι ὁ παράδεισος φυτεύθηκεν ἀπὸ τὸ Θεὸν "κατὰ ἀνατολάς" καὶ ὅτι ἐδῶ τοποθετήθηκεν ὁ ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖον ἔπλασεν ὁ Θεός· αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ παραδείσου τὸ δημιουργὸν μποροῦμεν ἤδη νὰ ἀνακαλύψωμε. Διότι ποιὸς μπόρεσε νὰ διαμορφώσῃ τὸν παράδεισον, παρὰ μόνον ὁ παντοδύναμος Θεός, ὁ ὁποῖος εἶπεν καὶ ἔγιναν, ὁ ὁποῖος ποτὲ δὲν στερεῖται ἀπ' ὅσα (αὐτὸς) θέλει νὰ παραχθῶσιν; Λοιπόν, ὁ ἴδιος ἐφύτευσεν τὸν παράδεισον περὶ τοῦ ὁποίου ἡ Σοφία λέγει: "Κάθε φυτεία, τὴν ὁποίαν δὲν ἐφύτευσεν ὁ Πατήρ μου, θὰ ἐκριζωθῇ"  (Ματ. ιβ', 13). Καλὴ ἡ φυτεία τῶν ἀγγέλων, καλὴ καὶ ἡ τῶν ἁγίων. Διότι οἱ ἅγιοι ὑπὸ τὴν συκῆν καὶ τὴν ἄμπελον λέγονται (ὅτι θὰ εἶναι) κατ' ἐκεῖνον τὸν καιρὸν τῆς μελλοντικῆς εἰρήνης, οἱ  ὁποῖοι (ἅγιοι) ἀποτελοῦν τύπον τῶν ἀγγέλων (Μιχ. δ', 4).

3.  Λοιπὸν ὁ παράδεισος ἀναφέρεται ὡς ἔχων πάμπολλα δένδρα, ἀλλὰ δένδρα καρποφόρα, δένδρα εὔχυμα καὶ εὔρωστα, γιὰ τὰ ὁποῖα ἐλέχθη: "Θὰ ἀγαλλιασθοῦν ὅλα τὰ δένδρα τῶν δασῶν" (Ψαλ. 95', 12)· δένδρα ἀειθαλῆ ἔχοντα τὸ ἐκ τῶν ἀρετῶν χλωρὸ χρῶμα, ὅπως ἐκεῖνο τὸ δένδρον, ποὺ ἐφυτεύθη "παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων" (Ψαλ. α', 1-2), τὸ ὁποῖον δὲν φυλοῤῥοεῖ· γιατὶ σ' αὐτὸ ὅλα τὰ φροῦτα ἀφθονοῦν. Ἐδῶ λοιπὸν βρίσκεται ὁ παράδεισος.

4.   Ὁ τόπος δὲ στὸν ὁποῖον αὐτὸς ἐφυτεύθη, ὀνομάζεται ἐπιθυμία. Ὅθεν καὶ ὁ ἅγιος Δαβὶδ λέγει: "Καὶ θὰ τοὺς ποτίσῃς ἐκ τοῦ χειμάῤῥου τῆς ἐπιθυμίας σου" (Ψαλ. λε',9). Διότι ἔχεις διαβάσει ὅτι: "Πηγὴ πηγάζει ἐκ τῆς Ἐδέμ, ἀρδεύουσα τὸν παράδεισον" (Γεν. β', 10). Αὐτὰ λοιπὸν τὰ δένδρα τῶν ἁγίων, ποὺ φυτεύθηκαν στὸν παράδεισον, ποτίζονται σὰν ἀπὸ κάποιο ῥέον ὕδωρ τοῦ χειμάρρου τοῦ πνεύματος. Περὶ αὐτοῦ καὶ ἀλλοῦ λέγει: "Τοῦ ποταμοῦ τὸ ὅρμημα εὐφραίνει τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ" (Ψαλ. με', 5). Εἶναι δὲ ἐκείνη ἡ πόλις ἡ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἡ ἐλευθέρα, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἀναβλασταίνουν οἱ διάφορες ἀξιομισθίες τῶν ἁγίων.

5.   Σ' αὐτὸ λοιπὸν τὸν παράδεισον ἔθεσεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἔπλασεν. Νὰ ἐννοῇς ἀκόμη ὅτι δὲν ἔθεσεν τὸν κατ' εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸν ἄνθρωπον κατὰ τὸ σῶμα. Διότι ἕνας ἀσώματος δὲν εἶναι ἐν τόπῳ. Ἔθεσεν δὲ αὐτὸν εἰς τὸν παράδεισον σὰν ἥλιον ἐν οὐρανῷ, προσδοκῶντα τὴ βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ὅπως ἡ κτίσις ἀναμένει ἐναγωνίως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ.

6.   Ἑπομένως ἐὰν ὁ παράδεισος βρίσκηται ἐκεῖ ποὺ εἶχαν φυτρώσει θάμνοι, φαίνεται ὅτι ὁ παράδεισος εἶναι ἡ ψυχὴ ποὺ πολλαπλασιάζει τὸ σπαρμένον σπέρμα, εἰς τὴν ὁποίαν (ψυχὴν) φυτεύεται ἡ κάθε μία ἀρετή, εἰς τὴν ὁποίαν (ψυχὴν) ἐπίσης ἦταν τὸ δένδρον τῆς ζωῆς, τοὐτέστιν ἡ σοφία, ὅπως εἶπεν ὁ Σολομὼν (Σοφ. Σολ. ζ', 21-26) ὅτι: ἡ σοφία δὲν ἀνέτειλεν ἐκ τῆς γῆς, ἀλλ' ἐκ τοῦ Πατρός. Διότι τὸ αἰώνιο φῶς ἔχει τὴ λάμψιν (του) καὶ ἡ παντοκρατορικὴ δόξα τὴν ἀκτινοβολίαν (της). 

Ἀπαγορεύεται η ἀναδημοσίευση, ἡ ἀναπαραγωγή, ὁλική, μερική, περιληπτική, κατά παράφραση ἤ διασκευή ἀπόδοση του κειμένου γιά  ἐμπορικούς ἠ κερδοσκοπικούς λόγους.   Τά δικαιώματα αὐτά ἀνήκουν ἐξ ὁλοκλήρου στόν συγγραφέα κ.Χρίστο Βασιλειάδη.

  Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

4   ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2012 

Read more: http://www.egolpion.com/paradeisou_a.el.aspx#ixzz2idg8HxGz