ΚΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ,ΕΝΤΑΥΘΑ

ΚΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ,ΕΝΤΑΥΘΑ

 

 

Τω αγαπητώ μοι διδασκάλω κυρ Αλέξανδρον,

 

Αίφνις,πολλαί ακέψεις ροβολίζουν στην ακάθαρτον και ρυπαρούσα κεφαλήν μου,ώστε δυσκόλως  δύναμαι να ιστορήσω ταύτα.Διάγομεν τας ημέρας,όστις είχατε βολιδοσκοπήσει προ πολλού,οσάκις ενθυμούμαι,να ομιλείτε περί πολιτικής δυσωδίας και ακαθάρτων δαιμονίων,άτινα επληνθύνθησαν επικινδύνως επί τον Οίκον της Απωλείας,της επί της πλατείας του Συντάγματος,εγκατεστημένης.Ο όφις της πολιτικής εξεγειρόμενος μεταβλήθη εις τέρας ανυπότακτον ύπό πάσης απόψεως,επαχύνθη σφόδρα και εκτροχειάσθη πάραυτα,ώστε ου δυνάμεθα ημείς,αι απλοί βιοπαλεσταί του κλινούντος άστεως των Αθηνών,να αντισταθώμεν.Μας διεμήνυσαν μεγαλεπιβόλως,πως εφάγαμεν πάσα τα χρήματα της Πατρίδος ομοθυμαδόν,μα τούτο είναι ουχί μόνον ανακριβέστατον,μα και ψευδέστατον.Εφορολόγησαν εσχάτως τας όρνιθας επί των οικίων αυτών,τας αίγας εις τα ποιμνιοστάσια και τους αξιοπρεπεστάτους όνους επί των κρημνών ορέων και των κακοτραχύλων λαγκαδίων.Ου δυνάμεθα,να σκεφθώμεν,πως ίσως αρρωστήσωμεν,διότι τα ευαγή θεραπευτήρια ζητούσιν είκοσι και πέντε δραχμάς περί της νοσηλείας και πέντε,περί ενδομυχεστάτης εξετάσεως,διαρκούσης ολίγων λεπτών εις στον καθ' ύλην ιατρόν....Το ήμισυ των Ελλήνων διάγει εν ανεργία επί των οίκων αυτών,πράγμα όντως φοβερόν και δυσεπίλυτον,καθ' ότι σπείρεται ελοχεύουσα έρις μετά των γυναικών αυτών και αι γειτονιαί των μαχαλάδων ακούουσι τα μύρια...Δεν θα ηνοχλούμην υμάς,αν δεν εγνώριζα,πως και εσείς διαβήκατε πεπτωκότας ημέρας,χαλεπάς και μελανάς,η δε κυβέρνησις υμών επτώχευσεν,ώσπερ το αυτό και η ημών.Επιστρέφομεν ταχέως εις την παστήν σαρδέλλαν και εις πατροπαράδοτον φασολάδαν,αι οποίαι εγαλούχισιν γαστριμαργικώς,γενεάς Ελλήνων,ποιούσαι αυτούς κοκκινόχρωμους και δυνατούς τη ρώμη.Ανακαλύπτομεν πάλιν την λίαν ευγεστικήν φακήν και το αξιολάτρευτον ρεβύθιον,άτινα προσφέρουσι πλουσιοτάτον σίδηρον και πλείστας βιταμίνας,όπως χρείαν έχομεν,δια να αντέξομεν το νομοθετικόν μαρτύριον των κυβερνώντων ημάς.Επληροφορήθην βραδέως,πως τις υπουργός ταύτης της κυβερνήσεως εξέδωκεν διαταγήν να μην ανάβωσι τα τζάκια,δια να μην ραυπαίνουσιν το υγιές περιβάλλον.Όντως,τούτο εστίν φοβερόν και ανήκουστον!Η κυρά - Θεοφανώ,γραία εκ Σμύρνης καταγομένη,ανύπανδρος,ασύζευκτος και ολίγον απροσάρμοστος,τας νύχτας,οπού το κρύον τσακίζει τα ασθενή όσταριάν της,εκοιμάται μετά του καταλεύκου κεραμιδόγατός της,όστις εκπέμπει σοβαρήν ζέσιν επί του σώματης αύτης.Εκεί καταντήσαμεν;Έτερος γέρων,εκ του άνω δρομίσκου απέθανεν ο δυστηχής από το αυτοσχέδιον μαγκάλιον,όστις επνίχθη εκ του διοξειδίου του άνθρακος,ος ανεπέμφθη επί του δώματος αυτού.Εμαζεύθηκαν πάσα τα γυναικόπεδα εκ του άνω και του κάτω Μαχαλέως και εχάζευαν τον νεκρόν,αι ενορίται του Αγίου Νικολάου,παρά τον ποταμόν Κηφισσόν.Τι να είπω;Τις νύχτες,οπού το κρύον βαραίνει εις τα σπίτια,οι άνθρωποι ξεκαμπίζουν εις τας αλάνας και εις τα σκουπίδια,δια να εύρωσιν τροφήν,φέροντες μαζί των αυτοσχέδια,σιδηρά κυττία,έχοντα μικράς τροχαλίας εκ των κάτωθεν και τα σέρνουν.Εναποθέτουσιν εν τω μέσω αυτών σιδερόβεργας,παν τι μεταλλικόν,ακόμη και ξυλίαν,απερίβλεπτον και ακάθαρτον ρουχισμόν.

 

Πεφιλημένε εν Χριστώ διδάσκαλε,

Χρείαν έχομεν τας ευχάς σας και τας προσευχάς σας.Εάν το δυνατόν ιδείτε τον σεβάσμιον Άγιον Νικόλαον τον Πλανάν εκ του Αγίου Ελισσαίου,πληροφορείστε αυτώ,πως κρατώμεν ακόμη τον στόμαχον,μα έχομεν απωλέσει προ πολλού,ταύτην την Πίστιν...Μεταφέρετε αυτώ τας αιτιάσεις ημών,ίνα πράξει τα δέοντα κατά το συμφέρον ημών!

 

                                     Θαυμαστής υμών εκ παιδιόθεν και γράφων εν τάχει

 

                                                                                    Γεώργιος Αγιοκυπριανίτης