Ασυμβίβαστη σύγκρουση.

Ο φρικτός σταυρικός θάνατος του Χριστού μεταξύ πολλών άλλων, δείχνει το ασυμβίβαστο που υπάρχει, ανάμεσα στο θέλημα του Θεού και στο θέλημα του διαβόλου και των διαβολικών ανθρώπων. Οι διαβολικοί φαρισαίοι δεν ήταν (και δεν είναι ούτε σήμερα) δυνατόν να δεχτούν να υπάρχει ο Χριστός στον κόσμο. Ο Χριστός είναι κάτι εντελώς αντίθετο με το θέλημά τους για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο. Από την άλλη ο Χριστός δε δέχεται ποτέ και με τίποτα και απόλυτα την αμαρτία. Έτσι ο κάθε άνθρωπος ή θα σκοτώσει την αμαρτία, ή θα σκοτώσει τον Χριστό μέσα του. Μετά αυτή η εσωτερική κατάσταση θα εκφραστεί στις πράξεις και τα έργα. Όποιος σκοτώσει τον Χριστό μέσα του θα γίνει ένα τέρας ικανό να σκοτώσει οποιονδήποτε, όπως σκότωσε Εκείνον. Στην πραγματικότητα σκοτώνοντας κανείς τον Χριστό μέσα του σκοτώνει την ψυχή του, σκοτώνει την ζωή του, σκοτώνει την χαρά του. «ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.»Αν κάποιος μπόρεσε να κάνει τέτοιο κακό στον εαυτό του δε θα μπορέσει να το κάνει στους άλλους;
Ο Χριστός παντοδύναμος ων και παντογνώστης ήξερε ότι θα τον σκοτώσουν και μπορούσε να τους σκοτώσει Αυτός. Θέλησε να δεχτεί να τον κακοποιήσουν. Τα πράγματα όμως δεν τελείωσαν εκεί στον επώδυνο θάνατό του. Τα πράγματα τελείωσαν στην ένδοξη ανάστασή του. Η ανάσταση είναι τελική νίκη και αιώνια γιατί δεν είναι δυνατόν πια να τον φτάσουν και να τον σκοτώσουν όσοι θέλουν να τον εξαφανίσουν. Αυτή όμως η τελική υπαρξιακή κατάσταση του θεανθρώπου Χριστού δεν είναι τώρα και δική μας. Δεν είναι καν η υπαρξιακή κατάσταση του κόσμου. Εμείς και ο κόσμος συνεχίζουμε να υπάρχουμε εντός της φθοράς και της αμαρτίας. Η αλλαγή αυτής της υπαρξιακής κατάστασης, προς την κατάσταση του Χριστού, πραγματώθηκε στο παρόν και εν μέρει στους αγίους. Τέλεια όμως και τελικά θα πραγματωθεί στην ένδοξη Δευτέρα παρουσία. Τώρα μοιάζει να είναι απών ο Θεός γιατί δεν ενεργεί. Δεν ενεργεί γιατί δε θέλει να επιβληθεί αναγκαστικά. Δε θέλει να καταργήσει την «προσωπική αρχή» την δυνατότητα δηλαδή να έχει ο κάθε άνθρωπος την ελευθερία στο θέλημά του. Αυτό δε θα καταργηθεί στον αιώνα τον άπαντα. Αυτήν την ελευθερία στο θέλημα την έχουν και οι δαίμονες. Τον βλέπουν τον Θεό και τον μισούν. Αιωνίως θα τον βλέπουν και θα τον μισούν. Σε αυτήν την δαιμονική κατάσταση μπορεί να καταλήξουμε και εμείς.

Εκεί όμως στη Δευτέρα παρουσία θα γίνει μια αλλαγή σημαντική για την επικράτηση του κακού στον κόσμο. Τώρα εργάζεται ο διάβολος και οι διαβολεμένοι να επικρατήσει το κακό στον κόσμο. Εργάζονται με την βία, τον φόβο, τον εξαναγκασμό, την τρομοκρατία και την πανουργία. Τον στόχο τους τον πετυχαίνουν. Θα φτάσουν τα πράγματα στο έσχατο σημείο. Στην ολική καταστροφή των πάντων. Παντού θα επικρατεί το κακό και θα γίνεται το κακό. Πράγματα τόσο φρικτά που σαλεύει ο νους του ανθρώπου. Τότε οι αναίσθητοι διάβολοι που έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο που τους ευχαριστεί και επέβαλαν με τη βία την φρίκη, θα κατηγορήσουν τον Θεό για εκβιαστή, όπως κάνουν και τώρα, γιατί θα επιβάλει με την παντοδυναμία του μια κατάσταση, στην οποία δε θα μπορεί να γίνει κακό. Για τους αντίχριστους δε θα μπορεί να γίνει το θέλημά τους. Θα επικρατήσει το θέλημα του Θεού που είναι αντίθετο στο δικό τους. Πώς να σκοτώσουν, πώς να κομματιάσουν, πώς να τρομοκρατήσουν, πώς να βασανίσουν, πώς να εκβιάσουν, όταν τα κάνει όλα άφθαρτα ο Θεός; Θα τους χαλάσει την κατάσταση. Δε θα μπορούν να τρομοκρατήσουν πια κανέναν. Θα μείνουν μόνο με την φωτιά που τους καίει από μέσα εκεί που είναι η θέση του σκοτωμένου Χριστού ο οποίος αναστήθηκε και ενεργεί την κρίση ζώντων και νεκρών.
Εντωμεταξύ αυτοί οι απαίσιοι φονιάδες και εκβιαστές λένε εκβιαστή τον Θεό. Λένε ότι μας κόβει την ελευθερία ο Θεός. Δε μας αφήνει να κάνουμε αυτά που θέλουμε και μας ευχαριστούν. Πως γίνεται όμως να μη προσβάλω εγώ τον Θεό, όταν θέλω τον κόσμο μαύρο, αλλά εκείνος να με προσβάλει όταν τον θέλει άσπρο; Πως γίνεται η επικράτηση του δικού μου θελήματος να είναι δικαιοσύνη και ελευθερία, αλλά η επικράτηση του δικού του, ο οποίος δέχτηκε και να κακοποιηθεί, να είναι αδικία και σκλαβιά; Την σκλαβιά την γνωρίζει καλά η ανθρωπότητα στην επικράτηση του θελήματος ανθρώπων που δεν έχουν τον Θεό τους.
Αυτή η ασυμβίβαστη σύγκρουση είναι εσωτερική και εξωτερική. Καταλήγει να διαμορφώνει τους νόμους των κρατών. Την σύγκρουση αυτήν την νιώθει επώδυνα στο «πετσί του» ο σφαγμένος από τους υπηρέτες της σαρίας και του τζιχάντ. Την νιώθει ο πεινασμένος άνεργος, που του κόψανε το ρεύμα, που ήρθε η αστυνομία και τον «έξωσε» μαζί με τα παιδιά του, για χάρη του αισχρού, άδικου και δαιμονικού πλουτισμού και της ακόρεστης πλεονεξίας των δανειστών. Των δανειστών οι οποίοι όχι με χρήματα, αλλά ούτε με δόξα, ούτε με εξουσία, ούτε με τίποτα δεν ικανοποιούνται, ώστε να σταματήσουν να μας βασανίζουν. Για να σταματήσουν αυτοί οι ανατολικοί και οι δυτικοί φονιάδες ένας τρόπος υπάρχει. Να μη μπορούν να κάνουν αυτά τα φρικτά που θέλουν.
Έτσι και εμείς χρειάζεται να αποφασίσουμε. Θα πούμε το ελευθερία ή θάνατος των προγόνων μας και θα πολεμήσουμε; Θα περιμένουμε άπραγοι να μας σφάξουν; Πιο είναι τώρα το θέλημα του Θεού για μας τους Έλληνες; Τι θέλει ο Θεός να κάνουμε;
Χρίστος Τσικούρας.