Σὰν σήμερα δολοφονήθηκε ὁ "ἅγιος της πολιτικῆς" καὶ ὁ μόνος αὐθεντικὸς ἀντισυστημικὸς ἡγέτης τῶν Ἑλλήνων Ἰωάννης Καποδίστριας!

Σὰν σήμερα δολοφονήθηκε ὁ "ἅγιος της πολιτικῆς" καὶ ὁ μόνος αὐθεντικὸς ἀντισυστημικὸς ἡγέτης τῶν Ἑλλήνων Ἰωάννης Καποδίστριας!

τοῦ Ἰωάννη Κορνιλάκη 

Σὰν σήμερα πρὶν 182 χρόνια στὸ πλατύσκαλο τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα στὸ Ναύπλιο, δολοφονήθηκε ὁ Πρῶτος Κυβερνήτης τοῦ Ἔθνους ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας. Σὲ τοῦτο τὸν Ἱερὸ Ναό, ποὺ σήμερα εἶναι ὁ πιὸ ἐγκαταλελειμένος σὲ ὁλόκληρο τὸ Ναύπλιο. Σύμπτωση θὰ μοῦ πεῖτε, ἀλλὰ πολλὲς ἕως ἄπειρες οἱ συμπτώσεις ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀπώλεια μνήμης σχετικὰ μὲ τὴν ἱστορία μας. Εἰδικὰ σὲ ὅτι ἔχει σχέση μὲ τὸν Πρῶτο Κυβερνήτη, ποὺ μέσα ἀπ’ τὶς ἀνέκδοτες ἐπιστολὲς τοῦ χαρακτήρισα  Ἅγιό της πολιτικῆς, θὰ πρέπει οἱ Ἑλληνίδες καὶ Ἕλληνες νὰ ὑποστοῦν λοβοτομή. Δὲν συμφέρει κανένα σύστημα τὸ Πρότυπο Ἅγιος Κυβερνήτης, γιατί πολὺ ἁπλὰ ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ὑπῆρξε ὁ μόνος αὐθεντικὸς ἀντισυστημικός. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἕνας Ἐλβετὸς τραπεζίτης, ὁ John Eynard, ποὺ ἡ Πατρίδα μας τοῦ χρωστᾶ πολλά, θὰ γράψει ὅτι στὶς 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονήθηκε ἡ Ἑλλάς. Δὲν εἶναι ἐπίσης τυχαῖο ὅτι ὁ Γερμανὸς Γκαῖτε, ποὺ γνώριζε προσωπικὰ τὸν Κυβερνήτη, θὰ γράψει ὅταν πληροφορήθηκε τὴν δολοφονία του, «ἀπὸ τούτη τὴν στιγμὴ παύω νὰ εἶμαι Φιλέλλην...». Ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ καὶ μέχρι σήμερα πολλοὶ Γερμανοὶ ἔπαψαν νὰ εἶναι Φιλέλληνες. Οἱ ἀναφορὲς τῆς κ. Μέρκελ καὶ τῶν κ. Σόιμπλε, Βεστερβέλε, καὶ ἐκείνου τοῦ Γερμανὸ-Βιετναμέζου Ρέσλερ (εὐτυχῶς πῆγε σπίτι του), τὸ ἐπιβεβαιώνουν.
Ὑπάρχει μία ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ Κυβερνήτης ἀπ’ τὴν Ἁγία Πετρούπολη στὶς 14 Ἰουλίου 1827 καὶ ἐμπεριέχει μία συγκλονιστικὴ πρόταση, «ὢ ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ ὁ πεινῶν δὲν ἠμπορεῖ νὰ περιμένει». Ἔχει ἀποδεχθεῖ νὰ εἶναι ὁ Τιμονιέρης τοῦ Ἔθνους, ὅπως τὸν ὅρισε ἡ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζῆνος. Γράφει τὴν συγκεκριμένη ἐπιστολὴ καὶ....

τὴν ἀπευθύνει σὲ Ἕλληνες ὁμογενεῖς. Μὲ μία ὅμως διαφορὰ σὲ σχέση μὲ τὸ σήμερα. Τὴν ἀπευθύνει σὲ πλούσιους Ἕλληνες ὁμογενεῖς, ἀφοῦ στὴν Ἑλλάδα ὑπῆρχαν τότε μόνον φτωχοὶ Ἕλληνες γηγενεῖς.  Ἀκριβῶς ὅπως καὶ σήμερα... Ἐνῶ ὑπάρχουν πλούσιοι Ἕλληνες γηγενεῖς πληρώνουν οἱ φτωχοὶ μισθωτοί, οἱ φτωχοὶ συνταξιοῦχοι, οἱ φτωχοὶ μικρομεσαῖοι. Πληρώνουν ἀκόμη καὶ οἱ ἄνεργοι.

 Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ ὁ πεινῶν δὲν ἠμπορεῖ νὰ περιμένει θὰ γράψει ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας. Ὅμως ἀξίζει νὰ δοῦμε τί ἀκριβῶς γράφει λίγο πιὸ πάνω στὴν ἴδια ἐπιστολή του. «Σᾶς ὁρκίζω λοιπόν, ἀγαπητοὶ φίλοι, εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας ἠμῶν Πίστεως, βοηθήσατε τὴν Πατρίδα, βοηθήσατε τὴν ἄνευ ἀναβολῆς. Ἂν εἶσθε Χριστιανοί, ἂν εἶσθε Ἕλληνες, ἂν ἀγαπᾶτε τὸ Ἔθνος σας». Τολμάει καὶ ζητᾶ, ἀφοῦ πρῶτα ἐκεῖνος ἔδωσε τὰ πάντα. Τολμάει καὶ ζητᾶ, ἀφοῦ σπούδαζε 300 Ἑλληνόπουλα στὴν Εὐρώπη μὲ τὰ δικά του χρήματα. Τολμάει καὶ ζητᾶ, ἀφοῦ ἔβαλε ὑποθήκη τὰ δικά του κτήματα στὴν Κέρκυρα, προκειμένου νὰ φέρει στοὺς πεινασμένους Ἕλληνες δύο φορτηγίδες στάρι ἀπ’ τὴν Μάλτα. Τολμάει καὶ ζητᾶ, ἀκόμη καὶ ὅταν οἱ προσωπικοί του ἰατροὶ (ὁ ἴδιος ἰατρός), τὸν συμβουλεύουν νὰ τραφεῖ ἐπιτέλους ἐπαρκῶς γιατί κινδυνεύει ἡ ζωή του, καὶ φυσικὰ νὰ εἰσπράξουν τὴν ἀπάντησή του. «Τότε καὶ μόνον τότε θὰ τραφῶ ἐπαρκῶς, ὅταν βεβαιωθῶ ὅτι οὐδὲν Ἑλληνόπουλο πεινᾶ...» Ἂς τ’ ἀκούει αὐτὰ ὁ παροπλισμένος «πολιτικός» του μαζὶ τὰ φάγαμε... Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀξίζει νὰ προσθέσω λίγες γραμμές του ἀπὸ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πνευματικό του, Μητροπολίτη Ἰγνάτιο. Ἡ ἐπιστολὴ εἶναι γραμμένη ἀπ’ τὴν Ἑλλάδα καὶ φέρει ἡμερομηνία 10 Ἰουνίου 1828. Μόλις ἔχει καταφθάσει χρηματικὴ βοήθεια ἀπ’ τὴν Ρωσία ὕψους 500.000 φράγκων. Οἱ γενναῖοι μας Ἕλληνες χαίρονται. Μόνον ὀλίγοι τινὲς ἀπατῶνται, νομίζοντες ὅτι τὰ χρήματα τοῦτα εἶναι δὶ’ αὐτούς, καὶ μέλλουσι νὰ πάθωσιν ὅτι ἐπαθον καὶ αἳ λίραι τοῦ δανείου... Ὅτι μὲν κλέπτουσι παντοῦ ὅπου διοίκησις ὑπάρχει, εἶναι ἀναμφίβολον. Ἀλλὰ δὲν εὑρίσκεται τόπος εἰς ἐμὲ γνωστός, ὅπου πλησίον τῶν κλεπτὼν ὑφίστανται χιλιάδες καὶ χιλιάδες οἰκογενειῶν ἀγαίων, ἀνεστίων καὶ καταπεινώντων ὡς ἐν Ἑλλάδι. Στοχασθῆτε Δεσπότη μου, ὅτι αἳ ἄθλιαι αὐταὶ οἰκογένειαι πάσχουσι ἐξ’ αἰτίας τῶν κλεπτιστάντων ἀρχόντων, ὑπουργῶν καὶ καπιτάνων... Ἐνθαρρύνετε μέ, νὰ εἶμαι συγκαταβατικὸς πρὸς μίαν δράκαν ἀνθρωπαρίων μεταλλοθέων...

Καὶ φυσικὰ δολοφονήθηκε. Ὅμως οἱ τρεῖς τελευταῖες λέξεις τοῦ κειμένου σκιαγραφοῦν τὰ πάντα. Δράκα, ἀνθρωπαρίων, μεταλλοθέων. Μία φατρία ἀνθρωπαρίων ἀφοῦ ἄνθρωποι δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι, καὶ ποὺ προσκυνοῦν τὸ χρῆμα ἀφοῦ αὐτὸ εἶναι ὁ δικός τους Θεός. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν σημερινὴ δράκα διαπιστώνουμε τὴν «μεταμέλεια». Ἰδοὺ ὁ ἔνοχος, ὁ μοναδικὸς ἔνοχος. Ἄκης Τζοχατζόπουλος... Μποροῦμε τώρα ὅλοι νὰ πᾶμε εὐχαριστημένοι στὰ μαξιλάρια μας. Μὲ μία «λεπτομέρεια». Κάποιων τὰ μαξιλάρια βρίσκονται στὶς βίλλες τους καὶ κάποιων ἄλλων στὸ σκοτεινὸ καὶ ὑγρὸ τοῦνελ, ποὺ οἱ ἄλλοι τοὺς ἔχουν τοποθετήσει τουλάχιστον 40 χρόνια, νὰ περιμένουν τὸ φῶς ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ σήμερα ἔχουν ὁδηγήσει 500.000 οἰκογένειες χωρὶς κὰν τὸ φῶς τῆς ΔΕΗ. Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς στίχους τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ. «Ἀγαπημένε μου λαέ, καλὲ κι’ ἀδικημένε, πάντοτε εὐκολόπιστε καὶ πάντα προδομένε...»

Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἦταν ἐναντίον τῶν κομμάτων. Πῶς θὰ μποροῦσε ἄλλωστε νὰ εἶναι ὑπὲρ ἑνὸς θεσμοῦ ποὺ διαχωρίζει ἀντὶ νὰ ἑνώνει, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος τῆς ἑνότητος, αὐτὸς ποὺ ἔγραψε, «εὐαγγελίσασθε τὴν ὁμόνοιαν, διδάξατε τὴν φιλαδελφείαν, τὴν πρὸς ἀλλήλους ἀγάπην, ἴνα ὦσιν οἱ πάντες εἰς ἐν». Γνωρίζουμε ἄραγε ποιὸς εἶπε τὸ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους; Γνωρίζουμε ἄραγε καὶ ποιὰ ἠπῆρξε ἡ τελευταία Του παρακαταθήκη πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα; «Τὴν δόξαν ἢν δέδωκας μοὶ δέδωκα αὐτοῖς ἴνα ὦσιν ἐν καθὼς ἠμεῖς ἐν ἐσμέν». Γιὰ ὅσους δὲν τὸ ὑποψιαστήκατε ὁ Θεός. Γιὰ ὅσους δὲν τὸ ἀντιληφθήκατε ὁ Ἐνσαρκωμένος Λόγος. Γιὰ ὅσους κουνᾶτε συγκαταβατικὰ τὴν κεφαλὴ ἐπιβεβαιώνω. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Μόνο ποὺ ἡ κεφαλὴ θὰ πρέπει νὰ κινεῖται συγκαταβατικά, κι’ ἂν κλείνει, μόνον πρὸς Ἐκεῖνον. Διαφορετικὰ δὲν πρέπει νὰ σκύβει σὲ κανέναν ἄλλον. Ὄχι νὰ σκύβει στὴν δράκα τῶν μεταλλοθέων ἀνθρωπαρίων. Τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων δὲν εἶναι δημιουργημένο γιὰ νὰ σκύβει. Τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων εἶναι φτιαγμένο γιὰ νὰ εἶναι ὄρθιο καὶ ὄχι νὰ σέρνεται. Τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων εἶναι φῶς ποὺ προσφέρεται σὲ ὅσους τὸ ζητήσουν. Εἶναι γιὰ τὶς κορυφὲς καὶ ὄχι γιὰ τὰ σκοτεινὰ καὶ ὑγρὰ τοῦνελ. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἦταν ἐναντίον κάθε κομματισμοῦ. Οἱ ἐπίγονοι τοῦ ἔβαψαν μπλέ, πράσινους, κόκκινους, ἐνίοτε καὶ μαύρους ἀκόμη καὶ τοὺς παραδοσιακοὺς Ἑλληνικοὺς καφενέδες τους. Καὶ μετὰ παραπονιόμαστε.

Ὁ  Ἄλμπερτ Ἀϊνστάιν

Κάτι ἤξερε ὁ Αἰνστάιν ὅταν διαπίστωνε τὸ ἄπειρό της ἀνθρώπινης βλακείας, ἐκτὸς ἀπ’ τὸ ἄπειρό του σύμπαντος. Ἐμεῖς συνεχίζουμε «νὰ βάφουμε τοὺς καφενέδες μας» καὶ ἐκεῖνοι σχηματίζουν κυβερνήσεις Ἐθνικῆς Σωτηρίας ὅλοι μαζὶ γιὰ νὰ μᾶς σώσουν, ἀφοῦ κανένας μόνος του δὲν ἔπειθε. Μᾶς τὸ ἔδειξαν κατάματα μὲ τὸν συνασπισμὸ τῶν Τριῶν, καὶ ἐμεῖς (τέλος πάντων ὅσοι ἐξ’ ἠμῶν), συνεχίζουμε νὰ ἀπαντᾶμε στὶς στημένες δημοσκοπήσεις τους. Τὶς δημοσκοπήσεις ποὺ παρ’ ὅλο τὸ στήσιμο δείχνουν καὶ κάτι ἀληθινό, παρ’ ὅτι οἱ ἀναλυτὲς δὲν τὸ σχολιάζουν, παρ’ ὅτι ἀπὸ αὐτὸ ἔπρεπε νὰ ξεκινοῦν ἀφοῦ αὐτὸ πλειοψηφεῖ. Καὶ ποιὸ εἶναι αὐτό; Ο ΚΑΝΕΝΑΣ...Τί ποσοστὸ λαμβάνει ὁ ΚΑΝΕΝΑΣ; Κυμαίνεται μεταξὺ 30% - 50%. Δὲν φτάνει ὅμως ὅτι δὲν τὸ δείχνουν, ἀλλὰ ξαναβάφτισαν καὶ τὸν ΚΑΝΕΝΑ. Καὶ ποιὸ τὸ ὄνομα τοῦ μορφώματος; ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΗ ΨΗΦΟΣ... Προφανῶς ὁ ΚΑΝΕΝΑΣ ἐνοχλεῖ ἀκόμη καὶ ὡς λέξη.

Ὅμως ἡ 182η ἐπέτειος τῆς δολοφονίας τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια συμπίπτει καὶ μὲ τρία σημαντικὰ γεγονότα. Πρῶτον αὐτὸ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καὶ τῆς βίας τῶν νεοναζιστῶν της. Δεύτερον τὸ κλείσιμο μερικῶν πανεπιστημίων μας μὲ κορυφαῖο τὸ Καποδιστριακό... Τρίτον μὲ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας πρὸς τὰ σχολειὰ τῆς Πατρίδος μας, γιὰ τὸ προαιρετικὸ πλέον μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. ( Χαρὲς ἡ Ρεπούση...). Γιὰ νὰ τὰ δοῦμε. Τὸ μόρφωμα τοῦ συστήματος ποὺ αὐτοαποκαλεῖται Χρυσὴ Αὐγή, ἐνῶ εἶναι ὀφθαλμοφανέστατο ὅτι ἀποτελεῖ Κατάμαυρη Δύση. Ἐνοχλεῖ ἡ βία της, ἀλλὰ ἡ «τέταρτη» ἐξουσία, ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχει ἀντιληφθεῖ ὅτι εἶναι καὶ αὐτὴ ὑποδουλωμένη, ἐπιμένει νὰ ἀγνοεῖ αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Γκάντι.

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ.

Ἀγνοεῖ ὑποκριτικὰ ποιὸς δημιουργεῖ φόβο στὸν Ἑλληνικὸ λαό.  Ἀγνοεῖ ὑποκριτικὰ ὅτι 3000 συνάνθρωποι μας αὐτοκτόνησαν ἀπ’ τὸν φόβο ἀπώλειας τῆς ἀξιοπρέπειάς τους. Ἀγνοεῖ ὑποκριτικὰ ὅτι οἱ «βιαστὲς» εἶναι τὰ δανεικά, οἱ δανειακὲς συμβάσεις, καὶ τὰ μνημόνια. Παρακάμπτοντας τὸ κλείσιμο τῶν Ἑλληνικῶν πανεπιστημίων ἀρκεῖ ἡ ἀναφορὰ στὸ ὄνομά του, ἀρκεῖ ἡ ἀναφορὰ ὅτι τὰ τηλεοπτικὰ συνεργεῖα παίρνουν εἰκόνα ἀπὸ τὰ Προπύλαιά του καὶ ζουμάρουν μόνο σὲ ἕνα ἄγαλμα ποὺ στέκεται μπροστά, αὐτὸ τοῦ Ἀδαμαντίου Κοραῆ.

Τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, ἀπ’ ὅπου καὶ τὸ ὄνομα, καὶ βρίσκεται δίπλα ἀπ’ αὐτὸ τοῦ Κοραῆ ἀπουσιάζει παντελῶς. Θεὲ καὶ Κύριε ἀκόμη καὶ τὸ ἄγαλμα τρομάζει; Ἂς κλείσουμε τὸ τρίπτυχο τῶν γεγονότων μὲ τὴν ὑπουργικὴ ἐγκύκλιο γιὰ τὴν προαιρετικότητα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Μὲ τὴν ἐγκύκλιο αὐτὴ ὅποιος μαθητὴς ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ ἀπ’ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θὰ πρέπει νὰ τὸ δηλώσει. Θὰ πρέπει γιὰ τὴν ἀκρίβεια νὰ τὸ δηλώσουν οἱ γονεῖς του. Καὶ προσοχὴ ὄχι μόνον ὁ ἕνας γονιὸς ἀλλὰ καὶ οἱ δύο. Χωρὶς τὸν παραμικρὸ ὑπαινιγμὸ εἰρωνείας ἐπιτρέψτε μου νὰ συγχαρῶ τὸν κ. Ὑπουργό. Ζητᾶ μὲ τὴν ἐγκύκλιο του τὴν ὑπογραφὴ τῶν γονιῶν ὥστε τὸ παιδί τους νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπ’ τὴν ἐκμάθηση τοῦ συγκεκριμένου μαθήματος, ἄλλωστε ἰσχύει καὶ γιὰ ἄλλα, σὲ ὑπεύθυνη δήλωση τοῦ Ν. 1599. Συγχαίρω τὸν κ. Ὑπουργὸ γιὰ δύο λόγους. Ὁ πρῶτος εἶναι ὅτι ὅπως εἶχε καταντήσει τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ὀρθῶς καὶ ἔγινε προαιρετικό. Ὁ δεύτερος εἶναι ὅτι Τὸν Χριστὸ δὲν τὸν ἐπιβάλλεις ὑποχρεωτικά. Ὁ Ἐλευθερωτὴς δὲν ὑποχρεώνει. Ἄλλωστε ὁ Ἴδιος εἶπε, ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν. Ὅποιος δὲν ἐπιθυμεῖ ἀρκεῖ ἡ ὑπογραφή του. Ἐγγράφως θὰ πρέπει νὰ Τὸν ἀρνηθεῖ. Τὸ ἐγγράφως σημαίνει πρακτικὴ καὶ ὀφθαλμοφανὴς ἄρνηση. Πρακτικὴ ἄλλωστε ἦταν καὶ μία ἄλλη ἄρνηση πρὶν 2.000 χρόνια ποὺ ὁδήγησε στὴν Σταύρωση. Ὑπογραφὴ βέβαια δὲν ὑπῆρξε ἀλλὰ ὑπῆρξε φιλί. Ὑπογραφὴ βέβαια δὲν ὑπῆρξε ἀλλὰ 30 ἀργύρια ὑπῆρξαν. Ὅμως τρεῖς μόλις ἡμέρες κράτησε τὸ φιλί, καὶ τὰ 30 ἀργύρια ἀκόμη λιγότερες. Γιατί ἡ Σταύρωση ἦταν τὸ προοίμιο τῆς Ἀνάστασης. Σταυρώνεται σήμερα ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Εἶναι τὸ προοίμιο τῆς δικῆς του ἀνάστασης. Τώρα θὰ ἔλθει. Ὄχι βέβαια γιατί τὸ γνωρίζω. Ὄχι γιατί τὸ γράφω. Ὄχι γιατί τὸ βροντοφωνάζω. Ἁπλὰ παρατηρώντας τὰ συμβαίνοντα ὄχι μόνον στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ πλανήτη, διαπιστώνω ὅτι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ τὸ παραμικρὸ φῶς, οὔτε καν ἂπ΄τὴν ἀναλαμπὴ ἑνὸς μικροῦ ἀναμμένου κεριοῦ. Διαπιστώνω πραγματικὰ τὴν ἔλλειψη ἔστω καὶ τῆς παραμικρῆς ἐλπίδας. Ὅμως τὸ ἴδιο αὐτὸ γεγονὸς ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ματαιότητα, τὸ ἴδιο αὐτὸ γεγονὸς εἶναι ποὺ θὰ πρέπει καὶ νὰ μᾶς δίνει κουράγιο. Ἐκεῖ ποὺ πραγματικὰ δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα ἐκεῖ κρύβεται ἡ ΑΛΗΘΙΝΗ...

Ἄλλωστε ἐλπὶς βλεπομένη οὐκ ἔστι ἐλπίς.

Ὅμως μὲ τὴν ἐπέτειο τῆς δολοφονίας τοῦ Ἁγίου της πολιτικῆς ἄρχισα, μὲ αὐτὴν θὰ τελειώσω. Ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου παραπέμπει σὲ ἄγος. Τί σημαίνει ἄγος καὶ γιατί τὸ ἐπικαλοῦμαι; Ἄγος σημαίνει ντροπὴ καὶ κατάρα. Ἡ λέξη εἶναι ἀρχαιοελληνικὴ καὶ παραπέμπει καὶ σὲ ἕνα ἀρχαιοελληνικὸ ἄγος ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν τὸ 632 π.Χ. Πρωταγωνιστῆς ὁ εὐγενὴς ἀπὸ τὰ Μέγαρα Κύλων ποὺ θέλησε νὰ καταλάβει τυραννικὰ τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν. Οἱ Ἀθηναῖοι τὸν ἀντιμετώπισαν καὶ ἐκεῖνος διέφυγε στὰ Μέγαρα. Οἱ δικοί του δὲν κατάφεραν νὰ ξεφύγουν καὶ κατέφυγαν ἱκέτιδες στὸν βωμὸ τῆς Ἀθηνᾶς Παλλάδος στὴν Ἀκρόπολη, γνωρίζοντας ὅτι ἡ ἱερότης τοῦ χώρου θὰ συνετίσει τοὺς διῶκτες τους. Οἱ Ἀθηναῖοι ὅμως δὲν τὸν σεβάστηκαν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τοὺς κατασφάξουν. Αὐτὸ ἀποτέλεσε τεράστια ντροπὴ καὶ ἐντὸς τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἐκτός. Τὴν ντροπὴ ἀκολούθησε ἡ κατάρα. Δεινά, θάνατοι, θεομηνίες. Οἱ πάντες κατάλαβαν ὅτι τὸ ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ θὰ τοὺς ἀκολουθεῖ αἰωνίως, ἐὰν ἔμπρακτα δὲν ἐξευμενίσουν τοὺς Θεούς. Τὸν ἐξευμενισμὸ πρότεινε ὁ Ἐπιμενίδης, Ἱερεὺς ἀπ’ τὴν Φαιστὸ τῆς Κρήτης. Στὸν λόφο τῆς Μουνιχίας ἔπρεπε νὰ ἀφεθοῦν ἐλεύθερα πρόβατα. Ὅπου τὸ καθένα θὰ σταματοῦσε ἐκεῖ ἔπρεπε νὰ θυσιαστεῖ καὶ στὸ ἴδιο σημεῖο νὰ στηθεῖ βωμός. Καὶ ἔτσι ἔγινε. Ἡ ντροπὴ ἔφυγε καὶ τὸ ἄγος ξεπλύθηκε. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες διέπραξαν τὴν ἀποτρόπαια πράξη. Νέο- Ἕλληνες δολοφόνησαν τὸν Κυβερνήτη. Σὲ τόπο ἱερὸ πραγματοποιήθηκε ἡ ἀρχαιοελληνικὴ κακουργία. Σὲ τόπο ἱερὸ ἔγινε ἡ ἑπόμενη στὶς 27 Σεπτεμβρίου 1831. Ἡ ντροπὴ ἡ ἀρχαιοελληνικὴ ξεπέρασε τὰ σύνορα τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ ντροπὴ ἡ νεοελληνικὴ ξεπέρασε καὶ τὰ σύνορά της Εὐρώπης φθάνοντας μέχρι τὴν Ἀμερική. Οἱ συμφορὲς τῆς Ἀρχαίας Ἀθήνας τὴν ἀκολούθησαν γιὰ πολλὰ χρόνια. Ἀρκεῖ μία ματιὰ στὴν νεοεελληνικὴ ἱστορία γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὶς μέχρι καὶ σήμερα συμφορές. Ἄραγε θὰ βρεθεῖ κάποιος Ἐπιμενίδης;

Πολλοὶ ὁμιλοῦν, γράφουν οἱ περισσότεροι, ἀλλὰ πάρα πολλοὶ ἀγνοοῦν τὸν μακαριστὸ Ἅγιο Ἁγιορείτη Γέροντα Παΐσιο. Τὰ τελευταία χρόνια βιβλία γιὰ τὸν Ἅγιο Γέροντα ἔχουν γραφεῖ. Ὁμιλίες, ἀκόμη καὶ συνέδρια ἔχουν πραγματοποιηθεῖ. Τὸ διαδίκτυο γεμάτο. Κυρίως οἱ προφητεῖες του... πού ἀναμένουμε. Ἂς δοῦμε ὅμως μία προφητεία του ποὺ πραγματοποιεῖται. Εἶπε, «εἶναι ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη προβολῆς ἑνὸς ἰδανικοῦ Προτύπου. Πρὸς μίμηση ἀπ’ τοὺς πολιτικούς μας, ἀλλὰ καὶ προκειμένου οἱ Ἕλληνες νὰ ἀποκτήσουν ὀρθὰ πολιτικὰ κριτήρια στὴν ἐπιλογὴ τῶν ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ τοῦ Ἔθνους…». Ἂν ὁ Ἅγιος Γέροντας Παίσιος ἐννοοῦσε κάποιον ἄλλο ἐκτός του Προτύπου Ἰωάννη Καποδίστρια, θὰ ἐπιθυμοῦσα καὶ ἐγὼ νὰ τὸ πληροφορηθῶ... Μέχρι τότε οἱ 137 ἀνέκδοτες ἐπιστολές του θὰ κοσμοῦν τὸ ἔργο Ἰωάννης Καποδίστριας ὁ Ἅγιος της πολιτικῆς, καὶ θὰ προβάλλεται τὸ Ἰδανικὸ Πρότυπο Κυβερνήτου. Ἐὰν οἱ πολιτικοί μας τὸ μιμηθοῦν θὰ τὸ δοῦμε. Μέχρι τότε ἂς ἀποκτήσουμε τὰ ὀρθὰ κριτήρια γιὰ τὴν ἐπιλογή τους...

 ΥΓ. Οἱ φυσικοὶ αὐτουργοὶ τῆς δολοφονίας τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια εἶχαν ἰδιότητα καὶ ὀνοματεπώνυμο. Ἦταν Μπέηδες καὶ τοὺς ἔλεγαν Κωνσταντῖνο καὶ Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Ἂς θυμηθοῦμε τὴν ρήση τοῦ Ἐλβετοῦ τραπεζίτη Ἰωάννη Εὐνάρδου μόλις πληροφορήθηκε τὴν ἀποτρόπαια πράξη. (Σήμερα δολοφονήθηκε ἡ Ἑλλάς).Βιώνουμε σήμερα μίαν ἄλλη «δολοφονία» της. Δημοσιογραφικοὶ κύκλοι δεικνύουν δύο ἠθικοὺς αὐτουργούς. Μπέηδες δὲν ἤσαν. Πρωθυπουργοὶ ναί. Τὰ ὀνόματα ἀκριβῶς τὰ ἴδια. Τελικὰ ἐπιβεβαιώνεται ὅτι ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται, ἀλλὰ πάντα ὡς φάρσα...

kapodistrias