ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Οἱ
αἰτίες τῆς ἀκηδίας-λύπης καί ἡ θεραπεία
της διά τῆς ἐργασίας.
«Ἂς ἀκούσουμε»,
συνεχίζει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός, «πόσο
καθαρά μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος
τὶς αἰτίες τῆς ἀκηδίας. Ἐκείνους πού
δὲν ἐργάζονται, τοὺς ὀνομάζει ἄτακτους,
φανερώνοντας μὲ μία λέξη πολλὴ κακία.
Γιατί ὁ ἄτακτος εἶναι καὶ ἀνευλαβὴς
καὶ αὐθάδης στὰ λόγια καὶ πρόχειρος
σὲ κατηγορίες, καὶ γι' αὐτὸ εἶναι
ἀκατάλληλος γιὰ τὴν ἡσυχία καὶ δοῦλος
τῆς ἀκηδίας. Παραγγέλλει λοιπὸν νὰ
τοὺς ἀποφεύγουμε, δηλαδὴ νὰ φεύγουμε
μακριά τους, σὰν νὰ ἔχουν μεταδοτικὴ
ἀρρώστια. Κι ἔπειτα, μὲ τὴ φράση "καὶ
μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἥν παρέλαβον
παρ' ἡμῶν", φανερώνει πώς αὐτοὶ
εἶναι ὑπερήφανοι καὶ καταφρονητὲς
καὶ ἀνατροπεῖς τῶν ἀποστολικῶν
παραδόσεων. Καὶ στὴν συνέχεια λέει:
"οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρὰ
τινος, ἂλλ' ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, νύκτα
καὶ ἥμεραν ἐργαζόμενοι, πρὸς τὸ μὴ
ἐπιβαρῆσαι τίνα ὑμῶν". Πώ πώ! Ὁ
διδάσκαλος τῶν ἐθνῶν, ὁ κήρυκας τοῦ
Εὐαγγελίου, πού ἀνέβηκε ὡς τὸν τρίτο
οὐρανό, αὐτὸς πού λέει ὅτι ὁ Κύριος
πρόσταξε τοὺς κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου
νὰ ζοῦν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο (Α' Κορ.
9:14), ἐργαζόταν ὁ ἴδιος νύχτα καὶ μέρα,
μὲ κόπο καὶ μόχθο, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνει
κανέναν!
Τί λοιπὸν θὰ
κάνουμε ἐμεῖς, πού εἴμαστε στὴν ἐργασία
ὀκνηροὶ καὶ ἐπιδιώκουμε τὴ σωματικὴ
ἀνάπαυση, ἐμεῖς, πού οὔτε κήρυγμα τοῦ
Εὐαγγελίου μᾶς ἔχει ἀνατεθεῖ, οὔτε
ἡ μέριμνα γιὰ τὶς Ἐκκλησίες (ἀλλὰ
μόνον ἡ φροντίδα γιὰ τὴν ψυχή μας); Γιὰ
νὰ δείξει ὅμως πιὸ καθαρὰ τὴ βλάβη
πού φέρνει ἡ ἀργία, καταλήγει: "μηδὲν
ἐργαζομένους, ἀλλὰ περιεργαζομένους".
Γιατί ἀπὸ τὴν ἀργία γεννιέται (ἡ
περιέργεια, ἀπὸ τὴν περιέργεια) ἡ
ἀταξία καὶ ἀπὸ τὴν ἀταξία κάθε κακία.
(καὶ γιὰ νὰ καθορίσει τὴ θεραπεία
τους, συμπληρώνει: "τοῖς δὲ τοιούτοις
παραγγέλλομεν..., Ἵνα μετὰ ἡσυχίας
ἐργαζόμενοι τὸν ἑαυτῶν ἄρτον ἐσθίωσιν".
Κάνει μάλιστα καὶ μία βαρύτερη ἐπίπληξη:
"εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ
ἐσθιέτω".
Αὐτὲς τὶς
ἀποστολικὲς παραγγελίες ἔχοντας ὑπόψη
οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Αἰγύπτου, δὲν
ἀφήνουν ποτὲ νὰ μένουν ἀργοὶ οἱ
μοναχοί, καὶ μάλιστα οἱ νεώτεροι, ἐπειδὴ
γνωρίζουν ὅτι, μὲ τὴν ὑπομονὴ στὴν
ἐργασία, καὶ τὴν ἀκηδία διώχνουν καὶ
τὴν τροφὴ τους προμηθεύονται καὶ ὅσους
ἔχουν ἀνάγκη βοηθοῦν. Γιατί δὲν
ἐργάζονται μόνο γιὰ τὶς δικές τους
ἀνάγκες ἀλλὰ καὶ σὲ ξένους καὶ σὲ
φτωχοὺς καὶ σὲ φυλακισμένους δίνουν
ἀπὸ τὴν ἐργασία τους, πιστεύοντας ὅτι
ἡ ἀγαθοεργία αὐτὴ εἶναι θυσία ἅγια
καὶ εὐάρεστη στὸν Θεό, καὶ λένε ἐπίσης
οἱ πατέρες ὅτι ὁ ἐργαζόμενος πολεμάει
μ' ἕναν δαίμονα πολλὲς φορὲς καὶ
στενοχωρεῖται ἀπ' αὐτόν, ἐνῶ ὁ ἀργὸς
αἰχμαλωτίζεται ἀπὸ χιλιάδες πονηρὰ
πνεύματα»68.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες,
βαθεῖς γνῶστες τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς
κάνουν τήν σωστήν «διαφορική διάγνωση»
μεταξύ τῶν δύο μορφῶν λύπης καί μᾶς
δίνουν τήν θεραπεία τῆς κατάθλιψης,
πού εἶναι ἡ καταπολέμηση τῶν παθῶν
διά τῆς προσευχῆς, τῆς ψαλμωδίας, τῆς
ἐργασίας καί τῆς ἀσκητικῆς-μυστηριακῆς
ζωῆς γενικότερα.
Ὁ θεραπευμένος
ἄνθρωπος διαχειρίζεται σωστά τήν λύπη.
Ἀντίθετα ὁ ἐμπαθής τήν χρησιμοποιεῖ
κακῶς καί πέφτει σέ κατάθλιψη69.
Ἄν ἡ κατάθλιψη
δέν ἀντιμετωπιστεῖ τά ἀποτελέσματα
εἶναι ὀδυνηρά.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου