Ἡ μοναξιά τοῦ Χριστοῦ. «Καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε».

Ἀναρτήθηκε στὶς 22 Ὀκτωβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν hristospanagia4

Ἡ μοναξιά τοῦ Χριστοῦ

«Καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε»

Ο  Κύριός μας  σιωπών και πορευόμενος  προς  τα φρικτά πάθη Του συνιστά στους μαθητές του πως δεν έχει καμία ανάγκη από μαχαίρια, θάνατο και βία , αφού η Βασιλεία Του «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»  (Ιωανν. 18/36)
Αλλά  παράλληλα εκφράζει με θλίψη  και το παράπονό του  «ἰδοὺ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐλήλυθεν, ἵνα σκορπισθῆτε ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε· καὶ οὐκ εἰμὶ μόνος, ὅτι ὁ πατὴρ μετ’ ἐμοῦ ἐστι». (Ιωάν. 16/32)
Στο Σταυρικό μονοπάτι του “Χυτηρίου” για άλλη μία φορά ήπιε ο Χριστός μας το ποτήριον της ύβρεως και πάλι στάθηκε  μόνος.
- Πού ήταν  το πλήθος Της Του Χριστού Εκκλησίας;
- Πού o ευεργετηθείς  λαός Του Θεού;
- Πού οι  οι Ποιμένες;
στις Πανηγύρεις  μετά αρτοκλασίας και Θείου Κυρήγματος;
Μονάχα κάποιοι μικροί, απλοί, ελάχιστοι και περιφρονημένοι  που σταθήκαν με αφοβία για να δώσουν ομολογία αγάπης και πίστης προς τον Χριστό. Οι οποίοι και αυτοί με την σειρά τους καταφρονεθήκανε με πολλά περιφρονητικά σχόλια από κάποιους  σοφούς (προς κατάκρισή τους) του αιώνος τούτου κατά πως λέει το Άγιο Ευαγγέλιο:
«Μόνον ῾Ορᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.» (Ματθ. 18-10)
Με διάφορες θεολογικές-θολολογικές ρητορίες προσπάθησαν να  στιγματίσουν την λαχτάρα των «ασήμων» Χριστιανών  να πάθουν υπέρ Χριστού και έτσι  να εξωραΐσουν την ανεπάρκειά και αδιαφορία τους να ομολογήσουν και αυτοί το Όνομα Του αφού γι’αυτούς πάντα προέχει το βόλεμα και οι προσωπικές τους ισορροπίες του αιώνος τούτου.
Κατά πως λέει πάλι το Ευαγγέλιο «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.» (Ματθ. 23/14)
Πράγματι το ”Χυτήριο” στάθηκε πεδίο κρίσεως .
«Εἰς κρίμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται». (Ιωάνν. 9/39)
Γι’αυτό  και πολύ σοφά ταιριάζει στην παρούσα περίσταση μία έξυπνη Ακροστιχίδα που μου ανέφερε ένας φίλος:
Χ  ριστός
Υ  βρισθείς
Τ  ύπτει
Η  μάς
Ρ  ήτορας
Ι  δίου
Ο φέλους
Η αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού μας ας συγκλονίζει την φτωχιά καρδιά μας!
Ένας ταπεινός κληρικός
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4293.html