ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

 

 

 

᾿Επιτιμήσαι σοι Κύριος ! ...» «῎Αγγελος Κυρίου ἐπετίμα αὐτοῖς...

 

ΕΙΝΑΙ ἀλήθεια ἐκ πείρας βεβαιωμένη, ὅτι ὁ εὐσεβὴς Χριστιανός, ἀγωνιζόμενος μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν βοήθεια τῶν ῾Αγίων γιὰ νὰ φθάση ἀπὸ τὸ παρὰ φύσιν στὸ κατὰ φύσιν καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ ἀναβιβασθῆ στὸ ὑπὲρ φύσιν, πολεμεῖται νυχθημερὸν ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα, τοὺς ἐκπεσόντας αὐτοὺς,πρώην φωτεινοὺς ἀγγέλους.Ο φθόνος τῶν δαιμόνων ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀπερίγραπτος, διότι βλέπουν οἱ δυστυχεῖς αὐτοί, ὅτι οἱ ἐν Χριστῷ ἁγιασμένοι ἄνθρωποι, ἂν καὶ θνητοὶ καὶ ὑλικοί, κληρονομοῦν τοὺς τόπους τοῦ Φωτὸς καὶ τῆς Δόξης καὶ τῆς Μακαριότητος, ἀπὸ τοὺς ὁποίους αὐτοὶ γιὰ τὴν ἔπαρσί τους ἐξέπεσαν καὶ τώρα κληρονομοῦν τὸν σκοτεινὸ ἅδη καὶ τὸ αἰώνιο πῦρ τῆς κολάσεως.

 

 

῾Η ἔλλειψις πνευματικῆς πείρας, ἡ ὀλιγοπιστία καὶ τὸ νέφος τῶν παθῶν δὲν ἐπιτρέπουν συνήθως νὰ κατανοήσουμε τοὺς πραγματικοὺς ᾿Εχθρούς μας, οἱ ὁποῖοι νυχθημερὸν καὶ μὲ ποικίλα τεχνάσματα πολιορκοῦν τὴν ψυχή μας, προκειμένου νὰ τὴν χωρίσουν ἀπὸ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ μας καὶ νὰ τὴν ὑποτάξουν στὰ σκοτεινὰ πάθη.«῎Ελεγον περί τινος Γέροντος, ὅτι ἐδεήθη τοῦ Θεοῦ ἰδεῖν τοὺς δαίμονας. Καὶ ἀπεκαλύφθη αὐτῷ ὅτι· Οὐ χρείαν ἔχεις ἰδεῖν αὐτούς. ῾Ο δὲ Γέρων παρεκάλει λέγων· Κύριε, δυνατὸς εἶ σκεπάσαι με τῇ χάριτί Σου.῾Ο δὲ Θεὸς ἀπεκάλυψε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδεν αὐτοὺς [τοὺς δαίμονας ] , ὅτι ὥσπερ μέλισσαι κυκλοῦσι τὸν ἄνθρωπον βρύχοντες τοὺς ὀδόντας αὐτῶν ἐπ᾿ αὐτόν, ὁ δὲ ῎Αγγελος Κυρίου ἐπετίμα αὐτοῖς».ΤΕΛΙΚΑ ὅμως, ὅταν ξεπεράσουμε τὸν πειρασμὸ τῆς ὀλιγοπιστίας καὶ πεισθοῦμε, ὅτι κατ᾿ οὐσίαν οἱ μοναδικοί μας ᾿Εχθροὶ εἶναι τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα, ἀντιμετωπίζουμε πλέον μὲ περισσότερη ἔντασι τὸν πειρασμὸ τῆς ἀδημονίας, τῆς λύπης, τῆς ἀνυπομονησίας καὶ τῆς ἀγανακτήσεως, διότι ὁ πόλεμος, ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικά, εἶναι βαρύτατος, ἀπαράκλητος καὶ ἀδιάλειπτος: λογισμοί, φαντασίες καὶ αἰσθήματα, ὡσὰν νέφος σκοτεινό, καλύπτουν τὴν καρδιὰ καὶ τὸν νοῦ μας· ἔχουμε ἔντονη τὴν αἴσθησι, ὅτι οἱ ἄνθρωποι, ἡ φύσις, οἱ καταστάσεις ἐξεγεί- ρονται ὅλα ἐναντίον μας!...Ενας ἄμεσος κίνδυνος, τὸν ὁποῖο διέρχονται ἰδίως οἱ ἀρχάριοι στὴν ἐν Χριστῷ ζωή, εἶναι νὰ βλασφημήσουν τὸν σατανᾶ!Καλὸ θὰ εἶναι στὶς κρίσιμες αὐτὲς στιγμές, ὅπου ἡ ἔντασις τοῦ ἐσωτερικοῦ ἀγῶνος κορυφώνεται, νὰ ἐνθυμούμεθα πῶς ἐνήργησε ὁ Αρχιστράτηγος᾿ Μιχαήλ:«῾Ο δὲ Μιχαὴλ ὁ ἀρχάγγελος, ὅτε τῷ διαβόλῳ διακρινόμενος διελέγετο περὶ τοῦ Μωσέως σώματος, οὐκ ἐτόλμησε κρίσιν ἐπενεγκεῖν βλασφημίας, ἀλλ᾿ εἶπεν· ἐπιτιμήσαι σοι Κύριος» (᾿Ιούδα, στχ. 9).Δηλαδή: ῾Ο Αρχάγγελος᾿ Μιχαήλ, ὅταν συνδιαλεγόταν μὲ τὸν διάβολο, ὁ ὁποῖος διεκδικοῦσε μὲ ὑπερήφανη γνώμη καὶ ἤθελε νὰ πάρη ὑπὸ τὴν ἐξουσία του τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ θεόπτου Μωϋσέως, δὲν ἀπετόλμησε νὰ καταδικάση αὐτὸν μὲ ὕβρεις καὶ βλασφημίες, ἀλλὰ εἶπε στὸν διάβολο: «᾿Απὸ τὸν Θεὸ νὰ τὸ εὕρης... ῾Ο Κύριος νὰ σὲ ἐπιτιμήση... ῾Ο Κύριος νὰ σὲ καταργήση γιὰ τὴν ἀδικία ποὺ ἀποτολμᾶς...». Καὶ ἔτσι, ἔγινε ἄφαντος ὁ διάβολος...«Καὶ στοχάσου», σχολιάζουν οἱ ῞Αγιοι, ὅτι «ὁ ῎Αρχων Μιχαὴλ ἐδίωξε μὲν τὸν διάβολον, ὄχι ὅμως ἐξου- σιαστικῶς καὶ αὐθεντικῶς, ἀλλὰ παραχωρήσας [ἐν ταπεινώσει] τὴν κρίσιν πᾶσαν καὶ τὸν διωγμὸν τοῦ διαβόλου εἰς τὸν τῶν ὅλων Θεόν».῾Ο Αρχάγγελος᾿ λοιπὸν Μιχαὴλ μὲ τὸ παράδειγμά του μᾶς ἔδειξε, ὅτι δὲν πρέπει νὰ βλασφημοῦμε, καταρώμεθα καὶ ἀναθε- ματίζουμε οὔτε τὸν ἴδιο τὸν σατανᾶ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο μᾶς διδάσκουν καὶ τὰ ῾Ιερὰ Κείμενα τῆς Πίστεώς μας:«᾿Εν τῷ καταρᾶσθαι ἀσεβῆ τὸν σατανᾶν, αὐτὸς καταρᾶται τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν» (Σοφ. Σειρ. καʹ 27).Οἱ ῞Αγιοι ἑρμηνεύουν τὴν στάσι αὐτὴ ὡς ἑξῆς:«Καὶ γὰρ καὶ αὐτὸν τὸν σατανᾶν ἐὰν ἀναθεματίσω, ἐφ᾿ ὅσον ποιῶ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ἐμαυτὸν ἀναθεματίζω».ΕΝΑΣ δεύτερος κίνδυνος, τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζει ὁ ἀγωνιζόμενος τὸν καλὸν ἀγῶνα, εἶναι ὅτι λησμονεῖ τοὺς πνευματικούς του Συμμάχους: τοὺς φωτεινοὺς Αγγέλους᾿ τοῦ Θεοῦ!Στὴν ἀποκάλυψι ποὺ εἶχε ὁ προαναφερθεὶς ὁσιώτατος Γέρων, μὴ λησμονοῦμε ποτὲ αὐτό!, εἶδε μὲν τοὺς δαίμονας νὰ κυκλώνουν ἀγριεμένοι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλά: «῎Αγγελος Κυρίου ἐπετίμα αὐτοῖς»!...Οταν σὺν τῷ χρόνῳ μᾶς δοθῆ πνευματικὴ καθαρότης ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας, τότε θὰ ἀποκτήσουμε οἰκειότητα μὲ τὸν Φύλακα ῎Αγγελό μας καὶ θὰ ἀκοῦμε νοερῶς τὴν ἁγία φωνή Του νὰ μᾶς διαβεβαιώνη: «Εἶμαι ἐδῶ!.... Μὴν ἀποθαρρύνεσαι!.... Αρκεῖ᾿ νὰ προσέχης!....».Οἱ ῞Αγιοι μᾶς διδάσκουν καὶ ἡ πεῖρα ἐπιβεβαιώνει, ὅτι ὅταν ἡ ψυχὴ διέλθη θλίψεις καὶ πειρασμούς, ἀλλὰ μὲ ὑπομονή,ταπείνωσι καὶ εὐχαριστία, τότε ὁ Πανάγαθος Θεὸς οἰκονομεῖ νὰ παρηγορηθῆ ἡ ψυχὴ «διὰ τῶν νοητῶν ῾Ιερέων, τουτέστι τῶν Αγγέλων,᾿ ἀνακτωμένων (οἱ ὁποῖοι ῾῾τονώνουν᾿᾿) αὐτὴν θερμοτάτῃ γλυκυθυμίᾳ δακρύων, καὶ λεπτοῖς νοήμασι, καὶ ἀρετῶν ἰσχύϊ».Πρέπει νὰ ἔχουμε ἀκράδαντη τὴν πίστι, ὅτι ἐφ᾿ ὅσον ἐμεῖς παραμένουμε σταθεροὶ στὴν ἐργασία τῶν ἀγαθῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου μας, δεχόμεθα μυστικῶς τὴν σφραγῖδα τοῦ θείου Αγγέλου καὶ ἔτσι δὲν ἔχει ἐπάνω μας ἐξουσία τὸ μελίσσι τῶν βρυχομένων δαιμόνων· θὰ μᾶς προσβάλλουν, ἀλλὰ θὰ γίνουν ἄφαντοι· θὰ ἔλθουν καὶ θὰ παρέλθουν, ἐπιτιμημένοι.«῾Υμεῖς δέ», λέγουν οἱ ῞Αγιοι, «ἐὰν μείνητε ἐν τῷ ἀγαθῷ, πέμπει ὁ Θεὸς τὸν ῎Αγγελον Αὐτοῦ καὶ σφραγίζει ὑμᾶς, ὥστε τὸν ἐρχόμενον καὶ βαστάζοντα τὴν ῥομφαίαν, παρελθεῖν ὑμᾶς, εὐχαῖς ἁγίων. Αμήν»!

 

 

῞Οταν τὸ βάρος τοῦ ἀγῶνος μᾶς συνθλίβη, ἂς μὴ λησμονοῦμε ποιοὶ εἶναι οἱ ᾿Εχθροί μας, ἀλλὰ καὶ ποιοὶ εἶναι οἱ Σύμμαχοί μας!Οἱ πρῶτοι, εἶναι σκοτεινοὶ καὶ μοχθηροί, ἀλλὰ ἀδύναμοι...Οἱ ὑποχωρήσεις καὶ οἱ συμβιβασμοί μας εἶναι ἐκεῖνα, τὰ ὅποῖα δίδουν δύναμι εἰς αὐτοὺς καὶ μᾶς πληγώνουν, εἴτε μὲ συγγνωστὰ εἴτε μὲ θανάσιμα ἁμαρτήματα.Οἱ δεύτεροι, εἶναι φωτεινοὶ καὶ ἀγαθοί... ῾Η καθαρότητα τοῦ βίου μας καὶ ἡ εὐωδία τῆς Χάριτος, ἡ ῾Οποία σκηνώνει στὴν καρδιά μας διὰ μέσου τῆς νοερᾶς προσευχῆς, τοὺς προσελκύει καὶ μᾶς προστατεύουν καὶ μᾶς παρηγοροῦν καὶ μᾶς καθοδηγοῦν στὰ ὕψη τῆς θεώσεως.

 

 

                                                     

                                  Μακαριστός Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ.Κυπριανός

 

 

Αναρτήθηκε από ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ στις 9:57 μ.μ.