Τα δεινά του πλησίον μου αφορούν κι εμένα,ως συνεικόνες Θεού και ως
χωμάτινες υπάρξεις με εγγενείς,γενώσιμες αντιστάσεις και πάθη,που
προσδιορίζουν πάντες,αυτός ο χρόνιος,έρπον τομαρισμός πάντα απέκλειε
τους άλλους και προήγαγε τον έναν,τον ολοζώντανο,ειλωλολατρικό εγωισμό
μου,αποστασιοποιούμαστε από τις βιοτικές προβληματικές του
αδελφού,σφυρίζουμε αδιάφορα στο μέλλον και θεωρούμε ουσιαστικά τον
πλησίον,ως εγχώριο μετανάσ...τη,που
η κακιά η μοίρα τον έθεσε εκτός,αλλίμονο,έχουμε εναγκαλιστεί τον
αιθεροβάμμων δήμαρχο και ξεχάσαμε τον ταπεινό κλητήρα,είναι εκ
περιτροπής αυτές οι δύο λειτουργίες,όλα μέσα μας είναι αυθύρπακτα
δεδομένα,λειτουργούμε σαν τελευταίας τεχνολογίας υπολογιστές,που
επιτρέπονται μόνο οι χειριστικές,ορθολογιστικές λειτουργίες,κλείνουμε
συχνά τα μάτια στην φωτιά,που ξέσπασε στο σπίτι του γείτονα,όχι,σ' εμάς
είναι βέβαιον,πως το πρωί θα δούμε τον ήλιο,ν' ανατέλλει,τον ουρανό να
λαμπηρίζει από τις φρεσκοβαμμένες πινελιές του Θεού και στο σπίτι να
επικρατεί θεοφόρος ευταξία,αν όμως,τα κανονίσει διαφορετικά ο
παντεπόπτης Χριστός,τότε θα θυμηθούμε τον φουκαρά τον γείτονα,τα
χαστούκια της ζωής είναι παιδαγωγικές νουθεσίες για εκείνους,που μπορούν
ακόμη να τα ερμηνεύουν,για τους άλλους δυστηχώς,είναι ακόμα
προστιθέμενες σελίδες στο βιογραφικό τεφτέρι μας,μισοσβησμένα γράμματα
που ξέφτισαν στο ημερολόγιο της ζωής μας. Γ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου