Τα δύο κράτη…

Οι δύο λαοί, ο μείζων και ο ελάσσων, το φως και οι σκιές, Ζωή και θάνατος.

Και η διπολικότητα δεν σταματά στις αιτίες, αλλά επεκτείνεται και στα φαινόμενα. Μέσα σε αυτήν εντάσσεται και ο ύπνος με τα όνειρά του και ο ξύπνος με την ‘’πραγματικότητα’’ στο μέτρο των αισθανομένων και διαισθανομένων φαινομένων. Η του καθενός πραγματικότητα (και μερική αλήθεια) δομείται καθημερινά από μια σύμπραξη των εξωτερικών και εσωτερικών αισθητηρίων που συνεργούν, αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυμπληρούνται.

Η δε (αντικειμενική) Αλήθεια ανάλογα με την στάση ζωής μας, φαίνεται να παραμένει αντικείμενη ή συγκείμενη και συνοδοιπορούσα. Μόνο τότε και υπό

προϋποθέσεις, ψηλαφείται και μετέχεται, όσο, όπου και όπως θέλει ο καλός Θεός κατά τάξη και ετοιμότητα του αιτούντος Αυτήν, άνθρωπο. Άμεσα ως Λόγος και έμμεσα ως λόγοι. 

Αυτά τα λίγα παραπάνω, είναι μικρές ενδείξεις που καλούνται οι οικιστές αυτών των δύο κρατών να βιώσουν, να διακρίνουν, να αποφασίσουν. Κι ο μεν να αγωνιστεί για την ελευθερία του κι ο δε να την διαφυλάξει.

Κι επειδή η αναλογία/λόγοι (σημεία) μπορεί να οικειώσουν ή να απομακρύνουν τον άνθρωπο από Τον Λόγο και πηγή και Αλήθεια του ΤΙΣ κι όχι απλά και απρόσωπα ΤΙ, ο πνευματικός με τη χάρι και τα φίλτρα της πατερικής πεπατημένης είναι μαζί με τον καθένα χωριστά και όλους μαζί, υπεύθυνοι χειρισμού της ελευθερίας.

Κι η αφετηρία όλων των ωφέλιμων βιωμάτων ξεκινά αν ληφθεί σοβαρά υπόψην το σκεπτικό, ότι τα πάντα μας επιτρέπονται αλλά δεν μας συμφέρουν τα πάντα. Αν αποφασίσαμε ότι μας ενδιαφέρει η Ζωή, αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση.

Και η διάκριση, είναι εγρήγορση και εν ύπνω και εν ξύπνω, αφού είναι υπόθεσις συνειδήσεως που ορά και αισθάνεται και στα δύο πεδία.

Ευχόμενοι και αγωνιζόμενοι για γρήγορο νου, σώφρωνα λογισμό και καρδία νήφουσα, από εδώ, αρχίζει η ανάλυση. Ο ποιμαντορικός κόσμος συνήθως δογματίζει (για λόγους ασφαλείας – και πολύ καλά κάνει), ότι όλα του ύπνου είναι φαντασία και όλα του ξύπνου πραγματικότητα χαράσσοντας μια νοητή διαχωριστική γραμμή κάθετη. Κι Ο Κύριος, που μας ζητά ‘’νικήστε την σάρκα τον κόσμο τον διάβολο’’ χαράσσει συγχρόνως άλλη γραμμή, επεμβαίνοντας παντού (ως Παντοκράτωρ) με την Πάνσοφη πεπαιδευτική Πρόνοιά Του. Οριοθετεί το κράτος της Αληθείας (Αυτοαποκαλυπτόμενος στους αναζητούντες Τον) από το κράτος του ψεύδους και φαντασίας. ΕΔΩ κι ΕΚΕΙ.

Φυσικά και δεν αμνηστεύονται ή ιεροποιούνται όλα τα ενύπνια, ώστε να τα δίνουμε σημασία, αλλά διακριτικά και τηρουμένων των αναλογιών, ότι πολλά ενύπνια έγιναν αιτία απωλείας και πολύ λίγα ενύπνια έγιναν αιτία σωτηρίας, προχωρούμε την μελέτη και πάλι φυσικά καταθέτοντες τα πάντα στον πνευματικό. 

Προ (και ιδίως βιωματικά ανεξάρτητα χρόνων και καιρών) και χωρίς Χριστό, η Αλήθεια ήταν αλλού. Μετά και με Χριστό και από τότε που ο Παντοκράτωρ εσκύλευσε τον Άδη (και κοσμοκράτορα), μετέχεται παντού, υπό προϋποθέσεις. (ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ; )

  

Τα δύο κράτη και η δική μας επιλογή υπό ποίου Άρχοντος να αρχώμεθα, μέρα-νύχτα, εν ύπνω ή ξύπνω, είναι σαφώς του κοσμοκράτορα και Του Παντοκράτορα.  

Κι ΑΝ θέλουμε υποτασσόμαστε υπό του αγού, αρχηγού και θεμελιωτή της πίστεώς μας, οπότε υπό αυτό το ΑΡΧΩ φωτιζόμαστε ή βλέπουμε τα πράματα ανάποδα και τα βιώνουμε ΩΧΡΑ….   και αντί για άπλετο και ανέσπερο φωτισμό, ωχρό, θαμπό, δυτό και πλάνο… (διαλέγουμε και παίρνουμε!! )

Όπως στα φυσικά των πολλών επιγείων κρατών, έτσι και στα πνευματικά των δύο, σύνορα μεταξύ κρατών υφίστανται, εάν ισχύουν διαφορετικοί νόμοι.

Στα δε σύνορα στέκουν φύλακες που επιτρέπουν ή απαγορεύουν ανάλογα με τις διασυνοριακές εντολές την διέλευση των ανθρώπων. Ελέγχουν τας εισόδους και εξόδους…

(Πάλι) παρατηρούμε πως μερικές φορές, αιτία των ονείρων είναι φυσικές καθημερινές καταστάσεις, κατά το ‘’ο νηστικός, καρβέλια ονειρεύεται’’. Αυτήν την κατάσταση, ο ‘’φύλακας’’ την επέτρεψε να εισχωρήσει εκ του ξύπνου στον ύπνο. Σε άλλη περίπτωση, πχ ένας σωματικός πόνος, δεν μεταφέρεται, νιώθοντας με τον ύπνο, μια έστω και μικρή ανακούφιση από την διακοπή της πραγματικότητος. Εδώ, ο φύλαξ, δεν επέτρεψε την είσοδο.

Εκτιμώ πως όλοι λίγο πολύ έχουμε ζήσει καταστάσεις ονειρικές που έστω και για λίγο μετά το ξύπνημα συνεχίζουν (ο φύλακας επιτρέπει την έξοδο) ή διακόπτεται βιαίως οπότε ‘’ξεφεύγουμε από τα άσχημα/εφιάλτες’’ ή ‘’χάνουμε τα ωραία’’ όπερ και σημαίνει την απαγόρευση εξόδου.

Να πούμε πως αν δεν φυλάξει Ο Κύριος, ματαίως ηγρύπνησεν ο φύλαξ; Ότι, ούτε τρίχα δεν πέφτει (εισί ηριθμημέναι) αν δεν το επιτρέψει Ο Κύριος; Αφού υπάρχει απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξεως, λόγων και βιωμάτων, αφήνονται στον καθένα κατά την πίστη του να διακρίνει την ισχύ. Κατά το δοθέν τάλαντο που του αναλογεί.

Το συναντάμε στην ευχή της βασιλόπιττας: …Εὐλόγησον τὰς εἰσόδους καὶ ἐξόδους ἡμῶν, πλήθυνον ἐν ἀγαθοῖς τὴν ζωὴν ἡμῶν καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν θείων σου ἐντολῶν, ὅτι οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος. Πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βασι­λείου τοῦ Μεγάλου καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων.

  

Το συναντάμε ανάμεσα στις ευχές του μυστηρίου του Γάμου… Εὐλόγησον αὐτῶν εἰσόδους καὶ ἐξόδους· πλήθυνον ἐν ἀγαθοῖς τὴν ζωὴν αὐτῶν·  Μυστήριον μέγα ‘’ενδεικνύον’’ άλλον γάμον και αρραβώνας, Κεφαλής (Χριστού) και Σώματος (Εκκλησίας), Νυμφίου Χριστού και νύμφης ψυχής (κατά μόνας και κατά στεφανωμένο ζεύγος, που οι δύο έσονται ένα…).  

Η αρχή, εντοπίζεται στο : …9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. (Ιωάν.ι’). Και… εισέλθετε δια της στενής.

Η συνείδηση, ΜΙΑ και αδιάσπαστη αλλά με πολλά κενά συνειδητότητος στις περισσότερες περιπτώσεις μας, καλείται να ‘’υποταχθεί’’ στο ένα ή στο άλλο κράτος και να εγκαταστήσει τους νόμους (σαρκικούς ή πνευματικούς) τους οποίους αποφάσισε να υπηρετήσει. Και μόνο αν υπάρξει συμφωνία εκατέρωθεν (ψυχή τε και σώματι) υπό ΕΝΑΝ ΝΟΜΟ, οι φύλακες αποσύρονται επερχόμενη η αδιάσπαστη ενότητα και συνέχεια λόγων, βιωμάτων, καταστάσεων με ΜΙΑ (την άνωθεν) προοπτική.

(με αφορμή συγγραφής του παρόντος, τα δύο κεφάλαια , 23 και 24 από την Έρημη Πόλη ) το ‘’όπλο’’ και εξ Αυτού τα εφόδια, είναι ένα. Δια σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Το μόνο ‘’όπλο’’ των δύο επιγνώσεων*. Το σημείο, που τυπούμενο (ορθά/ορθόδοξα) και βιούμενο, ενεργεί συγχρόνως ως δόξα των αγγέλων και τραύμα των δαιμόνων, με εμάς συγχαιρόμενους (ως εαυτοί) και συλλυπούμενους (ως εγώ) κατά περίπτωση.  

Κενά και θέσεις σταυροαναστάσιμων βιωμάτων στο τετραδιάστατο της χωροχρονικής μας ζωής, παρατίθενται στα μυστικά και μυστηριακά εφόδια ζωής μαζί με τον τρόπο πλήρωσής τους.

Η μονολόγιστος ευχή, ως αήρ αναπλαστικός, η αναπνοή της ψυχής, ενώνει και χαρίζει ως αποτέλεσμα την συνέχεια και την συνείδηση/γνώση του ασυνειδήτου, όπως και τον έλεγχο του υποσυνειδήτου.  

Θυμίζει την δέσμευση του κέρβερου (ως φύλακα πύλης που συνέδεε/διαχώριζε τον πάνω με τον κάτω κόσμο) και που [μυθολογικά ( ; ) ] κατάφερε ο Ηρακλής** στο τέλος όλων των άθλων που του έβαζε κατά τάξιν ο Ευρυσθένης (μεγαλοδύναμος). Αλλά και του Ιακώβ η τεκνογονία από την θεωρία (Ραχήλ) έρχεται μετά την ολοκλήρωση απόδοσης των τέκνων εκ της πράξης (Λείας).

Προτυπούμενη η τάξις και στο Νόμο και στην Σοφία, ας βάλουμε αρχή το όστις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων διάκονος. (…μη ζητούντες ωσάν πλεονέκτες πνευματικοί, τα άνω και συνέχεια συνειδήσεως, πριν εξασφαλίσουμε τα χαμηλότερα, τα θεμέλια, τα μέσα και προϋποθέσεις).     

Το ‘’πέρασμα’’, οι ευλογημένοι είσοδοι και έξοδοι συναντιούνται και στη σχέση της μετανοίας (μυστικό σκέλος) και της Εξομολογήσεως (μυστηριακό). Κι όταν αναφερόμαστε στην Ιερά εξομολόγηση, εννοείται ΜΟΝΟ στους εξουσιοδοτημένους ιερείς/πνευματικούς αποστολικής διαδοχής (ήτοι ΜΟΝΟ στην Ορθοδοξία) : - ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται... (Ιωαν.κ'22) – Η σχέση λοιπόν εντοπίζεται σε εκείνον τον ευλογημένο συνδυασμό κίνησης προς τα σύνορα και του διαβατηρίου... Αυτός που μετανοιώνει αλλά δεν εξομολογείται κατευθύνεται ναι μεν προς τα σύνορα, αλλά δεν έχει το προβλεπόμενο διαβατήριο να ''περάσει'' . Ο άλλος, που εξομολογείται μεν αλλά δεν μετανοιώνει, χώρια την μομφή της αργολογίας, μοιάζει με εκείνον που έχει το διαβατήριο στο συρτάρι του, αλλά δεν έχει κουνηθεί από τον καναπέ του...

Κι ενώ η πύρινη στρεφόμενη ρομφαία προ και χωρίς Χριστό απαγόρευε την μετάβαση από το ένα κράτος στο άλλο, (από απέναντι – μέσα) με την συγχωρετική ευχή, ευλογείται η κοινωνία και κατά το: Ο Λόγος σαρξ εγένετο, η Θεία Κοινωνία ως εφόδιον ζωής αιωνίου, μας περνά από τον θάνατο στη Ζωή.

Επειδή τέλειος νους είναι ο αφάνταστος νους, ο σκοπός και ο δρόμος για τον σκοπό, ευλογούνται. Ένας δρόμος μετοχής και πλήρωσης με ΦΩΣ κατά το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς… Ο ίδιος δρόμος ορίζεται από το ΚΑΚΟ προς το ΚΑΛΟ,  όσο ευλογείται ο ορθός προσανατολισμός του προσώπου μας αντί να οδεύουμε προς το αδιέξοδο Κ (| < ) να θεωρούμε και κινούμαστε προς την ατελεύτητη και ανεμπόδιστη τελειότητα του Λόγου (Λ). Ένας δρόμος από το ε-γώ και σκιές (επί γης) στον ε-αυτό (δια της αυτογνωσίας) προς Αυτόν (και ακριβούς ορθόδοξης θεογνωσίας)… (όπως φαίνεται και γραμμικώς/γραφικώς στο λίγο πιο κάτω σχεδιάγραμμα…).

Με μια ελάχιστη αυτογνωσία, προστρέχουμε στην ευχή:   

(Ψαλμός 12 …έως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; ἕως πότε ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ; ἕως τίνος θήσομαι βουλὰς ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας καὶ νυκτός; ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾿ ἐμέ; ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον, μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου· ἴσχυσα πρὸς αὐτόν· οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται, ἐὰν σαλευθῶ. 6 ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ἤλπισα, ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου· ᾄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ ῾Υψίστου.)

Κι όπως κάθε ανώτερη τάξη ‘’ενσωματώνει’’ τις προηγούμενες, παρότι βαδίζουμε προς την Ανάσταση (μεγάλη τεσσαρακοστή) παράλληλα είναι τα βιώματα των Χριστουγέννων ως υπέρχρονη σταθερά προϋπόθεση. Κι αυτό, γιατί παρότι τα θεία γεγονότα συνέβησαν άπαξ, αυτά παρατείνονται στους αιώνες, με εμάς ευχόμενους (αμήν και δι ευχών αγωνιζόμενους) να οδεύουμε προς εκτυπώτερον από την στάση στην Ανάσταση, από το ένα κράτος στο άλλο. Από το θάνατο στην Ζωή, από το ψεύδος, αληθοφάνεια και εικονική πραγματικότητα στην μεθεκτή Αλήθεια***.     

Κι αν για μια στιγμή ο τίτλος παραπέμπει σε μια ‘’ισότητα’’ τα πράματα φυσικά και δεν είναι έτσι. Ή θα μαζευτούμε μετά την διάσπαση (που υποστήκαμε μεταπτωτικά) ή θα χαθούμε. Ή θα μαζέψουμε ακτίνα ακτίνα τον νου στην καρδιά (όπου και η Βασιλεία) ή θα υποστούμε διάχυση και διάλυση μέσα στον κόσμο. 

Κι Ο Κύριος δίνει πλουσιοπάροχα ως νοητός Ήλιος από Αγάπη τα πάντα! Σε εμάς εναπόκειται, ο τρόπος με ‘’ευγνωμοσύνη και ευχαριστία’’ ανταπόδοση ή αχαριστία και αγνωμοσύνη επιστρεφόμενες πράξη και θεωρία προς όφελος ή κρίμα και κατάκριμά μας.

  

Στο πως θα φιλτράρουμε / διαπερνούν οι ακτίνες τη ζωή μας. Αν μέσω κοίλου ή κυρτού κατόπτρου, προς διάλυση ή ενοποίηση. Με εγωισμό και πνεύμα του κόσμου και την κοιλία (και περιγάστριες επιθυμίες) διαλυόμενοι στο ‘’αεί’’ και υπό τον κοσμοκράτορα ή με ταπεινότητα, κυρτότητα και πνεύμα Θεού, ταπεινότητος ευρισκόμενοι στο ‘’νυν’’ και πρωταίτια πηγή παρά τους πόδας Του Παντοκράτορος, που χάριτι ο Τριαδικός Θεός μονή παρ’ αυτόν (τον αγαπημένο) ποιεί. Πληθαίνοντας τις αγγελικές δυνάμεις προς δόξαν αφαιρώντας με προσευχή και νηστεία το γένος των δαιμόνων. Με αγρυπνία για την άρση της παχυλότητος και βαρύτητος.

Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῶ ὕπνω κατενεχθής, ἵνα μῄ τῶ θανάτω παραδοθής, καὶ τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθής, ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα. Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός, διὰ τῆς Θεοτόκου, ἐλέησον ἡμᾶς. 

Αμήν γένοιτο το άγιο και πάνσοφο θέλημά Σου, που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν. Αμήν να βάλουμε αρχή για κατάκτηση των προϋποθέσεων προσβλέποντες στην κάθαρση, φωτισμό και χάρι με δευτερεύουσες όλες τις παραπάνω ιδιότητες της συνείδησης που παρότι γλυκό δόλωμα, δεν επιτυγχάνονται απροϋπόθετα. Ειδικά αν το δόλωμα είναι έσεστε ‘’θεοί’’ αλλά χωρίς Θεό. Κύριε ελέησον!!           

-----

Συμπλήρωση του παζλ…

* συνείδηση και επιγνώσεις

Περάσματα και Θύρα

Ελληνορθόδοξοι προσανατολισμοί (περί ε-γώ, ε-αυτού και Αυτού) εξού και το ερανισθέν σχεδιάγραμμα πορείας από τις σκιές στο ΦΩΣ…

Περί όρασης… (όχι τυχαία ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ = 999)

εξωτερικά και εσωτερικά.... παράσημα

Αλήθεια και φαντασία

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΑ; (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής) 

** Οδοδείκτες και Οδός, Αγάπης και Αλήθειας (πνευματική προπαιδειά και κυρίως παιδεία)

*** Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης για την αληθινή ελευθερία

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

AΓΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ-27 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΕΡΙ TΗΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

----

Κλείνοντας τον κύκλο της θεωρίας και φιλοσοφίας, αρχόμενοι από πράξεως και με άξονα την φιλοκαλία, εντοπίζουμε 2 σημεία στην Αγία Γραφή σχετικά. Με πίστη + νόηση βλέπουμε ότι τα δύο κράτη και η δική μας επιλογή υπό ποίου Άρχοντος θέλουμε να αρχώμεθα, μέρα-νύχτα, εν ύπνω ή ξύπνω, είναι σαφώς του κοσμοκράτορα και Του Παντοκράτορα.  

Είναι θέμα θέλησης και προϋποθέσεων.

ΑΝ θέλουμε ας δούμε και τις προϋποθέσεις.

Από το προς Γαλ.δ’ έχουμε : ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. 

Ο Νόμος και κοσμοκράτορας και το ‘’κράτος’’ του 22, όσα τα γράμματα της εβραϊκής (κολοβωμένης πνευματικά) αλφαβήτου και η Χάρις Του Παντοκράτορος, του Α και Ω που συστοιχείται όχι αυθαίρετα και με την 24γράμματη ευλογημένη ελληνική αλφάβητο, δείχνει το σχετικό πέρασμα.

Ο ‘’ενδιάμεσος’’ των 22 (Νόμου) και Χάριτος (24), ΨΑΛΜΟΣ 23^ος αποτυπώνει θεόπνευστα τις προϋποθέσεις (με τα παρακάτω τυπωμένα έντονα γράμματα).

Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. ² αὐτὸς ἐπὶ θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ ἐπὶ ποταμῶν ἡτοίμασεν αὐτήν. ³ τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ⁴ ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. ⁵ οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. ⁶ αὕτη ἡ γενεὰ ζητούντων τὸν Κύριον, ζητούντων τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ ᾿Ιακώβ. (διάψαλμα). ⁷ ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. ⁸ τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός, Κύριος δυνατὸς ἐν πολέμῳ. ⁹ ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ  βασιλεὺς τῆς δόξης. ¹⁰ τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος τῶν δυνάμεων αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης.  

Είμαστε κληρονόμοι της Βασιλείας αλλά αυτοκρινούμενοι δεν ξεφύγαμε ακόμη της νηπιακής (πνευματικής ηλικίας). Θα συνεχίσουμε να λέμε (λεκτικώς) άρατε πύλας για να εισέλθει Ο Βασιλεύς της Δόξης. Εκτιμώ ότι χάριτι θα γίνει πράξη, ΑΝ  και βιωματικώς έχουμε αθώας χείρας (μη αδικούντες) καθαρότητα στην καρδιά (εξομολογημένη) κι αν δεν λάβαμε επί ματαίω την ψυχήν μας και δεν ωμόσαμε επί δόλω…  

Που βρίσκονται αυτές οι πύλες; (για να μην τις ψάχνει ο άνθρωπος ματαίως έξω). Φυσικά στην καρδιά, με κλειδί την μετάνοια, κι αυτό σαφώς καθορίζεται και από την ευχή του αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου της Θείας Μεταλήψεως:

…Οὔκ εἰμι ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπὸ τὴν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ᾿ ἐπειδὴ βούλει σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαῤῥῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ὡς τοῦτο ποιήσεις· οὐ γὰρ Πόρνην προσελθοῦσὰν σοι μετὰ δακρύων ἀπέφυγες, οὐδὲ Τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδὲ Λῃστὴν ἐπιγνόντα τὴν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδὲ Διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὃ ἦν· ἀλλὰ τοὺς ὑπὸ τῆς μετανοίας προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

Με, τα πρώτα παρατεθέντα για φιλολογική/φιλοσοφική ενημέρωση τα δε έσχατα για την βιωματική μας πληρότητα δια του Σταυρού, αφού αφενός δια Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω και αφετέρου Σταυρός είναι η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων, στην πορεία προς συνάντηση Του Αναστάντος Παντοκράτορος. Σήμερα Σταυροπροσκυνήσεως 23 Μαρ 2014.