Πρωτοπρ. Χαράλαμπος Μ., ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Πρωτοπρ. Χαράλαμπος Μ., ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Πρωτοπρ. π. Χαράλαμπος Ν. Μ.

Μια από τις πολλές εμφανίσεις του Ιησού Χριστού στους μαθητές του, ύστερ’ από την ανάσταση, είναι αυτή, για την οποία μας είπε το σημερινό Ευαγγέλιο.

Οι μαθητές, αφού πρώτα, όταν ο διδάσκαλος συνελήφθη, διασκορπίσθηκαν, τώρα ύστερ’ από τις πρώτες εντυπώσεις από την Καταδίκη και το θάνατό του, τόλμησαν να συγκεντρωθούν, και επειδή φοβούνταν τους Ιουδαίους, είχαν κλείσει καλά τις θύρες. Και η ώρα ήταν προς το βράδυ. Είχαν προηγηθεί από το πρωΐ τα άλλα γεγονότα, για τα οποία μας λένε τα ιερά Ευαγγέλια.

Δηλαδή των μυροφόρων, πού ήρθαν ξημερώματα στο μνημείο∙ των αγγέλων, πού ανήγγειλαν σ’ αυτές την ανάσταση και τους έδειξαν το κενό μνημείο∙ του Πέτρου και του Ιωάννη , πού έτρεξαν στο μνημείο, μετά το μήνυμα των μυροφόρων∙ της εμφανίσεως του Ιησού Χριστού στη Μαγδαληνή Μαρία∙ και της εμφανίσεως του Κυρίου στους δύο μαθητές, που πήγαιναν στους Εμμαούς.

Προς το βράδυ λοιπόν της ημέρας εμφανίστηκε στους συγκεντρωμένους μαθητές, «των θυρών κεκλεισμένων». Και για να μη νομίσουμε εμείς πως δεν ήταν ο Ιησούς Χριστός, αλλά η ιδέα των μαθητών ότι τάχα είδαν το διδάσκαλο, το ιερό Ευαγγέλιο μας λέγει, ότι ο Ιησούς Χριστός τους μίλησε, τους χαιρέτισε με το συνηθισμένο και γνωστό χαιρετισμό, «ειρήνη υμίν». Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή ήθελε ακόμα περισσότερο να τους βεβαιώσει πως αυτός είναι τους έδειξε «τας χείρας και την πλευράν αυτού», με τα σημάδια και τις πληγές από τα καρφιά και τη λόγχη. Ύστερα από αυτά, δεν έμεινε αμφιβολία στους μαθητές ότι έβλεπα το διδάσκαλο, γι’ αυτό ο φόβος τους άλλαξε σε χαρά.

Είναι οικονομία και φιλανθρωπία του Θεού ότι στην πρώτη εμφάνιση του Ιησού Χριστού στους μαθητές απουσίαζε ο Θωμάς. Όσα του έλεγαν οι άλλοι μαθητές, όσα τους αντέλεγε αυτός, όσα έγιναν ύστερα στη δεύτερη εμφάνιση μετά από οκτώ ημέρες, αποτελούν όλα μια ισχυρή απόδειξη ότι «ηγέρθη ο Κύριος όντως». Ο Θωμάς, στ’ αλήθεια, δεν ζητάει για να πιστέψει, παρά μόνο ό,τι είδαν με τα μάτια τους και οι άλλοι μαθητές. Το ιερό Ευαγγέλιο λέει πως ο Ιησούς Χριστός «έδειξεν αυτοίς τας χείρας και την πλευράν αυτού», και ασφαλώς όταν εκείνοι έλεγαν στο Θωμά «εωράκαμεν τον Κύριον», θα επρόσθεταν και τα εξής∙ «Δεν ήταν της φαντασίας μας, μας έδειξε τα χέρια του και την πλευρά του, κι εμείς είδαμε με τα μάτια μας τα σημάδια των πληγών».

Αυτό ζητούσε κι ό Θωμάς, να δει κι αυτός, ό,τι είδαν κι εκείνοι. Και κάτι βέβαια περισσότερο∙ ήθελε και να ψηλαφίσει∙ Δεν του έφτανε η ακοή, να ακούσει το «Ειρήνην υμίν»∙ δεν του έφτανε η όραση, να δει τα σημάδια των πληγών∙ ήθελε να χρησιμοποιήσει και την αφή, να ψηλαφίσει με το χέρι, «Ω καλή απιστία του Θωμά!», ψάλλει η Εκκλησία σήμερα. Και πραγματικά είναι καλή η απιστία του Θωμά, είναι απιστία καλοπροαίρετη. Ο Θωμάς δεν είναι άπιστος επειδή δεν θέλει να πιστέψει, αλλά δεν πιστεύει, επειδή δεν χωρεί ο νους του το θαύμα. Μοιάζει κάπως μ’ εκείνο τον πατέρα, πού είπε κάποτε στον Ιησού Χριστό∙ «Πιστεύω, Κύριε∙ βοήθει μου τη απιστία»∙ Πιστεύω όσο μπορώ, μα και πάλι μένω άπιστος∙ βοήθα με να πιστέψω περισσότερο.

Έτσι εμείς διδασκόμαστε πώς η πίστη είναι δώρο του Θεού, πού δίνεται στους ανθρώπους, σύμφωνα με την προαίρεσή τους∙

«Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν».

Η καλή αυτή προαίρεση δεν έλειπε από το Θωμά, γι’ αυτό και τον άμειψε ο Κύριος∙ εμφανίστηκε για δεύτερη φορά στους μαθητές και δέχτηκε να ικανοποιήσει την αξίωση του Θωμά∙

Αλλά ο Θωμάς ήταν τόσο καλοπροαίρετος, που δεν τόλμησε να αγγίξει το σώμα του Ιησού Χριστού, αλλά στα λόγια του Κυρίου φώναξε ανεπιφύλακτα∙ «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου» Και πιστεύω, και ομολογώ, και διακηρύττω πως εσύ είσαι ο Κύριος και ο Θεός μου.»

Αλλά η απιστία του Θωμά είναι καλή και για άλλο λόγο, ότι δηλαδή, καθώς πάλι η εκκλησία ψάλλει, «των πιστών τας καρδίας εις επίγνωσιν ήξεν», ωδήγησε τους πιστούς στην αληθινή πίστη. Έχομε οι πιστοί, εξαιτίας της απιστίας του Θωμά, μια τρανή απόδειξη ότι πραγματικά ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε. Η ανάστασή του δεν είναι μια διάδοση πού ηλέκτρισε τα πνεύματα των μαθητών και ξαπλώθηκε κι επικράτησε στον κόσμο, αλλά είναι ένα γεγονός, στο οποίο κι αυτοί οι μαθητές στην αρχή δεν πίστεψαν, αφού τα λόγια των μυροφόρων «εφάνησαν ενώπιον αυτών ωσεί λήρος», τους φάνηκαν σαν φλυαρίες, κι ο Θωμάς δημιούργησε ολόκληρο ζήτημα για να πιστέψει.

Κανένα από τα γεγονότα της ιστορίας δεν αμφισβητήθηκε από την πρώτη κιόλα στιγμή, όσο η ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Μα και κανένα από τα γεγονότα της ιστορίας δε βεβαιώνεται αδιάσειστα, όσο πάλι η ανάσταση του Ιησού Χριστού. Εκείνο που βεβαιώνουν οι Απόστολοι το βράδυ της πρώτης ημέρας, επαναλαμβάνεται όλο και πιο ηχηρό στο πέρασμα των αιώνων∙ «Ηγέρθη ο Κύριος όντως». Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι μάρτυρας σ’ αυτό που λέμε∙ από την πρώτη ημέρα η ανάσταση του Χριστού αμφισβητείται και συγχρόνως βεβαιώνεται. Οι μαθητές, ενώ δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να πιστέψουν πως ο διδάσκαλος αναστήθηκε, οι ίδιοι πάλι διακηρύττουν την ανάστασή του και τον ομολογούν Κύριο και Θεό. Ύστερα από το Θωμά μέχρι σήμερα, είναι μυριάδες και μακάριοι «οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες»∙ στηριγμένοι στην ομολογία και τη διακήρυξη του Θωμά, χωρίς αισθητές διαπιστώσεις και λογικές αποδείξεις, στήριξαν τη ζωή και το θάνατό τους στην ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Ο Κύριος αγαπητοί μου μακαρίζει εκείνους που πιστεύουν πριν ακόμη δουν τα σημεία του Θεού. Μακάρι να έχομε κι εμείς αυτή την πίστη, για να ανήκει και σε μας αυτό ο μακαρισμός του Χριστού.

«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Αμήν