Ύμνος του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο κόσμος είναι μια ξένη γη κι εμείς εξόριστοι, μαζί με άλλα βασιλόπουλα, σαν σκλάβοι σε φυλακή, δύστροπα παιδιά λυπημένα αναζητούν τον Πατέρα τους.

Η ξένη γη τους γνέφει, γλυκά τα ειρηνεύει. Μα με τι να ειρηνεύσει το πνεύμα των ηρώων, σε μια ξένη γη που κάθε γλύκα της είναι θάνατος;

Αυτή η ξένη γη αναπνοή κι οσμή θανάτου έχει κι ό,τι γράφεται το πρωί, σβήνει το βράδυ.

Μα ο εξόριστος βασιλιάς αναστενάζει για το Βασίλειο- για το αθάνατο βασίλειο, το υπεράνω του στερεώματος, εκεί που βασιλεύει ο Πατέρας του και τίποτα δεν είναι ξένο, κι όπου ίχνος δεν υπάρχει δυσωδίας κι οσμή θανάτου.

Κόσμε των απολαύσεων, κλουβί φοβερό!

Όποιος είναι δέσμιος Χριστού σπάζει τα δεσμά σου, απ’ όλα κι απ’ όλους ελευθερώνεται.

Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν συμβαδίζει με εσένα, ούτε δραπετεύει από εσένα, αλλά προετοιμάζεται για να αξιωθεί ν’ αναχωρήσει από εσένα, κόσμε, προς την αγκαλιά του Πατέρα, το Βασίλειο της ελευθερίας.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πνευματικό Ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Οχρίδος εκδόσεις ΑΘΩΣ

Αναρτήθηκε από Αλντεμπαράν στις 11:17:00 π.μ.