ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ

ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ

π. Δανιήλ Γούβαλης

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

"ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δὲ προφητεία, ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν· πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται".

Διότι σε άλλον δίνεται από το Άγιο Πνεύμα ικανότητα λόγου και βαθιάς κατανοήσεως ώστε να διδάσκει με σαφήνεια και πειστικότητα τις υψηλές αλήθειες της πίστεως, σε άλλον δίνεται η ικανότητα του λόγου ώστε να εξηγεί και να μεταδίδει στους πιστούς την σωτηριώδη γνώση. 

Λόγος σοφίας, λόγος γνώσεως, πίστις, θαυματουργικό χάρισμα, ιαματικό, προφητικό, διακριτικό πνευμάτων, τα δυο τελευταία έχουν σχέση με το θέμα μας: ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών, δηλαδή σε άλλον δίνεται το χάρισμα να ομιλεί ξένες γλώσσες, γένη γλωσσών, όχι μια αλλά πολλές και διάφορες γλώσσες και σε άλλον το χάρισμα να ερμηνεύει τις διάφορες αυτές γλώσσες. εδώ διευκρινίζετε ότι μπορούσε ο ίδιος Χριστιανός να ομιλεί περισσότερες από μια γλώσσες. στην συνέχεια του λόγου του ο απόστολος Παύλος ομιλεί για την καλή συνεργασία που πρέπει να έχουν οι κάτοχοι των διαφόρων χαρισμάτων, διότι όλα έχουν δοθεί για το καλό του εκκλησιαστικού σώματος. δεν έχουν λάβει το ίδιο χάρισμα, όπως και στο σώμα δεν είναι όλα τα μέλη οφθαλμός ή χέρι. Μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; 

Από αυτά τα λόγια γίνεται σαφές ότι στην πρώτη εκκλησία το χάρισμα της γλωσσολαλιάς δεν ήταν κάτι που έπρεπε σώνει και καλά να το λάβουν όλοι και ευθύς αμέσως τονίσει ο θεόπνευστος απόστολος ότι υπάρχουν χαρίσματα ανωτέρα από αυτό της γλωσσολαλιάς και μάλιστα πιο πάνω από όλα τα χαρίσματα κατώτερα και ανώτερα είναι η Χριστιανική αγάπη. 
Και πιο κάτω στο 13 κεφάλαιο τονίζει ότι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς και διάφορα άλλα χαρίσματα κάποια στιγμή καταργούνται, ενώ η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. 

Με άλλα λόγια αληθινή εκκλησία του Χριστού είναι αυτή που διδάσκει στα μέλη της την απόκτηση της αγάπης. 
Η αγάπη αντιστοιχεί με τον τέλειο άνδρα, ενώ κάποια χαρίσματα σαν της γλωσσολαλιάς αντιστοιχούν με καμώματα της νηπιακής ηλικίας, ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην πάνω από όλα τα χαρίσματα είναι η πίστη η ελπίδα και η αγάπη και από αυτά τα τρία υπάρχει η αγάπη. 
Εάν υποθέσουμε ότι κάποιος στην Εκκλησία που ίδρυσε ο Παύλος στην Κόρινθο είχε λάβει το χάρισμα της γλωσσολαλιάς και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό ώστε να ομιλεί όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμη και των αγγέλων, και δεν είχε μέσα του αγάπη αυτός έμοιαζε σαν τον χαλκό που όταν τον χτυπούν βουίζει η προς το κύμβαλο που βγάζει ένα ήχο θορυβώδη χωρίς σημασία. 
Εμείς χρησιμοποιώντας μια σύγχρονη έκφραση θα λέγαμε ότι αυτός ο άνθρωπος που γλωσσολαλούσε αλλά δεν είχε την αρετή της αγάπης, ήταν τενεκές ξεγάνωτος. 

Κάποιος ταλαίπωρος Χριστιανός, γνωστή περίπτωση, είχε μεγάλα οικονομικά προβλήματα διότι η επιχείρηση του δεν πήγαινε καθόλου καλά. Έπρεπε να κάνει, και μάλιστα επειγόντως, μια εγχείρηση διότι κινδύνευε η ζωή του. Αυτός έμπλεξε με τους Πεντηκοστιανούς οι οποίοι δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για τα προβλήματά του, το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να τον κατατοπίσουν πάνω στην γλωσσολαλιά. Ευτυχώς που φρόντισε ο ιερεύς της ενορίας του, παρόλο που σιγά σιγά αποκοβόταν από αυτήν, να του εξασφαλίσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό να κάνει την εγχείρηση που έπρεπε να γίνει το συντομότερο. Επρόκειτο για αφαίρεση χολής. Τον βοήθησε και σε άλλες ανάγκες του ο ιερεύς. Μερικοί συνεργάτες του διαμαρτύρονταν που δίνει βοήθεια σε κάποιον που μέρα με την ημέρα προχωρεί πιο πολύ στην αίρεση. Αυτός ο αξιολύπητος άνθρωπος που από τότε που γνώρισε τους Πεντηκοστιανούς μελετά πιο πολύ την Καινή Διαθήκη, δεν διάβασε στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου ότι εκείνο που αξίζει πιο πολύ από όλα μέσα στον Χριστιανισμό είναι η αγάπη; 

Αυτήν δεν την βρήκε στους Πεντηκοστιανούς. Κάποια φορά που συναντήθηκε με τον ιερέα του είπε, μου έσωσες την ζωή, αν δεν είχα κάνει εκείνη την εγχείρηση σήμερα δεν θα ζούσα. O ιερεύς του είπε, καλά αυτοί που κάνουν το σωστό Χριστιανό και έχουν μέσα τους όπως λένε το Άγιο Πνεύμα δεν έπρεπε να ενδιαφερθούν για τα προβλήματα σου; 
Απάντησε μα αυτοί είναι φτωχοί άνθρωποι. Tι φτωχοί, του είπε ο ιερεύς, αυτοί σε όλη την Ελλάδα συντηρούν τόσους ραδιοφωνικούς σταθμούς, μοιάζουν με φτωχούς; Έχω μια ελπίδα ότι αυτός ο άνθρωπος θα επιστρέψει πάλι στην Ορθοδοξία, παρακαλώ τους ακροατές του σταθμού να προσευχηθούν για αυτό, το όνομα του Νικόλαος.  

Επανερχόμαστε στην πρώτη προς Κορινθίους. Στη συνέχεια στο δέκατο τέταρτο κεφάλαιο τονίζεται ότι το προφητικό χάρισμα υπερέχει από τα χάρισμα της γλωσσολαλιάς. 
Εδώ όταν λέει προφητικό χάρισμα δεν εννοεί μόνο προφητείες για το τι θα συμβεί στο μέλλον αλλά διδασκαλία υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. 
Ο Χριστιανός είναι Πνευματέμφορος και η Θεία Χάρη του δίνει λόγο που έχει δύναμη να οικοδομήσει πνευματικά τους ακροατές, να τους ενισχύσει στις αρετές, να τους απαλλάξει από κατήφειες και θλίψεις και αποθαρρύνσεις και απελπισίες. 

Με το κήρυγμα του ανυψώνει όλο το σώμα της Εκκλησίας, οικοδομεί όλους όσους βρίσκονται μέσα στην λατρευτική σύναξη, οδηγεί στην γνώση των Χριστιανικών αληθειών όσους είναι ακατήχητοι.  

Ο προφητεύων λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν ὁ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ. Ο προφητεύων λέει πέντε λόγια κατανοητά από όλους ίνα και άλλους κατηχήσει. Αν λοιπόν κάποιος από τους Κορινθίους δεν αρκείτε στην τελειότητα δηλαδή   στην αγάπη αλλά ήθελε και κάποιο χάρισμα από αυτά που δίδονταν τότε στην πρωτοχριστιανική εποχή ας μη ζητούσε το χάρισμα της γλωσσολαλιάς αλλά της προφητείας διότι με αυτό θα προξενούνταν μεγάλες ωφέλειες σε όλο το σώμα της Εκκλησίας, ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων, πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε ἵνα περισσεύητε. 
Αφού με πολύ ζήλο επιδιώκετε κάποιο πνευματικό χάρισμα να ζητείται να σας δοθεί περίσσια εκείνο που συντελεί στην βοήθεια και οικοδομή της Εκκλησίας δηλαδή το προφητικό, το διδακτικό χάρισμα. 
Έτσι ιεραρχεί ο απόστολος την αξία των χαρισμάτων. Μάλιστα λέει ότι με το προφητικό χάρισμα κάποιος άνθρωπος που ζει μακριά από τον Χριστιανισμό μπορεί να μεταστρέφει, διότι ο λόγος που βγαίνει από το στόμα του πνευματοφόρου διδασκάλου έχει την δύναμη να αναμοχλεύσει τον εσωτερικό κόσμο του ακροατού, να υποδείξει άγνωστες πτυχές, κρυφές αμαρτίες και να φέρει μετάνοια και θεογνωσία παράβαλε Α’ Κορινθίους 14:24-25.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στα κεφάλαια αυτά της πρώτης προς Κορινθίους επιστολής κάποιοι Χριστιανοί είχαν το χάρισμα της ερμηνείας των γλωσσών, δηλαδή ενώ ο ένας μιλούσε σε ξένη γλώσσα, κάποιος άλλος ερμήνευε τα λόγια του. 
Υπήρχε περίπτωση το ίδιο πρόσωπο που γλωσσολαλούσε να έχει και το ερμηνευτικό χάρισμα, παράβαλλε Α’ Κορινθίους 14:13. 

Στην πρώτη προς Θεσσαλονικείς επιστολή αναγράφεται ότι ο απόστολος Παύλος μαζί με τους συνεργάτες του Σιλουανό και Τιμόθεο όταν κήρυξαν το ευαγγέλιο στην Θεσσαλονίκη έγινε έντονη η παρουσία του Αγίου Πνεύματος τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν οὐκ ἐγενήθη εἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν δυνάμει καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ἐν πληροφορίᾳ πολλῇ.

Εδώ δηλώνετε ότι οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης με το βάπτισμα και το χρίσμα έλαβαν άφθονα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ο λόγος είναι σύντομος και δεν αναλύει τα γεγονότα, αλλά είναι αυτονόητο ότι αναφέρετε στα πνευματικά χαρίσματα.

Στο τελευταίο κεφάλαιο της επιστολής αυτής το πέμπτο δίνονται κάποιες προτροπές μεταξύ αυτών και οι επόμενες τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. Δηλαδή μην εμποδίζετε την φανέρωση των πνευματικών χαρισμάτων μη περιφρονείτε τα λόγια όσων έχουν λάβει προφητικό χάρισμα. Εδώ υπάρχει μια ωραία εικόνα με την δράση των αποστόλων άναψε εκεί η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, πλουτίσθηκαν οι Θεσσαλονικείς Χριστιανοί με πνευματικά χαρίσματα, οι φλόγες αυτής της φωτιάς ας μην ελαττωθούν, ας μη σβήσουν. 

Εκτός από τον απόστολο Παύλο για γλωσσολαλιά κάνει λόγο και ο Ευαγγελιστής Μάρκος στον επίλογο του Ευαγγελίου του. 

Ο αναστάς Κύριος εμφανίστηκε στους μαθητές του την ώρα που είχαν καθίσει για δείπνο αφού τους μάλωσε διότι δύσκολα πίστεψαν στην Ανάσταση του και αφού τους έδωσε εντολή να κηρύξουν σε όλο τον κόσμο το Ευαγγέλιο, τους είπε και μερικά προφητικά λόγια. 
Τους μίλησε για κάποια υπερφυσικά σημεία που θα γευτούν όσοι αποδεχτούν το Ευαγγέλιο του μεταξύ αυτών συγκαταλέγετε και η γλωσσολαλιά ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς·  Θα μιλήσουν ξένες γλώσσες που για αυτούς μέχρι εκείνη την στιγμή θα είναι νέες και άγνωστες. 

Από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης αυτές οι μαρτυρίες υπάρχουν.

Είδαμε προηγουμένως μαρτυρίες σε δυο επιστολές του αποστόλου Παύλου στην πρώτη προς Κορινθίους και στην πρώτη προς Θεσσαλονικείς. Η πρώτη εγράφη γύρω στα έτη 54-55 μ.Χ η άλλη η πρώτη προς Θεσσαλονικείς εγράφη πριν από όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης το 52μ.Χ, πρέπει να σημειωθεί σε όλες τις επιστολές που έγραψε αργότερα και προς το τέλος της ζωής του ο απόστολος δεν κάνει καμία μνεία της γλωσσολαλιάς. 

Και ο απόστολος Πέτρος στις δυο επιστολές του που εγράφησαν μετά το 60 μ.Χ δεν αναφέρει το παραμικρό για γλωσσολαλιά. 

Η Καθολική επιστολή του Ιούδα του Αδελφοθέου εγγράφει περί το 70 μ.Χ και σε αυτήν δεν συναντούμε τίποτε περί γλωσσολαλιάς. 

Για τα κείμενα του Ιωάννου του θεολόγου για τις τρεις δηλαδή επιστολές του και την Αποκάλυψη που γράφηκαν πιο αργά από όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης στην δεκαετία του 90 ούτε να το σκεπτόμαστε, δεν υπάρχει τίποτε για χάρισμα ομιλίας ξένων γλωσσών. 
Όπως δείχνουν τα πράγματα αυτό το χάρισμα είχε προσωρινό χαρακτήρα υπήρξε στην Χριστιανική Εκκλησία στο διάστημα μετά την Πεντηκοστή στην δεκαετία του 40 και στις αρχές τις δεκαετίες του 50, μετά εξέλειπε. 

Μαζί με αυτό εξέλειπαν και διάφορα προβλήματα που δημιουργούσε τόσο αυτό όσο και τα άλλα χαρίσματα στην Εκκλησιαστικές συνάξεις πράγμα που φαίνεται καθαρά στο 14 κεφάλαιο της Α’ προς Κορινθίους επιστολής. Δηλαδή αν σε ένα κείμενο της Καινής Διαθήκης που γράφτηκε προς το τέλος της δεκαετίας του 50 ή στην δεκαετία του 60 και πιο πέρα υπήρχε κατάλογος χαρισμάτων, όπως δηλαδή στο δωδέκατο κεφάλαιο της πρώτης προς Κορινθίους επιστολής, οπωσδήποτε τα χαρίσματα της γλωσσολαλιάς και της ερμηνείας γλωσσών θα παραλείπονταν διότι τότε δεν θα υφίστανται.

Αυτό που λέμε δεν είναι απλή υπόθεση αλλά έχει και επιχειρήματα τα οποία θα δούμε σε άλλη ομιλία.

Αναδημοσίευση από: http://panoszero.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com

1  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Read more: http://www.egolpion.com/glossolalia_gouvalis.el.aspx#ixzz2jTF9KAo5