Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

.Για τους αποθανόντες, αν αγιάζονται απο τα δώρα της αγίας τραπέζης όπως και οι ζώντες.


1.Κοντά σ'αυτά είναι αναγκαίο να εξετάσουμε και το εξής.

2. Η θεία και θερή αυτή τελετή εμφανίζεται να αγιάζει με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι η μεσιτεία. Τα προσφερόμενα δώρα, και μόνο με το γεγονός της προσφοράς, αγιάζουν εκείνους που τα προσφέρουν, και εξευμενίζουν απέναντι τους τον Θεό. Ο δεύτερος τρόπος είναι η μετάληψη , διότι γίνεται σ'εμάς αληθινή ''βρώσις και πόσις'', σύμφωνα με το λόγο του Κυριου (Ιω. 6,55).

3. Απο τους δύο αυτούς τρόπους ο πρώτος είναι κοινός και στους ζώντες και στους νεκρούς, διότι η θυσία προσφέρεται και για τις δύο κατηγορίες. Ο δεύτερος όμως είνα δυνατος μόνο στους ζώντες, διότι  πλέον οι νεκροί ούτε να φάγουν ούτε να πιούν μπορούν.  Τι λοιπόν; Οι νεκροί δεν αγιάζονται απο αυτόν τον αγιασμό μέσω της μεταλήψεως και είναι λιγότεο  ωφελημένοι απο τους ζώντες; ΚΑθόλου. διότι και σ' αυτούς ο Χριστός μεταδίδει τον εαυτό Του με τρόπο που Αυτός γνωρίζει.

4. Και για να το αποδείξουμε αυτό, ας εξετάσουμε τα αίτια του αγιασμού, για να δούμε αν οι ψυχές των νεκρών τα έχουν όπως και οι ψυχές των ζώντων.

5. Ποιά είναι λοιπόν τα αίτια του αγιασμού; Άραγε το να έχει κανείς σώμα, το να τρέξει στην τράπεζα , το να πάρει στα χέρια του τα άγια, το να τα δεχθεί στο στόμα, το να φάγει , το να πεί; Καθόλου. Διότι πολλοί απο εκείνους που έκαναν όλα αυτά και έτσι προσήλθαν στα μυστήρια, δεν ωφελήθηκαν καθόλου και έφυγαν γεμάτοι αμέτρητες αμαρτίες.

6. Αλλά ποιά είναι τα αίτια του αγιασμού στους αγιαζόμενους; Και ποιά είναι εκείνα που απαιτεί απο μας ο Χριστός; Κάθαρση της ψυχής, αγάπη στον Θεό, πίστη επιθυμία του μυστηρίου, προθυμία για την μετάληψη , ολόθερμη ορμή , το να τρέξουμε διψασμένοι. αυτά είναι που έλκουν αυτόν τον αγιασμό , και με αυτά είναι ανάγκη να μετέχουν του Χριστού όσοι προσέρχονται , και χωρίς αυτά του το είναι αδύνατο.

7. Όλα αυτά δεν είναι σωματικά, αλλα εξαρτώνται μονάχα απο την ψυχή. Επομένως τίποτε δεν εμποδίζει να μπορούν τα παραπάνω και οι ψυχές των νεκρών όπως και των ζώντων.

8. Αν λοιπόν οι μεν ψυχές είναι έτοιμες και προπαρασκευασμένες για το μυστήριο, ο δε Κύριος που αγίασε και ετέλεσε τα μυστήρια θέλει πάντοτε να αγιάζει και να μεταδίδει κάθε φορά τον εαυτό Του, ποιό εμπόδιο υπάρχει για την Κοινωνία; Κανένα απολύτως.

9. Λοιπόν, θα ερωτήσει κανείς: αν κάποιος απο τους ζώντες έχει στην ψυχή του όλα τα καλά που είπαμε, δεν προσέλθει στα μυστήρια, θα λαει εξίσου τον αγιασμό που προέρχεται απο αυτά;

10. Όχι ο καθένας αλλά εκείνος που δεν μπορει να προσέλθει σωματικώς, όπως οι ψυχές των νεκρών. Τέτοιες υπήρξαν όσοι έζησαν περιπλανώμενοι σε ερημιές και όρη και σπηλιές και οπές της γης (Εβρ. 11,38), για τους οποίους ήταν αδύνατο να δούν θυσιαστήριο και ιερέα. Αυτούς ο ίδιος ο Χριστός τους αγίαζε αφανώς με αυτο τον αγιασμό. Πως το ξερουμε αυτό; Απο το ότι είχαν μέσα τους ζωή, την οποία δε θα είχαν , αν δε μετείχαν στο μυστήριο αυτό. Διότι ο ίδιος ο Χριστός είπε: "Αν δέ φάγετε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα Του, δεν έχετε ζωή μέσα σας" (Ιω. 6,53). Και για  να φανερώσει αυτό, σε πολλούς απο αυτούς τους αγίους έστειλε Αγγέλους για να τους φέρουν τα τίμια δώρα.

11. Αν όμως κανείς, ενώ έχει τη δυνατότητα,  δεν προσέλεθει στην αγία τράπεζα, αυτός είναι τελείως αδύνατο να λάβει τον αγιασμό των μυστηρίων. Όχι διότι δεν προσήλθε απλώς, αλλά διότι ενώ μπορούσε, δεν προσήλθε. και φανερώνει με αυτό ότι η ψυχή του είναι γυμνή απο τις αγαθές διαθέσεις που απαιτούνται για το μυστήριο.

12. Πράγματι, ποιά ορμή και προθυμία για την ιερή τράπεζα υπάρχει σ' εκείνον που μπορεί εύκολα να τρέξει σ' αυτήν και δέ θέλει; Ποιά πίστη στον Θεό υπάρχει σ' ακείνον που δέ φοβάται την απειλη του Κυρίου εναντίον εκείνων που κατεφρόνησαν την πρόσκληση στο δείπνο αυτό(Ματθ. 22,7); Πως θα πιστευθεί κανείς ότι αγαπά εκείνο το οποίο , ενώ μπορέι να λάβει, δεν το λαμβάνει;

13. Γι' αυτό δεν είναι καθόλου παράδοξο που ο Χριστός, σε ψυχές χωρισμένες απο το σώμα , οι οποίες δεν μπορούν να κατηγορηθούν για τίποτε απο τα παραπάνω, μεταδίδει απο την τράπεζα Του. Το παράδοξο και υπερφυσικό είναι άνθρωπος που ζει μέσα στη φθορά να φάγει άφθαρτο σώμα. Ενώ  το να μεταλάβει το αθάνατο μία ουσία αθάνατη, η ψυχή , με τρόπο κατάλληλο σ' αυτή, τι το παράδοξο έχει; Αν τώρα ο Χριστός , απο ανέκφραστη φιλανρθωπία και άρρητη σοφία, βρήκε τρόπο να πραγματοποιήσει εκείνο το παράδοξο και υπερφυσικό ( να φάγει  ο φθαρτός άνθρωπος άφθαρτη τροφή) , πως δέ θα πιστευθεί ότι κάνει και το άλλα, που είνα εύλογο και επόμενο;

Αγίου Νικολάου Καβάσιλα

Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας

Εκδόσεις: "Το Περιβόλι της Παναγίας"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου