ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΩΝ ΚΑΡΔΙΩΝ Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

ἀπό τήν ἱστοσελίδα floga.gr, ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 16ο, στίχοι 19 ἕως 31, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 2-11-2014.

Ἄν δέν γνώριζα πώς τό κείμενο, πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, ἀνῆκε στόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ καί τό ἄκουγα ἔτσι, θά ἔλεγα πού κάποιος ἀντιγράφει ἤ κλέβει τώρα τό κομμουνιστικό μανιφέστο τῆς ἐπαναστάσεως τῶν λαῶν κατά τοῦ χυδαίου καπιταλισμοῦ. Ἀλλά δυστυχῶς ἤ εὐτυχῶς δέν εἶναι τά πράγματα ἔτσι καί σίγουρα ὁ Λουκᾶς δέν ἀντέγραψε τόν Μάρξ, πιθανῶς ὁ Μάρξ τόν Λουκᾶ, δέν τό ξέρω αὐτό. Μοιάζει τό κείμενο, γιατί ἔχει ὁμοιότητες. Κάποιοι πλούσιοι, κάποιοι φτωχοί. Ἐδῶ εἶναι δύο προσωπικότητες, πλούσιος καί φτωχός. Καί γίνεται μιά ἀνατροπή. Κάποιοι περνοῦσαν καλά, μετά δέν περνοῦν καλά. Κάποιοι πού δέν περνοῦσαν καλά, περνοῦν καλά. Αὐτή εἶναι ἡ κοσμική προοπτική αὐτοῦ τοῦ μανιφέστου. Πού καλό στίς προοπτικές του, ἀλλά ἀδύνατο στή δυνατότητα νά γίνει θεραπεία. Γιατί ἐδῶ μιλᾶμε στό μανιφέστο γιά ἕνα σύστημα. Ἀλλά τό κείμενο τό εὐαγγελικό ἀρχίζει διαφοροποίηση, μιλάει γιά τά πρόσωπα. Δέν μιλάει γιά τόν πλοῦτο, γιά τή φτώχεια, μιλάει γιά τόν φτωχό καί τόν πλούσιο. Ἄρα ἡ θεραπευτική κρίνεται στά πρόσωπα καί ὄχι στά συστήματα. Πολύ καλή προοπτική νά ἀλλάξει τό σύστημα, ἀλλά χωρίς τά πρόσωπα δέν ἀλλάζει τίποτα. Καί θά δοῦμε ἀκριβῶς αὐτά πού σᾶς λέω τώρα, θά τά επιβεβαιώσουμε ἀπ᾽ τό κείμενο μέσα, ὅπου ἀναλύεται μέ ἕνα μοναδικό τρόπο ἡ προσωπικότητα τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ. Καί εἶναι βαθιές οἱ τομές πού γίνονται, πολύ βαθιές θεολογικές, βαθιές θά τολμῶ νά πῶ δηλαδή ψυχολογικές τομές πού ἀναφέρονται στήν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου.

Νά δοῦμε πρῶτα-πρῶτα τόν φτωχό. Τά στοιχεῖα τοῦ φτωχοῦ. Πρῶτα-πρῶτα ὁ φτωχός ἔχει ὄνομα. Ὁ ἄλλος δέν ἔχει ὄνομα, ὁ πλούσιος. Ἔχω ὄνομα σημαίνει ἔχω προσωπικότητα. Γι᾽ αὐτό βλέπετε, στή βάπτισή μας παίρνουμε τό ὄνομά μας καί ἀποκτοῦμε προσωπικότητα. Καί μάλιστα προσωπικότητα μπροστά στόν Θεό, πρό-σω-πο. Θά δοῦμε τόν Θεό πρόσωπο πρός πρόσωπο. Ἄρα τό πρῶτο στοιχεῖο αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι φτωχός κατά τά κοσμικά μεγέθη καί τά οἰκονομικά μεγέθη, εἶναι ἡ προσωπικότητα.

Τό δεύτερο στοιχεῖο: Δέν φαίνεται καθόλου νά διαμαρτύρεται, δηλαδή δέν πάει μιά πορεία μέ τό ΠΑΜΕ καί τό ΣΥΡΙΖΑ, γιά νά βρεῖ τό δίκαιό του. Δέν φαίνεται νά διαμαρτύρεται, θά πεῖς εἶναι κουτός, ἀλλά ἔχει καί ἄλλα στοιχεῖα. Προσέξτε τό στοιχεῖο πού φαίνεται λίγο γελοῖο καί λίγο τραγικό καί πιό τραγικό ἀπ᾽ ὅ,τι φαίνεται. Τό ὅτι ἔρχονται τά σκυλιά καί τρώγουν ἀπό τίς σάρκες του, τίς γλείφουν, λέει. Λένε οἱ Πατέρες εἶναι εἰς τύπον Χριστοῦ. Πέθανε καί τρῶμε τόν Χριστό. Καί μήν ξεχνᾶτε πού ὁ Χριστός ὁ Ἴδιος χαρακτήρισε τούς ἀνθρώπους πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Θεό «κυνάρια».

Τελικά, ὅταν πεθαίνει αὐτός ὁ φτωχός ἄνθρωπος, τόν ὑποδέχονται ἄγγελοι. Αὐτά τά στοιχεῖα δηλώνουν τή βαθιά προσωπικότητα αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου, πού αὐτός μπορεῖ νά ἀλλάξει τόν κόσμο. Πρῶτα-πρῶτα γιατί εἶναι μιά προσωπικότητα πολύ βαθιά. Δέν εἶναι πιά τό σύστημα. Εἶναι ἡ προσωπικότητα.

Καί πᾶμε στήν ἱστορία τοῦ πλουσίου. Τά στοιχεῖα τοῦ πλουσίου εἶναι τά ἑξῆς, τό ὅτι τρώει καλά καί ντύνεται καλά, ἄλλα στοιχεῖα δέν ξέρουμε, οὔτε τό ὄνομά του ξέρουμε. Ξέρουμε τά στοιχεῖα τά κοσμικά, πού ἀφοροῦν τή σάρκα του. Καί ἔρχονται οἱ Πατέρες νά κάνουν μιά πολύ βαθιά ἀνάλυση. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει σῶμα καί ψυχή. Καί τά δύο τά καλλιεργοῦμε, κατά τά μέτρα τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ, στήν περίπτωση τοῦ πλουσίου καλλιεργεῖται μόνο τό σῶμα. Βλέπετε τροφή καί ροῦχα, τά ἐξωτερικά στοιχεῖα. Καμιά ἀναφορά γιά τήν ψυχή. Προσέξτε, ἔχουμε δύο πόδια, ἄν τό ἕνα καλλιεργήσουμε μόνο καί τό ἄλλο τό ἀφήσουμε ἀτροφικό, δέν θά μποροῦμε νά περπατήσουμε, θά γίνουμε ἀνάπηροι. Αὐτό παθαίνει αὐτός ὁ ἄνθρωπος, καλλιεργεῖ μόνο ἕνα στοιχεῖο καί μάλιστα δαιμονικά τό καλλιεργεῖ, ἀφοῦ δέν καλλιεργεῖ καί τό ἄλλο μαζί καί γίνεται πάνω του μιά ἀναπηρία.

Προσέξτε τώρα τό καίριο στοιχεῖο. Πεθαίνουν καί οἱ δύο· ὁ ἕνας πάει κοντά στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ, μαζί μέ τούς ἀγγέλους. Ὁ ἄλλος πεθαίνει ἀλλά μέ τόν θάνατο τί γίνεται; Ποῦ στήριξε τή ζωή του; Στό σῶμα. Τό σῶμα ἔλιωσε ὅμως. Ἔμεινε τίποτα ἀπό τήν ψυχή; Ὅ,τι στοιχεῖο πιά τοῦ ἔμεινε, πού ἦταν ἡ ψυχή του δέν ἔχει καμιά καλλιέργεια. Γι᾽ αὐτό καί τό κείμενο, πού εἶναι συγκλονιστικό τό κείμενο, βάζει αὐτόν δῆθεν νά ὁμιλεῖ, βλέπετε νά μιλήσει δέν μπορεῖ πιά, δέν ἔχει σῶμα νά μιλήσει. Τόν βάζει νά ρωτάει, νά τοῦ βάλουν λίγο νερό στό στόμα. Δέν ἔχει στόμα νά πάρει νερό νά δροσιστεῖ. Δέν μπορεῖ νά τό κάνει, δέν ἔχει σῶμα. Εἶναι συμβολικές κινήσεις. Βάζει στήν κουβέντα, νά ὑπάρχει μεγάλη ἀπόσταση. Μά οἱ ἀποστάσεις ὑπάρχουν ὅταν ὑπάρχουν οἱ γεωμετρικές περιγραφές, ἔ; Δέν ὑπάρχει ἀπόσταση. Ἡ ἀπόσταση ἀπ᾽ τόν Θεό εἶναι πιό λιγότερο ἀπό τό μισό [τοῦ] μισοῦ τοῦ χιλιοστοῦ. Ὅσο ἀπέχει ὁ νοῦς ἀπ᾽ τήν καρδιά μας. Δέν ὑπάρχει ἀπόσταση. Τά στοιχεῖα εἶναι συγκλονιστικά δηλαδή, καί μετά βάζει τό στοιχεῖο, τό ὅτι ἐνδιαφέρεται γιά τούς ἄλλους, γιά τά ἀδέρφια του, ὄχι γιά τόν ἴδιο βέβαια. Δέν μπορεῖ νά ἐνδιαφερθεῖ γιά τόν ἴδιο. Μιλάει γιά μετάνοια, ὄχι γιά τόν ἴδιο. Λέει γιά νά ἐνημερώσει τά ἀδέλφια του. Γιά νά ἔχεις μετάνοια πρέπει νά ἔχεις νοῦ. Ὅλα τά στοιχεῖα τά σωματικά λείπουν ἤδη. Ὅλα τά ὁποῖα λέει, ἄν ἦταν τά πράγματα ἀλλιώτικα θά μποροῦσε νά γίνει, δέν μπορεῖ νά γίνει, γιατί ὁ ἴδιος τά κατέστρεψε. Ἄρα ἡ ἱστορία αὐτοῦ τοῦ πλουσίου, δέν εἶναι ἡ ἱστορία πιά μιᾶς κοινωνικῆς ἀδικίας πού δέν τήν θέλουμε καθόλου. Ἀλλά ἡ ἱστορία ἀδικίας ἀποκαθίσταται ἄν κάποια πρόσωπα θ᾿ ἀλλάξουν. Ὅπου λειτουργεῖ πιά τό σῶμα τους καί ἡ ψυχή τους, ἡ ὁποία αὐτό μένει στό τέλος. Μπορεῖ νά καλλιεργήσει ὅλα τά χαρίσματα.

Εἶναι πραγματικά τό κείμενο συγκλονιστικό καί φυσικά ξεπερνάει τή διακήρυξη ἑνός κομμουνιστικοῦ μανιφέστου. Νά τό προσέξουμε βέβαια γιατί εἶναι τραγικά τά συστήματα τοῦ κόσμου καί τά συστήματα δέν γιατρεύονται διά τραγικῶν καταστάσεων. Ἀλλά μπορῶ νά πῶ πού γιατρεύονται διά συγκλονιστικῶν ἐπαναστάσεων, πού γίνονται μέσα στήν καρδιά μας καί στήν ψυχή μας. Ἡ βαθιά καλλιέργεια τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία θά φέρει αὐτή τήν ἀλλαγή τοῦ συστήματος μετά καί θά ἀλλάξουν τά πρόσωπα.

Προσέξτε λοιπόν, ἐπειδή τό κείμενο εἶναι συγκλονιστικό καί ἀφορᾶ ἐμᾶς καί καλλιεργοῦμε βαθιά τήν ψυχή μας, θεραπεύοντας καί τό σῶμα μας κατά τά μέτρα τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί αὐτά νά τά προσέξουμε. Φυσικά δέν προσκολλόμαστε στά ἅρματα συστημάτων, καί δέν ἐλπίζουμε τίποτα ἀπ᾽ αὐτούς. Εἶναι τελείως ψεύτικα καί δέν ἔχουν κάτι νά ποῦν οὐσιαστικό, παρά μιλοῦν γιά σαρκικά μεγέθη. Ἐμεῖς δέν ζητᾶμε τέτοια ἀλλαγή, μακάρι νά γινόταν νά ἦταν ὅλοι ἅγιοι, ν᾿ ἀλλάξουν τά συστήματα. Κάνουμε μιά ἀλλαγή βαθιά στήν καρδιά μας. Καί αὐτή εἶναι ἡ ἐπανάσταση πού γίνεται. Ἄρα ἔχουμε καί ἐμεῖς τό δικό μας μανιφέστο. Ἡ βαθιά ἀλλαγή τῶν ἀνθρώπων μέσα τους. Ὅπου μετά θά ᾽ρθει καί ἡ ἀλλαγή τοῦ συστήματος. Δέν θά μπορεῖ πάλι νά ὑπάρχει πλούσιος πού νά ἐκμεταλλεύεται τούς ἄλλους.

Κείμενο συγκλονιστικό, κείμενο ἀληθινό, κείμενο θά ᾽λεγα, μοναδικό καί στήν ἑρμηνευτική του προσέγγιση κατά τούς Πατέρες. Ὅπου πιά ὅλοι οἱ κοινωνιστές γελοιοποιοῦνται. Καί ἔρχεται μπροστά τό Εὐαγγέλιο, ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία, προτείνει αὐτές τίς βαθιές ἀλλαγές χωρίς τραγικές, αἱματηρές ἐπαναστάσεις, ἀλλά ἐπαναστάσεις οὐσιαστικές μέσα στήν καρδιά μας!

---

(Πηγή: http://www.floga.gr/50/01/01/2014-5/03_201411020101.asp)