Προφητικά καί σωτήρια (γ΄ μέρος περί ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου καί τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐσχάτων καιρῶν) Ὅσιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης ὁ Ἁγιορείτης

Προφητικά καί σωτήρια 

 

Τό: α΄ μέρος , β΄ μέρος

Κατά τό 1900 ἔτος, βαδίζοντες πρός τόν μεσασμόν τοῦ 8ου αἰῶνος ἄρχεται ὁ κόσμος τοῦ καιροῦ ἐκείνου νά γίνεται ἀγνώριστος.

Ὅταν πλησιάσῃ ὁ καιρός τοῦ ἀντιχρίστου θά πληθυνθῇ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀνομία. Τότε ἄρχεται ὁ κόσμος νά γίνεται ἀγνώριστος.

Μετασχηματίζονται αἱ μορφαί τῶν ἀνθρώπων καί δέν θά γνωρίζωνται οἱ ἄνδρες ἀπό τάς γυναίκας διά τῆς ἀναισχύντου ἐνδυμασίας καί τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς.

Οἱ τότε ἄνθρωποι θά ἀγριέψουν καί θά γένουν ὡσάν θηρία ἀπό τήν πλάνην τοῦ Ἀντιχρίστου.

Δέν θά ὑπάρχῃ σεβασμός εἰς τούς γονεῖς καί γεροντοτέρους.

Ἡ ἀγάπη θά ἐκλείψῃ, οἱ δέ Ποιμένες τῶν Χριστιανῶν θά εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, παντελῶς μή γνωρίζοντες τήν δεξιάν ὁδόν ἀπό τήν ἀριστεράν.

Τότε θά ἀλλάξουν τά ἤθη καί αἱ παραδόσεις τῶν Χριστιανῶν καί τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ σωφροσύνη θά ἀπωλσθῇ ἀπό τούς ἀνθρώπους καί θά βασιλεύσῃ ἡ ἀσωτεία.

Τό ψεῦδος καί ἡ φιλαργυρία θά φθάσουν εἰς τόν μέγιστον βαθμόν, καί οὐαί εἰς τούς θησαυρίζοντας ἀργύρια.

Αἱ πορνεῖαι, μοιχεῖαι, ἀρσενοκοιτίαι (ὁμοφυλοφιλίες), κλοπαί καί φόνοι θά πολιτεύωνται ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, καί διά τήν ἐνέργειαν τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καί ἀσελγείας οἱ ἄνθρπωοι θέλουν στερηθῆ τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπου ἔλαβον εἰς τό Ἅγιον Βάπτισμα, ὡς καί τήν τύψιν τῆς συνειδήσεως.

Αἱρετική συμπροσευχή στούς Ἁγίους Τόπους 2014

Αἱ Ἐκκλησίαι δέ τοῦ Θεοῦ θά στερηθοῦν εὐλαβῶν καί εὐσεβῶν Ποιμένων καί ἀλλοίμονον τότε εἰς τούς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους Χριστιανούς οἱ ὁποῖοι θά στερηθοῦν τελείως τήν πίστιν, διότι δέν θά βλέπουν ἀπό κανέναν φῶς ἐπιγνώσεως· τότε θά ἀναχωροῦν ἀπό τόν κόσμον εἰς τά ἱερά Καταφύγια διά νά εὕρουν ψυχικήν ἀνακούφισιν τῶν θλίψεών των καί παντοῦ θά εὑρίσκουν ἐμπόδια καί στενοχωρίας. Καί πάντα ταῦτα γενήσονται διά τό ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θέλει κυριεύσει τά πάντα καί γενήσεται ἐξουσιαστής πάσης τῆς Οἰκουμένης καί θά ποιῇ τέρατα καί σημεῖα κατά φαντασίαν, θέλει δέ δώσει πονηράν σοφίαν εἰς τόν ταλαίπωρον ἄνθρωπον, νά ἐφεὐρῃ νά ὁμιλῇ ὁ εἶς πρός τόν ἄλλον ἀπό τήν μίαν ἄκραν τῆς γῆς ἕως τήν ἄλλην, τότε θά πέτανται στόν ἀέρα ὡς πτηνά καί διασχίζοντες τόν βυθόν τῆς θαλάσσης ὡς ἰχθύες.

Καί ταῦτα πάντα ποιοῦντες οἱ δυστυχεῖς ἄνθρωποι, διαβιοῦντες ἐν ἀνέσει, μή γνωρίζονες οἱ ταλαίπωροι ὅτι ταῦτα ἐστί πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου. Καί τόσον θά προδεύσῃ τήν ἐπιστήμην, κατά φαντασίαν ὁ πονηρός, ὤστε ἀποπλανῆσαι τούς ἀνθρώπους καί μή πιστεύουν εἰς τήν ὕπαρξιν τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ...

(Ἁπό τό βιβλίον "Εύαγγελικός Κῆπος"

Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου, Κύπρου)

Αναρτήθηκε από ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ