Το Φως στην ψυχή μας (Ι.Χρυσοστόμου)
«Διότι ο Θεός δεν μας προσελκύει με εξαναγκασμόν και βίαν, αλλά με την θέλησιν και την προαίρεσιν. Μη κλείσης λοιπόν τας θύρας εις το φως αυτό και θα απολαύσεις μεγάλη ευχαρίστησιν.
Έρχεται δε το φως αυτό με την πίστιν και όταν έλθη φωτίζει με πολλήν αφθονίαν αυτόν που το υποδέχεται. Και εάν του προσφέρεις βίον καθαρόν μένει διαρκώς και κατοικεί μέσα σου· «Διότι εκείνος που με αγαπά», λέγει, «θα τηρήσει τας εντολάς μου και θα έλθωμεν εγώ και ο Πατήρ εις αυτόν και θα κατοικήσωμεν μαζί του».
Όπως λοιπόν δεν είναι δυνατόν να απολαύσεις την ακτίνα του ηλίου όπως πρέπει χωρίς να ανοίξεις καλά τους οφθαλμούς, έτσι ούτε να συμμετάσχεις εις αυτήν την λαμπρότητα με αφθονίαν είναι δυνατόν, χωρίς να ανοίξεις καλά τον οφθαλμόν της ψυχής και να το κάνεις να βλέπει με οξυδέρκειαν παντού. Πως γίνεται αυτό; Όταν καθαρίσωμεν την ψυχήν μας από όλα τα πάθη. Διότι η αμαρτία είναι σκότος και σκότος βαθύ. Αυτό είναι φανερόν από το ότι ενεργεί χωρίς συνείδησιν και απαρατηρήτως, αφού «όποιος κάνει κακά έργα μισεί το φως και δεν έρχεται εις το φως», και «όσα γίνονται κρυφά είναι εντροπή και να τα αναφέρει κανείς».
Όπως λοιπόν εις το σκότος ούτε τον φίλον ούτε τον εχθρόν γνωρίζει κανείς, αλλά αγνοεί όλας τας φύσεις των πραγμάτων, έτσι συμβαίνει και με την αμαρτίαν. Άλλωστε εκείνος που θέλει να γίνει πλεονέκτης, δεν διακρίνει τον φίλον από τον πολέμιον, ο συκοφάντης και τον πιο φίλον του τονβλέπει ως εχθρόν, ο επίβουλος γίνεται εχθρός καθ’ όμοιον τρόπον με όλους, και γενικά καθένας που κάνει αμαρτίαν, δεν διαφέρει καθόλου από αυτούς που μεθύουν και μαίνονται, διότι δεν έχει επίγνωσιν της φύσεως των πραγμάτων.
Και όπως κατά την νύχτα και το ξύλον και τον μόλυβδον και τον σίδηρον και τον άργυρον και τον χρυσόν και τον πολύτιμον λίθον, όλα τα βλέπομεν ίδια, εφ’ όσον δεν υπάρχει το φως που κάμνει να τα διακρίνωμεν, έτσι και αυτός που έχει ακάθαρτον βίον, δεν γνωρίζει το χάρισμα της σωφροσύνης, ούτε της εγκαρτερήσεως την ωραιότητα. Διότι εις το σκότος, όπως είπα προηγουμένως, και πολύτιμοι λίθοι αν υπάρχουν, δεν φανερώνουν την ομορφιάν των, όχι εξ αιτίας της φύσεώς των, αλλά από την άγνοιαν αυτών που τους βλέπουν» (Απόσπασμα από την 5η ομιλία «Εις το Κατά Ιωάννην», έργα Ι. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 13).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου