Σύγκριση τοῦ «Περί Εὐθυμίας» ἔργου τοῦ Πλουτάρχουmore by EIRINI ARTEMI

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Σύγκριση τοῦ «Περί Εὐθυμίας» ἔργου τοῦ Πλουτάρχουmore

by EIRINI ARTEMI

579

Download (.doc)

 

κατά βάση προσηλωμένος στίς διδασκαλίες καί στίς ἀρχές τοῦΠλάτωνα

6

.Παρ̉ ὅλο πού εἶχε στό πλευρό του μιά ὑποδειγματική σύζυγο,τήν Τιμοξένα μέ τήν ὁποία δημιούργησαν μιά ἀξιοθαύμαστηοἰκογένεια, δοκίμασε πολλές πικρίες ἐξαιτίας σκληρῶν δοκιμασιῶνπού τοῦ ἐπιφύλασσε ἡ μοῖρα. Βαριά πλήγματα τῆς τύχης γεύθηκανοἱ δύο σύντροφοι ὅταν πέθαναν τά τρία ἀπό τά τέσσερα (σύμφωναμέ ἄλλους μελετητές πέντε) παιδιά τους. Τό ὅτι μπόρεσε νάβαστάξει τή μεγάλη αὐτή λύπη του, φανερώνει ἄνθρωπο πού διάγειτό βίο του μέσα σέ ἀτμόσφαιρα ἰσχυρῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν καίθαλπωρῆς. Ταξίδεψε σέ πολλές πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί τῆς ῬωμαϊκῆςΑὐτοκρατορίας, Ἀθήνα, Ῥώμη κ.λπ. Τό μεγαλύτερο ὅμως, μέρος τῆςζωῆς του τό πέρασε στή Χαιρώνεια, τήν ὁποία δέν ἐγκατέλειψε γιάμακρό διάστημα οὔτε γιά χάρη τῆς Ἀθήνας πού τήν ἐποχή ἐκείνηἀποτελοῦσε σημαντικό πνευματικό κέντρο.Στή Ῥώμη ταξίδευε συχνά καί ἔδιδε διαλέξεις φιλοσοφικοῦπεριεχομένου πάντοτε στήν ἑλληνική γλῶσσα, ἀφοῦ ποτέ δένμπόρεσε νά καταφέρει νά χειρίζεται ἐπαρκῶς τή λατινική γλῶσσα.Ἀπόκτησε φίλους ἐξέχοντες Ῥωμαίους πολίτες. Τιμήθηκε ἀπό τόναὐτοκράτορα Τραϊανό μέ τό ἀξίωμα τοῦ ὑπάτου καί ἐπί τῆςαὐτοκρατορίας τοῦ Ἀνδριανοῦ τοῦ ἀπονεμήθηκε τό ἀξίωμα τοῦἐπιτρόπου τοῦ αὐτοκράτορος γιά τήν Ἑλλάδα.Σέ ὅλη τή διάρκεια τοῦ βίου του ἀλλά καί στό ἔργο τουἀκολουθεῖ τό μέτρο. Μπορεῖ ὁ Πλούταρχος νά μή διακρίνεταιπολλές φορές γιά τήν πρωτοτυπία τῶν διανοήματων καί τῆς ἐνγένει πνευματικῆς δημιουργίας του· σίγουρα ὅμως δέ μπορεῖ νάἀμφισβητηθεῖ ἡ συστηματική μελέτη, ἐπεξεργασία καί παρουσίασητοῦ κληρονομηθέντος πνευματικοῦ ὑλικοῦ πού χρησιμοποίησε.Γονιμώτατος συγγραφέας ὑπῆρξε. Τό μεγαλύτερο ὅμως,μέρος τῶν συγγραμμάτων του ἀπωλέσθηκε· τά ἔργα πού μᾶςσώθηκαν χωρίζονται σέ δύο μεγάλες κατηγορίες, στά Ἠθικά καίστούς Βίους. Οἱ Βίοι ἀποτελοῦν σημαντικές βιογραφίες ἐξόχωνἙλλήνων καί Ῥωμαίων ἀνδρῶν «καί τή συγκριτική αὐτῶνἀντιβολήν»

7

. Μέσα ἀπό τίς βιογραφίες του προσπάθησε νάσκιαγραφήσει τόν χαρακτῆρα προσώπων πού διακρίθηκαν μέ τίς

6

Ὁ Πλάτων ὑπῆρξε ὁ ἐπιφανέστερος τῶν φιλοσόφων τῆς ἑλληνικῆςἀρχαιότητας. Ἔζησε μεταξύ τοῦ 428/9 - 347 π.Χ. Γεννήθηκε στήν Ἀθήναἀπό ἀριστοκρατική οἰκογένεια. Πατέρας του ἦταν ὁ Ἀρίστωνας, γιός τοῦἈριστοκλῆ καί ἀπόγονος τοῦ βασιλιᾶ Κόδρου καί μητέρα του ἦταν ἡΠερικτιόνη, ἀπόγονος τοῦ Σόλωνα καί ἀνιψιά τοῦ Κριτία, πού ἀργότεραἔγινε ἕνας ἀπό τούς ἀδιάλλακτους τριάκοντα τυράννους τῆς Ἀθήνας.Ἄνηκε στή σχολή τοῦ Ἠράκλειτου καί εἶχε τήν εύτυχία νά μαθητέψειδίπλα σέ μεγάλους δασκάλους ὅπως ἦταν ὁ Πρωταγόρας καί ὁ Γοργίαςκαί κυρίως ὁ Σωκράτης. Ἡ ἐπίδραση τοῦ τελευταίου ἦταν καταλυτική στήδιαμόρφωση τῆς φιλοσοφικῆς σκέψης τοῦ Πλάτωνα. Στήν Αθήνα ὁΠλάτων ἵδρυσε φιλοσοφική σχολή τό 385π.Χ., πού τήν ὀνόμασε

 Ἀκαδημία

.

7

Κ. Γεωργούλη, «Πλούταρχος»,

ΘΗΕ,

10 (1966) 445.

3

 

πράξεις τους ἤ τή ζωή τους στή διάρκεια τῆς μέχρι τότε ἱστορίαςτοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ καί ῥωμαϊκοῦ πολιτισμοῦ.Γιά τήν ἐπιτυχῆ συγγραφή τοῦ ἔργου αὐτοῦ ὁ Πλούταρχοςχρησιμοποίησε κυρίως παραθέματα καί ἀνέκδοτες πηγές, ἐνῷἀδιευκρίνιστο εἶναι ἄν ἔχει κάνει χρήση τοῦ ὑλικοῦ παλαιοτέρωνλατίνων συγγραφέων, Σαλλούστιου, Νέπωνος, Λιβίου κ.λπ. Ὁσπουδαῖος αὐτός ἕλληνας συγγραφέας ἐπεξεργάστηκε τό ὑλικό τῶνπηγῶν του μέ τό ἐξαιρετικό ταλέντο πού εἶχε νά ἐκθέτει μέ τρόποθεατρικό τά πράγματα καί μέ τήν ὑψηλή του τέχνη στή διαγραφήτῶν χαρακτήρων

8

. Γενικότερα ὁ Πλούταρχος δίνει τήν ἐντύπωσησυγγραφέα, πού κάνει χρήση δελτίων σχετικά μέ τό θέμα πούδιαπραγματεύεται, προσπαθώντας νά τά ἀξιοποιήσει ὅλα,τοποθετώντας τα μέ κάποια λογική σειρά. Ἔγραψε συνολικά 50βίους Ἑλλήνων καί Ῥωμαίων, καί 46 ζεύγη βίων πού τό κάθε ζεῦγοςπεριέχει τούς βίους ἑνός Ἕλληνα καί ἑνός Ῥωμαίου. Τέλοςσυνέγραψε καί 4 μεμονωμένους βίους. Στόχος του εἶναι νά δείξειὅτι ἡ Ἑλλάδα στό παρελθόν «γέννησε» σπουδαίους ἄνδρες,ἰσότιμους μέ τούς Ῥωμαίους τῆς τότε ἐποχῆς του. Τά Ἠθικά εἶναι μία συλλογή ἀπό περίπου 83 συγγράμματα μέμορφή ἄλλοτε πραγματείας καί ἄλλοτε διαλόγου, σύμφωνα δέ μέτούς Πλατωνικούς διαλόγους. Στά ἔργα αὐτά ὁ Πλούταρχος βρίσκειτήν εύκαιρία νά πραγματευτεῖ θέματα ἠθικοῦ καί φιλοσοφικοῦπεριεχομένου, ὅπως εἶναι ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν, ὁ γάμος, ἡἠρεμία τῆς ψυχῆς, θέματα φυσικῶν ἐπιστημῶν, γραμματικά, καίγενικότερα θέματα παντός ἐπιστητοῦ. Τά ἔργα του, τόσο οἱ Βίοιὅσο καί τά Ἠθικά,

ἀποτελοῦν σπουδαῖα ἐγχειρίδιαδιαπαιδαγωγήσεως καί διαπλάσεως τοῦ ἀνθρώπινου χαρακτῆρα.Ἄξιο παρατηρήσεως εἶναι ἡ βαθειά θρησκευτικότητα πούδιέπει τήν ψυχή τοῦ συγγραφέα μας. Ὁ Πλούταρχος μπορεῖ νά μήνκάνει πουθενά στό ἔργο του λόγο γιά τό Χριστό ἤ τούς Χριστιανούςκαί γιά τή διδασκαλία τῆς νέας θρησκείας, ἀλλά ἡ ῥοπή τῆς ψυχῆςτου εἶναι καθαρά χριστιανική. Ἡ ἀλήθεια, σημειώνει ὁ Πλούταρχος,πηγάζει ἀποκλειστικά ἀπό τό Θεό. Παράλληλα πολλά ἀπό τά ἔργατου ἀποπνέουν μία ὑψηλή θρησκευτικότητα

9

ὅμοια μέ ἐκείνη πούσυναντᾶμαι στίς ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί τῶν ἄλλωνἈποστόλων. Ἐξάλλου, τό ὅτι ἡ σκέψη του εἶναι χριστιανικήδιαφαίνεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι πολλά ἀπό τά πνευματικά τουπονήματα χρησιμοποιήθηκαν εἴτε αὐτούσια εἴτε ὡς βάση στήσυγγραφή συναφῶν ἔργων ἀπό ἀξιόλογους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

8

P. Kroh,

«

Πλούταρχος»,

 Λεξικό ἀρχαίων συγγραφέων Ἑλλήνων καί  Λατίνων,

Θεσσαλονίκη 1996, (Μετάφραση - Ἐπιμέλεια: Δ. Λυπουρδής, Λ. Τρομάρας), University studio Press – Ἐκδόσεις Ἐπιστημονικῶν βιβλίων καίπεριοδικῶν, 388.

9

Ὁ Ἰωάννης ὁ Μαυρόπους, μητροπολίτης Εὐχαΐτων κατά τόν ΙΑ´ αἰῶναἔγραψε σχετικά: «Εἴπερ τινάς βούλοιο τῶν ἀλλοτρίων, τῆς σῆς ἀπειλῆςἐξελέσθαι, Χριστέ μου, Πλάτωνα καί Πλούταρχον ἐξέλοιό μοι· Ἄμφω γάρεἰσι καί λόγον καί τόν τρόπον τοῖς σοῖς νόμοις ἔγγιστα προσπεφυκότες. Εἰδ  ̉ἠγνόησαν, ὡς Θεός σύ τῶν ὅλων, ἐνταῦθα τῆς σῆς χρηστότητος δεῖμόνον δι̉ ἥν ἅπαντας δωρεάν σῴζειν θέλεις»,

Ἰωάννου Εὐχαϊτῶν,

Ἰαμβλίχου

ΜΒ´, PG 120, 1156.

4

 

μας, π.χ. τόν ἱερό Ἰωάννη τό Χρυσόστομο, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόΝαζιανζηνό, τόν Μέγαν Βασίλειο καί τόν ἀδερφό αὐτοῦ τό Γρηγόριοτό Νύσσης

10

. Δίκαια, λοιπόν, κάποιοι μελετητές προσέδωσαν στόνΠλούταρχο τό χαρακτηρισμό τοῦ ἐν κρυπτῷ χριστιανοῦ καί ἄλλοιτόν ὠνόμασαν ὡς τό μή χριστιανό ἅγιο τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆςλογοτεχνίας.

(β.) Τό «Περί εὐθυμίας» ἔργο τοῦ Πλουτάρχου.

Ὁ Πλούταρχος γιά τή συγγραφή τοῦ συγκεκριμένουπνευματικοῦ του πονήματος βασίστηκε προφανῶς σέπροηγούμενους συγγραφεῖς ἤ σέ παλαιότερες πηγές, «ἀνελεξάμηνπερί εὐθυμίας ἐκ τῶν ὑπομνημάτων ὧν ἐμαυτῷ πεποιημένοςἐτύγχανον»

11

.

Ἡ λέξη εὐθυμία

σημαίνει ψυχική γαλήνη, ἀταραξία,καλή καρδιά, ἱλαρότητα, κέφι

12

. Χρησιμοποιήθηκε ἀρχικά ἀπό τόΔημόκριτο, τόν Κικέρωνα, τό Στωικό φιλόσοφο Παναίτιο, τό Σενέκακαί ἀπό πολλούς ἄλλους συγγραφεῖς τοῦ ἀρχαίου ἤ καί τοῦχριστιανικοῦ κόσμου

13

. Σύμφωνα μέ τόν Barrow

14

στόν Πλούταρχο ὁὅρος εὐθυμία περικλείει τήν ἱκανότητα ἀντιμετώπισης τῆςἐχθρικῆς τύχης μέ τήν ἀταραξία τῆς ψυχικῆς διάθεσης , ἀλλάσυγχρόνως εἶναι μία ἔννοια μέ πολλή δύναμη που παρασύρει τήνἴδια τή χαρά. Τό ἔργο χωρίζεται σέ 19 κεφάλαια καί γράφτηκε μέ ἀφορμήμία ἐπιστολή τοῦ Πάκκιου, φίλου τοῦ Πλουτάρχου. Στήν πραγματείααὐτή πού ἔχει τή μορφή ἐπιστολῆς - ἀπάντησης τοῦ Χαιρωνέαβιογράφου πρός τό φίλο του Πάκκιο, γίνεται λόγος γιά τόν τρόποἀπόκτησης τῆς εὐθυμίας ἀπό τούς ἀνθρώπους καί τήν ἀπομάκρυνσητῆς ἀθυμίας ἤ δυσθυμίας πού τούς καταλαμβάνει.Στό κύριο μέρος τῆς ἐργασίας μας θά ἔχουμε τή δυνατότητανά ἀναφερθοῦμε ἀναλυτικά σέ κάθε κεφάλαιο τοῦ συγκεκριμένουπονήματος τοῦ Πλουτάρχου καί νά σχολιάσουμε τό πώς κάθε φορά

10

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἀπό τήν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας, ὁ ἀδερφός τουΓρηγόριος ἐπίσκοπος Νύσσης καί ὁ ἀδελφικός τους φίλος (κυρίως τοῦΒασιλείου) Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός ἤ Θεολόγος ὑπῆρξαν ἀπό τάφωτεινότερα πνεύματα στό χῶρο τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἔλαχαν ἀξιόλογηςμορφώσεως, ὑπηρέτησαν μέ πάθος τό Χριστιανισμό καί πολέμησαν γιά νάδιαφυλάξουν ἀλώβητες τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως μας, τά δόγματά τηςκαθαρά καί ἀναλλοίωτα ἀπό τίς δοξασίες τῶν αἱρετικῶν. Οἱ ἅγιοι αὐτοίΠατέρες ἀγωνίσθηκαν ἀκαταπόνητα, ἀκούραστα τόσο στίς ἐπάλξεις τῆςὈρθοδοξίας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ὅσο καί γιά τήν ἐδραίωση τῆςἘκκλησίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ταυτόχρονα ὅμωςσυνέγραψαν πλῆθος πραγματειῶν καί ἐπιστολῶν μέ θέματα παιδαγωγικοῦχαρακτῆρα.

11

Πλουτάρχου,

Περί εὐθυμίας,

464f.

12

Ἐπίτομον Λεξικόν τῆς Ἑλληνικῆς Γλῶσσας τοῦ Δημητράκου, ἐκδ.Γιοβάννη, Ἀθῆναι 1970, σ. 628.

13

Πολλοί συγγραφεῖς μίλησαν γιά τήν ἡρεμία καί τή γαλήνη τῆς ψυχῆςἐπηρρεασμένοι ἀπό τήν εἰκόνα τῆς γαλήνης τῆς θάλασσας.

14

R. H

Barrow,

Plutarch and his times,

Londres 1967, σ. 7.

5

 

ὁ συγγρφέας ἀντιλαμβάνεται τήν ἔννοια τῆς εὐθυμίας καί κάνειλόγο γιά τόν τρόπο ἀπόκτησης της.Κλείνοντας τήν εἰσαγωγική αὐτή ἑνότητα γιά τό «ΠερίΕὐθυμίας» ἔργο τοῦ Πλουτάρχου, θεωροῦμε ὅτι ὤφέλιμο θά ἦτανγιά τούς ἀναγνῶστες μας ἡ ἔκθεση τῆς ἀπόψεως τοῦ Α. Lesky γιάτό «Περί Εὐθυμίας». Θεωρεῖ ὅτι τό ἔργο ἀνήκει στίςλαϊκοφιλοσοφικές πραγματείες, ἐνῷ χαρακτηριστικά τονίζει: «Ἐδῶκαί σέ μερικά ἄλλα μέρη βλέπουμε ὅτι ὁ μεγάλος θαυμαστής τοῦΠλάτωνα εἶναι πολύ ἐπηρεασμένος ἀπό τή Στοά. τόν σκοπό τῆςἱλαρῆς ψυχικῆς γαλήνης, πρός τόν ὁποῖο τείνουν ὅλα τάἑλληνιστικά συστήματα, τόν ἐγκωμιάζει ἐδῶ ἕνας ἄνθρωπος πούεἶχε μέσα στήν ψυχή του ὅ,τι καλύτερο εἶχαν αὐτά»

15

.

(γ.) Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Πηγές γιά τή ζωή τοῦ ἱεροῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμουἀποτελοῦν τά ἀπειράριθμα συγγράμματά του, ἔργα διαφόρωνσύγχρονῶν τουκαί μεταγενέστερων βιογράφων. Σημαντικότεροπηγή γιά τήν ἄντληση πληροφοριῶν σχετικά μέ τό βίο τοῦ ἁγίουαὐτοῦ πατρός θεωρεῖται «ὁ Διάλογος περί βίου καί πολιτείας τοῦμακαρίου Ἰωάννου», πού γράφτηκε ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ἐλενοπόλεωςκαί μαθητή τοῦ Ἰωάννου, Παλλάδιο.Ὁ Ἰωάννης, ὁ ἐπικαλούμενος γιάτή μελίρρυτο γλῶσσα του Χρυσόστομος καταγόταν ἀπό εὐγενοῦςἈντιοχειανῆς οἰκογένειας

16

. Γεννήθηκε τό 345 μ.Χ. στήν Ἀντιόχειατῆς Συρίας. Πατέρας του ἦταν ὁ Σεκοῦνδος, ἀνώτατοςἀξιωματικός, «υἱός γεγονώς τῶν διαπρεψάντων εὐγενῶς παρά τῇτάξει τοῦ στρατηλάτου τῆς Συρίας»

17

. Ὁ πατέρας του πέθανε λίγομετά τή γέννηση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου. Τήν ἀνατροφή του ἀνέλαβεἀποκλειστικά ἡ εἰκοσάχρονη τότε εὐσεβής μητέρα του, Ἀνθοῦσαμαζί μέ τήν ἀδερφή τοῦ πατέρα του, τή διακόνισσα Σαβιανή.Μαθήτευσε δίπλα σέ ξακουστούς δασκάλους, ὅπως ἦταν ὁἈνδραγάθιος ἀπό τόν ὁποῖο διδάχθηκε τή φιλοσοφία καί ὁ Λιβάνιοςπού τόν ἄσκησε στή ῥητορική τέχνη

18

. Ὁ τελευταῖος τόσο εἶχεἐνθουσιαστεῖ ἀπό τίς ἐπιδόσεις τοῦ Ἰωάννου στή ῥητορική ὥστεἤθελε νά τόν ἀφήσει διάδοχο στή Σχολή, «εἰ μή τοῦτον οἱχριστιανοί ἐσύλησαν»

19

.

Ἡ ἀγάπη του γιά τό Χριστιανισμό καί ἡδίψα του γιά τήν ἀλήθεια τοῦ ἐνεφύσησαν ἀπό νωρίς τήν ἐπιθυμίαγιά τό μοναχικό βίο, τήν ὁποία καί πραγματοποίησε μετά τό θάνατοτῆς μητέρας του.Ἄν καί σπούδασε στή Θεολογική Σχολή τῆς Ἀντιόχειας

20 

κοντά στό Διόδωρο Ταρσοῦ καί ἦταν συμμαθητής μέ τό Θεόδωρο

15

Α. Lesky,

Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Λογοτεχνίας,

μετάφραση Ἀ. Τσοπανάκη, Θεσσαλονίκη 1964, σσ. 1112-1113.

16

Ἰ. Κονιδάρη,

Γενική Ἐκκλησιαστική Ἱστορία,

ἐν Ἀθήναις 1957², σ. 342.

17

Παλλαδίου Ἑλενουπόλεως,

 Διάλογος,

PG 47

,

1-82.

18

Σωκράτους Σχολαστικοῦ,

Ἐκκλησιαστική Ἱστορία

VI, Γ΄,

PG 67, 665Α

.

Ἑρμείου

Σωζομένου Σαλαμινίου,

Ἐκκλησιαστική Ἱστορία

VIII, Β΄,

PG 67,1513Β.

19

Αὐτόθι.

6

 

Μοψουεστίας, δέν ἐπηρεάστηκε ἀπό τίς ἀκραίες θέσεις τοῦἀντιοχειανοῦ διδασκάλου του μέ ἀποτέλεσμα νά παρασυρθεῖ, ὅπωςὁ Θεόδωρος σέ αἱρετικές δοξασίες. Τό 381 χειροτονείται διάκονοςκαί συμμετέχει στίς ἐργασίες τῆς Β´ Οἰκουμενική Συνόδου. Τό 398στίς 26 Φεβρουαρίου χειροτονείται ἐπίσκοποςΚωνσταντινουπόλεως, ἀφοῦ ἡ θέση εἶχε χηρεύσει μέ τό θάνατο τοῦΝεκταρίου Κωνσταντινουπόλεως.Ἐξαιτίας ὅμως, τοῦ χαρακτῆρα του, «Θερμός ὤν τό ἦθος»

21 

κατέστη δριμύς τιμητής πάσης ἀτασθαλίας ἀκόμη καί μέσα στάἀνάκτορα, καί ἔτσι μετέβαλλε πολλούς φίλους καί ὑποστηρικτέςτου σέ ἔχθρούς.

22

Ἡ συνέπεια ἦταν νά ἀναγκαστεῖ νά ἐγκαταλείψειτόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο καί τά καθήκοντά του ὡς ΠατριάρχηΚωνσταντινουπόλεως καί βαδίσει τό σκληρό δρόμο τῶν διωγμῶνκαί τῆς ἐξορίας. Κοιμήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 407 καθ  ̉ὁδόν στόδρόμο τῆς ἐξορίας γιά τά Κόμανα τοῦ Πόντου. Τό συγγραφικό του ἔργο εἶναι πολυπληθές. Συνέγραψεἐπιστολές, ἀσκητικές πραγματείες, κατηχητικούς λόγους,ἑρμηνευτικά καί δογματικά ἔργα. Τό ὕφος τῶν ἔργων τουδιακρίνεται ἀπό χαρακτηριστική σαφήνεια καί ὁμαλότητα στήνἔκφραση ὥστε νά δίδεται ἡ δυνατότητα νά θεωρεῖται

23 

σημαντικότερος ἀπό πολλούς Ἐθνικούς ἀττικογράφους. Μέσα ἀπότίς ἠθικές πραγματεῖες καί τίς ἔμπλεες νουθεσιῶν ἐπιστολές του,μπορεῖ κανείς νά διακρίνει ἀμυδρά ἐπιρροή ἀπό τόν Πλούταρχο σέὅτι ἀφορᾷ στή θεματολογία τῶν συγκεκριμένων πονημάτων του·ὑπερβαίνει ὅμως, σέ πληρότητα νοημάτων τόν ἀρχαῖο συγγραφέακαθώς ἡ διαπραγμάτευση τῶν θεμάτων γίνεται ἀπό τή σκοπιά τῆςχριστιανικῆς θεολογίας καί ὄχι μόνο μέ βάση μιά στείραἠθικολογία.

δ.) Οἱ «πρός Ὀλυμπιάδα» ἐπιστολές τοῦ ἱεροῦ Ἰωάννου τοῦΧρυσοστόμου.

Στίς «Πρός Ὀλυμπιάδα» ἐπιστολές ὁ ἱερός Χρυσόστομοςκαταφέρνει, ὅπως σέ ὅλα του σχεδόν τά ἔργα, νά συνδυάσει τόχριστιανικό πνεῦμα μέ τό ἀττικό ὕφος.Ἡ Ὀλυμπιάδα ὑπῆρξε μία ἀπό τίς σημαντικότερεςπροσωπικότητες στό χῶρο τῆς κοινωνικῆς πρόνοιας κατά τήνἐποχή τοῦ Χρυσοστόμου. Καταγόταν ἀπό εὐγενῆ οἰκογένεια. Ὁπατέρας της ἦταν ὁ Σέλευκος ἀπό τή τάξη τῶν κομητῶν καί ὁπαππούς της ὁ Ἀβλάβιος ἀναδείχθηκε σέ κυβερνήτη τῆς περιοχῆςἈσίας καί Θράκης. Ἡ μητέρα της ἦταν ἀδελφή τοῦ ἁγίου ἐπισκόπουἸκονίου Ἀμφιλοχίου

24

, ἡ ὁποία καί ἀνέθρεψε μέ χριστιανικές ἀρχέςτήν κόρη της. Τέλος ἡ θεία της, Ὀλυμπιάδα ὀνομαζόμενη καί αὐτή,

20

Ἡ Σχολή τῆς Ἀντιόχειας θεωροῦσε ὅτι μόνο μέ τήν τυπολογική ἑρμηνείατῆς Ἁγίας Γραφῆς μποροῦσε νά κατανοηθεῖ ἡ ἀλήθεια στήν Ἁγία Γραφή.

21

Σωκράτους,

Ἐκκλησιαστική Ἱστορία

VI, ΙΕ΄,

PG 67, 708Β.

22

Π. Χρήστου,

Ἑλληνική Πατρολογία,

Δ´, Θεσσαλονίκη 1989, ἐκδοτικόςοἶκος Κυρομάνος, σ. 237.

23

Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Ἰωάννης ὑπερτερεῖπάντων εἰς ἀττικισμόν.

7

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

• Job Board
• About
• Press
• Blog
• We're hiring engineers!
• FAQ
• Feedback
• Terms
• Privacy
• Copyright

Academia © 2012