Το Θεοβάδιστον όρος Σινά - Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης

Το Θεοβάδιστον όρος Σινά - Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης

Θεοβάδιστον όρος Σινά

Ένα προσκύνημα που κατέχει μια από τις εξέχουσες θέσεις ενώ βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα από τα Ιεροσόλυμα. Στους πρόποδες αυτού του βουνού ο λαός Ισραήλ έκανε την σημαντικότερη στάση του στην σαραντάχρονη πορεία του στην έρημο. Στην κορυφή του επισυνέβη μια από τις γνωστότερες και λαμπρότερες Θεοφάνειες στην Ιστορία. Ο Κύριος εμφανίστηκε στον Προφήτη Μωυσή και του παρέδωσε τον Θείο Νόμο. Σημείο αναφοράς στο ίδιο βουνό αποτελεί η Ιερά Μονή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης με την μοναδική βιβλιοθήκη της και την καταπληκτική συλλογή εικόνων.

 

H IΣΤΟΡΙΑ ΤHΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝHΣ ΣΙΝΑ

Η θέση της Ιεράς Μονής Σινά, παραδοσιακά συνδέεται με τη βιβλική γη της Μαδιάμ του Νοτίου Σινά, στους πρόποδες του Θεοβαδίστου όρους Σινά (σήμερα Gebel Musa, δηλαδή Όρος του Μωυσέως), όπου ο Μωυσής βοσκούσε τα πρόβατα του πεθερού του Ιοθώρ, ιερέα του Υψίστου Θεού (Ελιόν) και είδε το όραμα της Αγίας Βάτου. Εκεί δε αργότερα οδήγησε το Λαό του Ισραήλ, για να παραλάβει τέλος στην Αγία Κορυφή του ίδιου όρους από τον Θεό το Νόμο των Δέκα Εντολών. Κατά τους ελληνορωμαϊκούς χρόνους, η ευρύτερη περιοχή του Νοτίου Σινά διοικητικά συνδέεται με το χώρο της Πετραίας Αραβίας. Ασχέτως εάν η στρατηγική θέση της χερσονήσου οδηγούσε τους μεγάλους λαούς της ιστορίας να διέρχονται το Βόρειο τμήμα της, το Νότιο τμήμα ήδη από τους χρόνους των διωγμών του 3ου αιώνα άρχισε σταδιακά να συγκεντρώνει αναχωρητές στο χώρο της Αγίας Βάτου στους πρόποδες του όρους της Νομοδοσίας, μακριά από τη ματαιότητα, τα αδιέξοδα, την υποκρισία και τη σύγχυση των κοσμοπολιτικών χρόνων της ύστερης αρχαιότητας και την αποτρόπαιη σκληρότητα και ισοπεδωτική για τον απλό άνθρωπο κυριαρχία της Ρωμαϊκής εξουσίας. Η Βιβλική Νομοδοσία, η Ελληνορωμαϊκή παράδοση και η συνεχής επί δεκαεπτά αιώνες Ασκητική διαβίωση Σιναϊτών αναχωρητών στο χώρο του Νοτίου Σινά και κυρίως περί την Αγία Βάτο, (χώρο όπου φυλάσσονται επίσης τα λείψανα της Μεγαλομάρτυρος Αγίας Αικατερίνης και μοναδικά εκκλησιαστικά κειμήλια και χειρόγραφα αφιερώματα απλών ανθρώπων ή μεγάλων θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών-προσκυνητών), αποτελούν τον άξονα της Ιστορίας της Ιεράς Μονής Σινά. Η παράδοση δε αυτή αριθμεί δεκατέσσερις αιώνες ειρηνικής συμβίωσης με τους Βεδουίνους της περιοχής, γενόμενη σεβαστή εκτός από το Χριστιανικό Κόσμο, τον Ιουδαϊκό και τον Μουσουλμανικό προστατεύεται δε και από την UNESCO. Στην ενότητα των Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων περιέχεται κατάλογος των Ονομάτων όλων των Ηγουμένων και Αρχιεπισκόπων του Σινά, όπως επίσης και κατάλογος με όλες τις σημαντικές Σιναϊτικές χρονολογίες.

ΟΙ ΒΕΔΟΥΙΝΟΙ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ

Η λέξη Βεδουΐνος στήν ἀραβική γλῶσσα σημαίνει τόν ἄνθρωπο πού ζεῖ στήν φύση, στήν ἔρημο. Οπως ἀναφέρει ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Εὐτύχιος (9ος αἰ.), ὅταν ὁ Ἰουστινιανός ἔκτισε τήν Μονή, ἐγκατέστησε κοντά σέ αὐτήν διακόσιες οἰκογένειες ἀπό τόν Πόντο καί τήν Ἀλεξάνδρεια γιά νά φυλάσσουν, νά ὑπερασπίζονται καί νά βοηθοῦν τούς Μοναχούς. Οἱ σημερινοί Βεδουΐνοι πού ζοῦν πέριξ τῆς Μονῆς θεωροῦνται ἀπόγονοι αὐτῶν τῶν οἰκογενειῶν, πού κατά τόν 7ο αἰῶνα ἐξισλαμίσθηκαν, ἀποτελοῦν δέ σήμερα μιά ἀπό τίς ἕξι φυλές τῶν Βεδουΐνων τοῦ Σινᾶ, τήν φυλή τῶν Ὀρεινῶν (Γκεμπελία). Οἱ Βεδουΐνοι τῆς Γκεμπελία δέν ἔπαυσαν νά ἔχουν ἕως σήμερα συνείδηση τῆς ἑλληνορωμαϊκῆς τους καταγωγῆς, καί θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους "Ρωμιούς", καυχώμενοι μάλιστα γιά αὐτήν τήν πολιτιστική τους ταυτότητα. Η Μονή εἶναι ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς ζωῆς τους καί προσβλέπουν στήν φροντίδα της, δεδομένου ὅτι ἐκείνη πάντοτε τούς σεβόταν καί μεριμνοῦσε νά βρεῖ λύσεις γιά τά διάφορα προβλήματά τους. Εἶναι φιλειρηνικοί, καλόκαρδοι, εὐγενεῖς, εὔθυμοι, ὀλιγαρκεῖς καί φιλόξενοι, παρά τήν πενία τους. Θεωροῦν τήν Μονή καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σινᾶ σάν τήν παραδοσιακή διοικητική καί δικαστική ἀρχή τῆς φυλῆς τους. Εἶναι συνδεδεμένοι μέ τήν Μονή ἐργαζόμενοι καί μετέχοντας στήν καθημερινή της ζωή. Σήμερα, μέ τό τεράστιο ἐνδιαφέρον πού ἔχει δείξει τό σύγχρονο Αἰγυπτιακό Κράτος γιά αὐτούς καί ὅλη τήν περιοχή τοῦ Νοτίου Σινᾶ ἄρχισαν νά βελτιώνονται σημαντικά οἱ συνθῆκες τῆς διαβιώσεώς τους. Από τό γεγονός τῆς διηνεκοῦς ἐπί δέκα ἑπτά αἰῶνες παρουσίας στήν περιοχή τοῦ Νοτίου Σινᾶ τῆς πνευματικῆς καί πολιτιστικῆς παραδόσεως καί τῆς διαφυλάξεως τῶν προσκυνημάτων πού ἀντιπροσωπεύουν ἡ Ἱερά Μονή Σινᾶ καί ἡ τιμή στήν Ἁγία Αἰκατερίνα, φυσικό εἶναι νά προστρέχουν, ἀνά τούς αἰῶνας ἀλλά καί σήμερα, στήν εὐλογία τους ὄχι μόνο οἱ Βεδουΐνοι κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἀλλά καί ἁπλοί ἄνθρωποι ἤ μεγάλοι ἡγέτες προσφέροντας δῶρα, ἤ ἀναχωρητές προσφέροντας τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους. Παράλληλα, ἡ ἔνταξη τῆς Ἱ. Μονῆς Σινᾶ καί τῆς περιοχῆς πού τήν περιβάλλει στόν κατάλογο τῶν μνημείων τῆς παγκόσμιας κληρονομιᾶς τῆς UNESCO, παρέχει περισσότερες ἐγγυήσεις γιά τήν διατήρηση καί τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος στό ὁποίο καί διαβιοῦν οἱ Βεδουΐνοι τῆς περιοχῆς

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η Ιερά Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά ευρισκομένη στην περιοχή του Νοτίου Σινά ως καθαρώς θρησκευτικό καθίδρυμα, είναι αφιερωμένη στην προστασία των ιερών Σιναϊτικών Προσκυνημάτων. Παράλληλα οι Σιναΐτες Πατέρες είναι αφιερωμένοι μεν στη διαφύλαξη της Σιναϊτικής Ιστορίας, των αξιών της μεγάλης Θρησκευτικής Παράδοσης της Μονής, με την εξ' ίσου μεγάλη Ελληνορωμαϊκή Πολιτιστική της Κληρονομιά, αλλά κυρίως καλλιεργούν την ανάπτυξη τελειότερου ελεύθερου ηθικού βίου με την εξάσκηση της Χριστιανική αρετής, που απορρέει από την πρώτη εντολή: "αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου...". Επίσης η προς τον πλησίον ενεργός και ανιδιοτελής αγάπη, όπως όρισε στους μαθητές του ο Χριστός με τη δεύτερη εντολή του, οδήγησε στη διάδοση του Ευαγγελικού κηρύγματος, και την ίδρυση σχολών, πτωχοκομείων, ορφανοτροφείων και κάθε άλλη κοινωνική φιλανθρωπία. Και τις δύο αυτές Χριστιανικές εντολές εφαρμόζουν οι Σιναΐτες έως σήμερα με θρησκευτική ευλάβεια ως βάση στην άσκηση και διακονία τους.

Η Μονή Σινά μαζί με όλη την περιοχή του Ν.Σινά, που συνδέεται με την Αρχιεπισκοπή Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, ακολουθεί τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και πνευματικά είναι ενταγμένη στο σύνολο των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Σύμφωνα με τις αποφάσεις που την αφορούν, και οι οποίες έχουν κατά διαστήματα εκδοθεί από διάφορες Τοπικές Συνόδους και Ορθόδοξους Πατριάρχες, η Ιερά Μονή Σινά κατέχει το μοναδικό προνόμιο στη Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη να είναι διοικητικά δια του Ηγουμένου της και Αρχιεπισκόπου Σινά «αδούλωτος, ασύδοτος, ακαταπάτητος, πάντη και παντός ελευθέρα, αυτοκέφαλος» καθώς δεν εξουσιάζεται από κανέναν Πατριάρχη, ούτε από Σύνοδο. Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά έχει μεγαλύτερη πνευματική σχέση με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων από τον οποίο χειροτονείται και τον οποίο μνημονεύει. Η εν γένει λειτουργία της Σιναϊτικής Αδελφότητας είναι διατυπωμένη σε «Θεμελιώδεις Κανονισμούς» και διοικείται με δημοκρατικό τρόπο από τον Ηγούμενό της και Αρχιεπίσκοπο Σινά Φαράν και Ραϊθώ, την Ιερά των Πατέρων Σύναξη και όλη την εκάστοτε κατά καιρούς συνερχόμενη Σιναϊτική Αδελφότητα.

Η Ιερά Μονή Σινά ως πνευματικός φορέας, έχει καθιερώσει ένα πνεύμα εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας κατά την συνεργασία της με τις διάφορες ανά τους αιώνες αρχές που έχουν διοικήσει την περιοχή του Σινά, οι οποίες επικύρωναν πάντοτε την αρχαιοπαράδοτη τάξη και παράδοση της Μονής, όπως αυτή διαμορφώθηκε σταδιακά στο πέρασμα των 17 αιώνων του βίου της.

Στις ημέρες μας συνεργάζεται αρμονικά με τις Αρχές του Αιγυπτιακού και του Ελληνικού κράτους με τις οποίες σε κεντρικό υψηλό επίπεδο επιλύει τυχόν προβλήματα, απολαμβάνοντας ιδιαίτερης προστασίας, τις οποίες και κατατάσσει τους Μεγάλους Ευεργέτες της. Παράλληλα συνεργαζόμενη με τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και της αρχαιολογικής υπηρεσίας της χερσονήσου του Σινά, πρωτοστατεί στην προώθηση όλων των κοινών θέματα τοπικής, πολιτιστικής ή οικολογικής πολιτικής στην περιοχή, ή θεμάτων τα οποία σχετίζονται με τις συνθήκες διαβιώσεως των Βεδουΐνων κατοίκων της περιοχής σε συνδυασμό με τις οδηγίες της UNESCO που αφορούν στην προστασία της όλης περιοχής. Στην ενότητα των Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων περιέχεται πλήρης Κατάλογος με τα Ονόματα και τις Διευθύνσεις των υπευθύνων της Διοικήσεως της Μονής. Στην ενότητα των Σιναϊτικών Κειμένων και Καταλόγων περιέχεται κατάλογος με τις Διευθύνσεις όλων των Σιναϊτικών Μετοχίων και με τα Ονόματα των εκεί υπευθύνων

Αγία Αικατερίνη (Μεγαλομάρτυς)

 

Η Αγία Αικατερίνη ή Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας, γνωστή και ως Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνη και κατά τους υμνολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας Αικατερίνα, πιστεύεται ότι υπήρξε σημαντική στοχάστρια κατά τον πρώιμο 4ο αιώνα.
Πιστεύεται επίσης ότι έζησε επί εποχής Μαξιμίνου, απόλυτου άρχοντα της Αιγύπτου, ιδιαίτερου χριστιανομάχου και ότι ήταν βασιλικού γένους, όντας κόρη του αριστοκράτη τότε Κώνστα. Έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος των λατινικής γλώσσας και της ελληνικής φιλολογίας. Σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Από νεαρή ηλικία προσελκύσθηκε από την χριστιανική διδασκαλία την οποία μελέτησε και αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, εργάσθηκε με έντονη δράση και ενθουσιασμό για την διάδοσή του επιτυγχάνοντας πολλά χάριν της ρητορικής της δεινότητας και των πολλών γνώσεών της. Την Αικατερίνη όμως εκτός της σοφίας και των αρετών της, την διέκρινε και το σπάνιο κάλλος της μορφής της. Λέγεται ότι στην ηλικία των 18 ετών επισκέφτηκε τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν πιθανόν ο Μαξιμίνος Β ή ο Μαξέντιος, και προσπάθησε να τον πείσει για το ότι ήταν εσφαλμένοι οι διωγμοί που διεξήγε κατά των Χριστιανών (ενώ πέτυχε να μεταστρέψει στον Χριστιανισμό την γυναίκα του αυτοκράτορα).
Τούτο προήλθε από μία σύγχυση με μια ωραιότατη αριστοκράτιδα της Αλεξάνδρειας που είχε αποκρούσει τις ακόλαστες προτάσεις του Μαξιμίνου και εξ αυτού τιμωρήθηκε με δήμευση όλης της περιουσίας της υπ΄ αυτόν, της οποίας την ιστορία είχε γράψει ο εκκλησιαστικός συγγραφέας του 4ου αιώνα Ευσέβιος.
Η σύγχυση όμως αυτή διαλύθηκε πρώτα από την διαπίστωση ότι ουδεμία τέτοια λεπτομέρεια του βίου της Αγίας δεν αναφέρεται στη βιογραφία εκείνης και ούτε του μαρτυρικού της θανάτου, αλλά και από στοιχεία (σχόλια) από άλλο συγγραφέα βεβαιώνεται ότι η περί ής ο λόγος Αλεξανδρινή αριστοκράτιδα λεγόταν Δωροθέα. Πάντως η Αγία Αικατερίνη από νεαρότατη ηλικία είχε δείξει ασυνήθη ευσέβεια και προσήλωση στα Θεία όπου και ο θρύλος ότι δέχθηκε το "δακτυλίδι πνευματικής μνηστείας" από μέρους του Χριστού που της προσκόμισε η αειπάρθενος Μητέρα Του ή κατ΄ άλλους από τον Ίδιον