Ο ΜΑΣΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ο ΜΑΣΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

 

 

Θέσαμε εἰσαγωγικὰ στοὺς ὅρους «φιλενωτικοί» καὶ «ἀνθενωτικοί», διότι, ὅπως χρησιμοποιοῦνται στὴν θεολογικὴ γλώσσα ἀπὸ ἐπίδραση δυτική, δὲν ἀποδίδουν τὴν πραγματικότητα ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς, καὶ πρέπει νὰ ἀλλάξει ἡ χρήση τους, ὥστε ἐννοιολογικὰ νὰ ἀνταποκρίνονται πρὸς τὴν ὀρθόδοξη κατανόηση τῶν πραγμάτων. Ἡ δουλικὴ στάση ἀπέναντι στὴν δυτικὴ βιβλιογραφία, ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς πανεπιστημιακοὺς θεολόγους καὶ ἱστορικούς, ποὺ ἐσπούδασαν στὴν Ἑσπερία, εἶχε σὰν συνέπεια νὰ υἱοθετηθεῖ αὐτὴ ἡ διάκριση μεταξὺ «φιλενωτικῶν» καί «ἀνθενωτικῶν», ἡ ὁποία γιὰ μὲν τοὺς δυτικοὺς εἶναι ὀρθή, γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους ὅμως εἶναι ἐσφαλμένη, διότι παρουσιάζει τοὺς ἰδικούς μας Ἁγίους καὶ θεολόγους νὰ εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὴν ἕνωση, μὲ τὴν ἀγάπη, μὲ τὴν εἰρήνη, πρᾶγμα ὅμως, ποὺ δὲν εἶναι ἀληθές. Οἱ δικοί μας θεολόγοι, ὅπως ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ποὺ χαρακτηρίζονται ὡς «ἀνθενωτικοί», δὲν εἶναι ἐναντίον τῆς ἑνώσεως, ἀλλὰ ἐναντίον τῆς κακῆς ἑνώσεως, ὅπως π.χ. μᾶς τὴν ἐπέβαλε ὁ πάπας στὴν σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας, μιᾶς ἑνώσεως, δηλαδή, ποὺ δὲν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ υἱοθετεῖ τὶς αἱρέσεις ὡς ἀλήθεια καὶ δέχεται τὴν παγκόσμια ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία τοῦ πάπα, τὴν ἀντιευαγ γελική, ἀντισυνοδική, ἀντιπατερικὴ καὶ παράλογη διδασκαλία γιὰ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα. Αὐτὴ ἡ ἕνωση ὅμως, χωρὶς τὴν ἀλήθεια, δὲν εἶναι ἀληθινὴ ἕνωση, ἀλλὰ ψευτοένωση, ὑποκρισία καὶ ἀπάτη, διότι, ἐφ᾽ ὅσον δὲν καταδικάζει τὶς αἱρέσεις καὶ δὲν ἐξαλείφει τὰ χωρίζοντα, σημαίνει πὼς ἀφήνει ἄθικτα ὅσα διαιροῦν καὶ χωρίζουν.Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων, ἤθελε οἱ πιστοὶ νὰ εἶναι ἑνωμένοι στὴν πίστη, νὰ φρονοῦν τὰ αὐτά, διότι «εἷς Κύριος μία πίστις, ἓν βάπτισμα»1· γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅσους δὲν συμφωνοῦσαν στὴν μία καὶ ἑνιαία πίστη καὶ διετύπωναν δικές τους διδασκαλίες τοὺς ἀναθεμάτιζε καὶ τοὺς καταδίκαζε ὡς αἱρετικούς. Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση λοιπὸν προϋποθέτει ἑνότητα στὴν πίστη, «τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰΧριστὸν Ἰησοῦν»2, καὶ γι᾽ αὐτὴν τὴν ἀληθινὴ ἕνωση ἀγωνίσθηκαν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἅγιοι καὶ Πατέρες, καὶ ἑπομένως στὴν πραγματικότητα αὐτοὶ εἶναι οἱ φιλενωτικοί, ἐνῶ οἱ ἄλλοι, ὁ Βησσαρίων καὶ ἡ ὁμάδα του, ποὺ προσχώρησαν στὴν παπικὴ ἀντίληψη περὶ ἑνότητος καὶ στὴν ἀποδοχὴ τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα εἶναι οἱ ἀνθενωτικοί. Οἱ δυτικοὶ θεολόγοι καὶ ἱστορικοὶ ἀντιλαμβανόμενοι τὴν ἕνωση ὡς ἕνωση μὲ τὸν πάπα καὶ τὶς αἱρέσεις του, δικαιολογημένα χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρο «ἀνθενωτικοί» γιὰ τὸν Ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, γιὰ τὸν Γεννάδιο Σχολάριο καὶ ὅλους τοὺς μετὰ ταῦτα Ὀρθοδόξους, ποὺ ἀπορρίπτουν αὐτὴν τὴν παπικὴ ἕνωση, καὶ τὸν ὅρο «φιλενωτικοί» γιὰ τὸν Βησσαρίωνα καὶ ὅλους τοὺς μετὰ ταῦτα φιλοπαπικούς. Οἱ Ὀρθόδοξοι ὅμως θεωροῦμε φιλενωτικούς, φίλους τῆς ἑνώσεως ἐν τῇ ἀληθείᾳ, τὸν Ἅγιο Μᾶρκο καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ, καὶ ἀνθενωτικοὺς τοὺς ἀντίθετους μὲ αὐτὴν τὴν ἕνωση, τὸν Βησσαρίωνα καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. Ἔχει πάντως τόσο πολὺ ἐπικρατήσει αὐτὴ ἡ παπικῆς προελεύσεως διάκριση μεταξὺ «φιλενωτικῶν» και «ἀνθενωτικῶν», ὥστε κυριαρχεῖ καὶ στὴν Ὀρθόδοξη θεολογικὴ καὶ ἱστορικὴ βιβλιογραφία, ἀπὸ τὴν ὁποία πρέπει σιγά-σιγά νὰ ἐξοβελισθεῖ, ὅπως ἔχει ἀρχίσει σιγά-σιγά νὰ ἐξοβελίζεται στοὺς κύκλους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὁ χαρακτηρισμὸς ὡς ἐκκλησιῶν τῶν αἱρέσεων τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ, παρὰ τὸ ὅτι οἱ Οἰκουμενισταὶ ἐξακολουθοῦν νὰ τὶς ὀνομάζουν ἐκκλησίες.Ἀπὸ ὅσα σύντομα ἐλέχθησαν προκύπτει ὅτι ὑπάρχει καλὴ ἕνωση, ἡ ἕνωση μὲ τὴν ἀλήθεια τῶν δογμάτων, καὶ κακὴ ἕνωση, ἡ ἕνωση μὲ τὸ ψεῦδος τῶν αἱρέσεων, ἡ ἕνωση, δηλαδή, μὲ τοὺς αἱρετικούς, χωρὶς νὰ ἀποκηρύξουν τὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη. Φαντασθῆτε, ἂν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων θὰ ἦταν ποτὲ δυνατὸν νὰ ἑνωθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι μὲ τοὺς Ἀρειανούς, τοὺς Νεστοριανούς, τοὺς Μονοφυσίτες, τοὺς Εἰκονομάχους, χωρὶς νὰ καταδικασθοῦν οἱ αἱρέσεις τους. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἐπειδὴ οἱ ἐν λόγῳ αἱρετικοὶ ἐλεγχθέντες δὲν ἀποκήρυξαν τὶς αἱρέσεις, τοὺς κατεδίκασαν ὡς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀπέκοψαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Εκκλησίας.Δυστυχῶς σήμερα ἔχει ἐγκαταλειφθῆ αὐτὴ ἡ πατερικὴ γραμμή, καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες προετοιμάζουν κακὴ ἕνωση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Μονοφυσίτες, Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες, ἕνωση, δηλαδή, μετὰ τὴν ὁποία ὁ καθένας θὰ κρατήσει τὰ δικά του πιστεύματα, εἴτε εἶναι ὀρθόδοξα εἴτε εἶναι αἱρετικά. Τὸ μοντέλο αὐτὸ τῆς ἑνότητος τὸ ἔχει ἐφαρμόσει ἤδη ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν περιβόητη Οὐνία, ποὺ σημαίνει ἕνωση (Οὐνία = ἕνωση), σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὅσοι ἑνώνονται μὲ τὸν πάπα δὲν χρειάζεται νὰ ἐγκαταλείψουν τὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς λατρείας τους, ἀρκεῖ νὰ δεχθοῦν τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα καὶ νὰ τὸν μνημονεύουν στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Δὲν ἐνδιαφέρει, δηλαδή, τὸν Παπισμὸ ἡ ἀλήθεια στὴν πίστη, στὰ δόγματα, ἀλλὰ μόνο ἡ ἐξουσία. Μήπως θὰ ἐνδιαφέρει τὸν Ἀντίχριστο ἡ πίστη τῶν λαῶν; Ἀρκεῖ νὰ πέσουν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν. Τὸ ἴδιο μοντέλο ἑνότητος, ἐπεκτεινόμενο καὶ στὶς θρησκεῖες, προβάλλει καὶ ἡ Μασονία, ἡ ὁποία δέχεται στοὺς κόλπους της ὀπαδοὺς ὅλων τῶν θρησκειῶν, τὶς ὁποῖες ἐξισώνει, ἀρκεῖ νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν δική της θεότητα, ὄχι βέβαια τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ τὸν δικό τους κατασκευασμένο θεό, ψευδῆ καὶ ἀνύπαρκτο, ἢ μᾶλλον τὸν ὑπαρκτὸ καὶ ὑψωμένο εἰς Θεό Ἑωσφόρο, τὸν «Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος», ὁ ὁποῖος ἀνθίσταται, ἀντιστέκεται, ἀντιμάχεται τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστός, ὡς Θεάνθρωπος, εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτήρας καὶ Λυτρωτής, εἶναι τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή. Κατὰ τοὺς Μασόνους φῶς καὶ ἀλήθεια ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ περισσότερο βέβαια στὴν δική τους μυστικὴ καὶ ἀπόκρυφη θρησκεία. Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ προωθεῖ τὰ δύο αὐτὰ μοντέλα ἑνότητος σὲ διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ ἐπίπεδο, εἶναι τέκνο τῆς Μασονίας. Ὅπως διακηρύξαμε τελευταῖα ἡ ἄτυπη «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» σὲ κείμενό μας γιὰ τὴν Μασονία,Ὁ Μασονισμὸς εἶναι ἡμήτρα τοῦ Οικουμενισμού!

 

                                                                                             

                                                                                                 Θεολόγος,π.Θεόδωρος Ζήσης