Προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Εις τον ουρανόν.

Προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Εις τον ουρανόν.

Ο καιρός περνούσε όμως μέσα στη φτώχια την ανέχεια και τους ξυλοδαρμούς από το αφεντικό του. Ο μικρός Αναστάσιος  τα υπέμενε όλα αυτά, γιατί δεν ήθελε να μάθει η οικογένειά του το δράμα που περνούσε για να μην την στενοχρήσει. Από την άλλη, θλιβόταν , γιατί αδυνατούσε να την ενισχύσει οικονομικά, ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα στο σχολείο. Τα ρούχα και τα παπούτσια του έλιωσαν αλλά το αφεντικό του όχι μόνο έμενε ασυγκίνητο στη θέα του, αλλά τον χλεύαζε κιόλας. Τότε, μια παγωμένη νύχτα του χειμώνα , το παιδί , που μοναδική του ελπίδα και καταφυγή είχε τον Ουράνιο Πατέρα, αποφάσισε να Του γράψει και να του αναφέρει τις ανάγκες το. Όταν τελείωσε την επιστολή, έκλεισε τον φάκελο και έγραψε  τον παραλήπτη και τη διεύθυνση: «Προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Εις τον ουρανόν».

Την άλλη μέρα ,πρωί πρωί, έτρεξε να ταχυδρομήσει το γράμμα του. Τον αντάμωσε όμως ο ιδιοκτήτη του γειτονικού καταστήματος, που βλέποντας τον να τρέχει μες στο χιόνι με κουρελιασμένα ρούχα και παπούτσια τον λυπήθηκε και τον συμβούλεψε να επιστρέψει στην καπναποθήκη για να μην κρυώσει, διαβεβαιώνοντάς τον πως θα ταχυδρομούσε εκείνος την επιστολή. Πράγματι, ο μικρός τον εμπιστέθηκε , και όταν ο γείτονας είδε ποιος ήταν ο παραλήπτης, υποψιάστηκε πως κάτι συνέβαινε, άνοιξε το γράμμα και το διάβασε. Σε λίγες ημέρες, ο μικρός Αναστάσιος δεχόνταν ένα ταχυδρομικό δέμα με καινούργια ρούχα, παπούτσια και χρήματα, το οποίο έγραφε: «Ο Χριστός στον Αναστάση!»

Ανεκδιήγητη ήταν η χαρά του μικρού, που ευχαριστούσε  εκ βάθους καρδίας τον Χριστό  για το δώρο του, αγνοώντας φυσικά ότι αποστολέας ήταν ο γείτονας, ο κυρ Θεμιστοκλής, που πουλούσε κάδρα, ζωγραφιές και τσιγάρα…Βέβαια, η χαρά του δεν κράτησε πολύ, καθώς το αφεντικό του, που τον είδε περιποιημένο, τον ξυλοφόρτωσε πιστεύοντας πως ο μικρός είχε προσπορίσει Κύριος είδε με ποιόν τρόπο τα καινούργια του ρούχα. Το επεισόδιο έληξε με την παρέμβαση του γείτονα, που έσπευσε να εξηγήσει τον ευεργεσία του, γλιτώνοντας το παιδί…

Από τον Βίο του Αγίου Νεκταρίου.