ΟΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΧΑΡΙΝ,ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑΝ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΝ

ΟΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΧΑΡΙΝ,ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑΝ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΝ

Ο Απόστολος Παύλος έλεγε...΄΄Ουκ εμί άξιος κληθήναι Απόστολος΄΄Ημείς,τί να είπωμεν,ημείς τί είμεθα!Εις την σκέψιν μας,να υπάρχει συνέχεια,ότι ΄΄η ανομία μου,ενωπιόν μου εστί δια παντός΄΄ και να ζητώμεν συνεχώς το έλεος του Θεού.Ταπείνωσιν να έχεις.Όταν βρέχει,το νερό δεν σταματά εις τις κορφές ή στα βουνά,αλλά κάτω εις την πεδιάδα....Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν χάριν,καρποφορίαν και ευλογίαν.Μη επιθυμείς να σε επαινούν ή να σε αγαπούν.Εγώ,πολύ θα ήθελα,ένα σκουλήκι να ήμουν,όλοι να με πατούν,κανείς να μη με προσέχει,κανείς να μη με αγαπά,μόνον τον Θεόν να αγαπώ,μόνον Εκείνον να βλέπω,μόνον Εκείνος να με προσέχει,μόνον Εκείνος να με αγαπά,μόνον Εκείνος να μη με εγκαταλείψει!Ως γνωστόν,ο γέροντας σε κάποιο ατύχημα,έχασε το αριστερό του χέρι και μετά από ένα μήνα,έχασε τελείως την ακοή του.Τότε ακριβώς,αποφάσισε να πάει στο νοσοκομείο της Αίγινας,όπου και το διακονούσε και ήταν αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους.

 

Λέει...-Καλογραία,πάρε μια συνοδεία μαζί σου,να με πάτε εις το νοσοκομείον της Αιγίνης,διότι μετά θά'ναι αργά,να μη γυρίσεις ...μόνη σου΄΄Έτσι και έγινε.Την επομένην το πρωί,μετέβη η Γερόντισσα πάλιν εις το Νοσοκομείον,δια να ιδεί πώς διήλθε την νύχτα του.Εύρε τον Γέροντα ολίγον χαρούμενον.- Καλογραία,της λέγει,...είδα ένα όνειρο απόψε.Ήλθαν δύο καλόγεροι με σκουφάκια εις το κεφάλιν των και μου είπαν...΄Να σε κάνωμεν μιαν ένεσιν΄΄Επειδή το απόγευμα μου είχε κάνει ένεσιν ο ιατρός κ.Γαλάνης και με πόνεσε πολύ,θυμήθηκα τον πόνο και τους λέγω ΄΄Όχι.Το βράδυ μου έκανε ο ιατρός΄΄Τότε μου είπαν...- Μη φοβάσαι.Εμείς θα κάνωμεν πιο ψηλά.Μου έκαναν,όπως ο ιατρός.Πόνεσα όμως και ξύπνησα...Και μετά συμπλήρωσεν ο Γέροντας...- Καλογραία,αισθάνομαι πως έφυγεν όλη η ανωμαλία [του αυτιού].Δεν υποφέρω τώρα και η ακοή μου επανήλθε...!

 

*  Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας.

 

 

Αναρτήθηκε από ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ