Οι θύμισες που χορεύουν στο παράξενο δείλι,καλοκαιρινή υπόμνηση ενός παιδικού
ημερολογίου,που δεν τελείωσε ποτέ,αγάπες αποκλειστικές στην εφηβική μοναδικοτητά
τους,υποκλινόμενες, κλίνουν το γόνυ στον Ποιητή των Πάντων,κι εμείς υπερφίαλοι εραστές του
λόγου,ποιητές δεν είμαστε,μόνο παλάτια ξέρουμε να χτίζουμε στην άμμο,χρωματιστές ζωγραφιές
στο βαθύ μπλε της θάλασσας ξέρουμε να κάνουμε,ιδανικοί αυτόχειρες στις σειρήνες των ακούσιων
λογισμών,νοούμε τον σταυρό μόνο για τους άλλους,την θυσία ευκόλως την μεταθέτουμε στον
επόμενο που θά' ρθει,έτσι θα περάσει κι η νύχτα αυτή,με ένα Απόδειπνο θα κάνουμε απόσβεση των
εφάμαρτων λογισμών μας.
Γεώργιος Αγιοκυπριανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου