ΤΑ ΖΩΑ ΥΠΟΚΛΙΘΗΚΑΝ,ΕΒΑΛΑΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ
ΤΑ ΖΩΑ ΥΠΟΚΛΙΘΗΚΑΝ,ΕΒΑΛΑΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ
Όταν το 1924,επήγα σε προσκύνηση των Αγίων τόπων, μου συνέβη το εξής
γεγονός Κάποια ημέρα, που ελειτούργησα στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ όπου
γεννήθηκε ως νήπιο ο Βασιλεύς όλων, ο συνέχων διακρατών και διακυβερνών
τα πάντα, ενώ κατέβαινα μετά την λειτουργία, προς το μετόχι της Μονής
του Αγίου Σάββα προς συνάντηση του οικονόμου της Μονής· και από εκεί θα
επισκεπτόμεθα την ιστορική Μονή του Αγίου Σάββα.Βγαίνοντας από την πόλη
της Βηθλεέμ είχα ως βοηθό κάποιον μοναχό του Ναού, ο οποίος, αφού με
συνώδευσε λίγο, μου έδωσε σχετικές οδηγίες, για να μη παρεκλίνω. Ενώ
όμως κατέβαινα κάποιον ομαλό δρόμο, γύρισα πίσω το βλέμμα μου μήπως δω
κάποιον και τον πάρω ως συνοδοιπόρο και ασφαλή οδηγό, βλέπω ξαφνικά σε
απόσταση 20-30 μέτρων, δύο ωραιότατα και χαριέστατα αρνιά, τα οποία μου
εκίνησαν τον θαυμασμό.Στην αρχή υπέθεσα πως θα έφυγαν από κάποια κοντινή
ποίμνη. Παρατήρησα δεξιά αριστερά, για να φωνάξω τον ποιμένα να έλθη να
τα παραλάβη, αλλά πουθενά δε φάνηκε ποίμνη. Άρχισα να προχωρώ και
εκείνα, τα ευλογημένα, με ακολουθούσαν και εβάδιζαν με τόση ευταξία,
ωσάν να ήσαν στρατιώται. Όσες φορές καθόμουν, κάθονταν και εκείνα, και
όσες φορές εβάδιζα, προχωρούσαν και εκείνα.Αυτό δε συνέβη όχι μια φορά
και δύο αλλά πολλές φορές, ώστε άρχισα να απορώ και να θαυμάζω.
Αφού
απομακρύνθηκα αρκετά από την Βηθλεέμ περιβλέποντας δε δεξιά και
αριστερά και ουδένα θεασάμενος, υπέθεσα ότι τα αρνιά θα ήσαν κάποιου από
την πόλι της Βηθλεέμ και ανεχώρησαν από την μάνδρα του. Τότε γύριζα
προς τα ωραιότατα και χαριέστατα εκείνα δύο αρνιά, ωσάν να ήσαν λογικά,
και τα λέγω: «Καλή είναι και μου αρέσει η συντροφιά σας και η συνοδεία
σας, αλλά μου αρκεί στην συνοδοιπορία μου ο φύλακας της ψυχής μου
Άγγελος. Λοιπόν, σας παρακαλώ, να επιστρέψετε εις εκείνον απο τον οποίον
αναχωρήσατε»· και τα ευλογημένα εκείνα ωραιότατα αρνιά, τα οποία μου
φαίνεται ωσάν να τα βλέπω και τώρα που σας γράφω αυτές τις γραμμές, με
εκοίταξαν με γλυκό βλέμμα και χαρωπό πρόσωπο, υποκλίθηκαν, εκτύπησαν τα
πόδια τους, γύρισαν πίσω και, ως αστραπή, εξαφανίσθηκαν.Αυτό με εξέπληξε
και αγνοώ που να το αποδώσω. Ίσως να ήσαν άγγελοι οι παρά Θεού
εντεταλμένοι στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, ως φύλακες, φρουροί και βοηθοί των
πιστών. Ίσως και από εκείνους που εφάνησαν στους ποιμένες την νύκτα
κατά την οποία εγεννήθηκε ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του
κόσμου, ψάλλοντες το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη…».Οσες
φορές ενθυμηθώ, το γεγονός αυτό, οι οφθαλμοί μου πληρούνται δακρύων και η
καρδία μου χαράς και πνευματικής αγαλλιάσεως.
* Πνευματικές οδοιπορίες,μακαριστού Γέροντος π.Φιλοθέου Ζερβάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου