ΑΙΡΕΣΕΙΣ
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
28 Δημοσιεύσεις
• Σελίδα 2 από 3 • 123
Re: ΑΙΡΕΣΕΙΣ
από ΦΩΤΗΣ » Δευτ Οκτ 22, 2012 7:08 pm
Ρασταφαριανισμός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Κίνημα Ρασταφάρι)
Ρας Ταφάρι Μακόνεν, Χαϊλέ Σελασιέ Α`
Ο Ρασταφαριανισμός είναι θρησκευτικό και πολιτικό κίνημα που συνδυάζει στοιχεία του προτεσταντισμού με το μυστικισμό και μία παναφρικανική πολιτική συνείδηση[1]. Τα μέλη του αποδέχονται τον πρώην αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ Α' (1892-1975) ως πνευματικό ηγέτη, μεσσία και ενσάρκωση του Θεού, o οποίος αποκαλείται Γιαχ (Jah). Οι οπαδοί του ονομάζονται Ρασταφάρι (Rastafari ή Ras Tafari), σύμφωνα με το όνομα που κατείχε ο Χαϊλέ Σελασιέ Α', Ras Tafari Makonnen (Ρας Ταφάρι Μακόνεν), πριν την ενθρόνισή του. Συχνά αποκαλούνται και «Ρασταφαριανοί» (rastafarians) ή απλούστερα «Ράστας» (Rastas). Στην Αμχαρική γλώσσα, η λέξη Ras σημαίνει κυριολεκτικά την κεφαλή αλλά αποτελεί και τίτλο, ισοδύναμο με εκείνο του Δούκα ή του Βασιλιά. Το κίνημα αναπτύχθηκε στη Τζαμάικα στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο, ιδιαίτερα χάρη στη διάδοσή του μέσα από το μουσικό είδος της ρέγγε κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970 και τον ασπασμό του από καλλιτέχνες διεθνούς εμβέλειας, όπως ο Μπομπ Μάρλεϊ και ο Πήτερ Τος.
Οι ρίζες του εντοπίζονται στη διδασκαλία του πολιτικού ακτιβιστή Μάρκους Γκάρβεϊ (1887-1940), ο οποίος προώθησε μία αφροκεντρική ιδεολογία, πιστεύοντας στην επιστροφή των μαύρων στην Αφρική. Εκτός από την πίστη στον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ Α', κεντρικά σημεία των δοξασιών και των αντιλήψεων των Ρασταφάρι, τουλάχιστον όπως εκφράστηκαν κατά την πρώιμη περίοδο του κινήματός τους, ήταν η πεποίθηση πως οι μαύροι αποτελούν μετενσάρκωση των Ισραηλιτών, που εξαιτίας της καταπίεσης των κατώτερων λευκών έχουν εξοριστεί από την Αφρική, όπου στο μέλλον θα επιστρέψουν για να κυριαρχήσουν επί των λευκών[2]. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και ειδικότερα μετά το θάνατο του Χαϊλέ Σελασιέ το 1975, πολλές από τις πεποιθήσεις των Ρασταφάρι υπέστησαν τροποποιήσεις ή αποδόθηκαν με περισσότερο συμβολικό τρόπο[3], απορρίπτοντας εν μέρει τον αφροκεντρισμό και την αυστηρή τοποθέτηση σε ζητήματα φυλετικής ταυτότητας. Εξαιτίας της απουσίας μίας κεντρικής διοίκησης ή επίσημης εκκλησίας, δεν υπάρχει ένα ρασταφαριανό δόγμα per se, αλλά στη βάση ενός πυρήνα βασικών πεποιθήσεων υφίστανται αποκλίσεις ως προς τις δοξασίες ή το βαθμό προσήλωσης στην καθεμία από αυτές[4].
Τα πρώτα μέλη του Ρασταφαριανισμού ήταν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό Αφρικανικής καταγωγής και πρώην μέλη άλλων χριστιανικών δογμάτων. Ο προσδιορισμός του αριθμού των μελών του κινήματος παγκοσμίως είναι δύσκολος καθώς δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές. Διαφορετικές εκτιμήσεις αναφέρονται σε συνολικά 200.000-1.000.000 Ρασταφάρι στον κόσμο. Παραδοσιακά, προέρχονται κυρίως από το χώρο των κατώτερων οικονομικών τάξεων, αν και σήμερα έχουν διεισδύσει σε σημαντικό βαθμό στη μεσαία τάξη. Στις καθημερινές πρακτικές τους περιλαμβάνονται αυστηρές διατροφικές συνήθειες που περιλαμβάνουν κυρίως τη χορτοφαγία, η χρήση της κάνναβης για θρησκευτικούς σκοπούς καθώς και η υιοθέτηση χαρακτηριστικής κόμμωσης των μαλλιών σε πλεξίδες («ράστα»).
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Κίνημα Ρασταφάρι)
Ρας Ταφάρι Μακόνεν, Χαϊλέ Σελασιέ Α`
Ο Ρασταφαριανισμός είναι θρησκευτικό και πολιτικό κίνημα που συνδυάζει στοιχεία του προτεσταντισμού με το μυστικισμό και μία παναφρικανική πολιτική συνείδηση[1]. Τα μέλη του αποδέχονται τον πρώην αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ Α' (1892-1975) ως πνευματικό ηγέτη, μεσσία και ενσάρκωση του Θεού, o οποίος αποκαλείται Γιαχ (Jah). Οι οπαδοί του ονομάζονται Ρασταφάρι (Rastafari ή Ras Tafari), σύμφωνα με το όνομα που κατείχε ο Χαϊλέ Σελασιέ Α', Ras Tafari Makonnen (Ρας Ταφάρι Μακόνεν), πριν την ενθρόνισή του. Συχνά αποκαλούνται και «Ρασταφαριανοί» (rastafarians) ή απλούστερα «Ράστας» (Rastas). Στην Αμχαρική γλώσσα, η λέξη Ras σημαίνει κυριολεκτικά την κεφαλή αλλά αποτελεί και τίτλο, ισοδύναμο με εκείνο του Δούκα ή του Βασιλιά. Το κίνημα αναπτύχθηκε στη Τζαμάικα στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο, ιδιαίτερα χάρη στη διάδοσή του μέσα από το μουσικό είδος της ρέγγε κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970 και τον ασπασμό του από καλλιτέχνες διεθνούς εμβέλειας, όπως ο Μπομπ Μάρλεϊ και ο Πήτερ Τος.
Οι ρίζες του εντοπίζονται στη διδασκαλία του πολιτικού ακτιβιστή Μάρκους Γκάρβεϊ (1887-1940), ο οποίος προώθησε μία αφροκεντρική ιδεολογία, πιστεύοντας στην επιστροφή των μαύρων στην Αφρική. Εκτός από την πίστη στον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ Α', κεντρικά σημεία των δοξασιών και των αντιλήψεων των Ρασταφάρι, τουλάχιστον όπως εκφράστηκαν κατά την πρώιμη περίοδο του κινήματός τους, ήταν η πεποίθηση πως οι μαύροι αποτελούν μετενσάρκωση των Ισραηλιτών, που εξαιτίας της καταπίεσης των κατώτερων λευκών έχουν εξοριστεί από την Αφρική, όπου στο μέλλον θα επιστρέψουν για να κυριαρχήσουν επί των λευκών[2]. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και ειδικότερα μετά το θάνατο του Χαϊλέ Σελασιέ το 1975, πολλές από τις πεποιθήσεις των Ρασταφάρι υπέστησαν τροποποιήσεις ή αποδόθηκαν με περισσότερο συμβολικό τρόπο[3], απορρίπτοντας εν μέρει τον αφροκεντρισμό και την αυστηρή τοποθέτηση σε ζητήματα φυλετικής ταυτότητας. Εξαιτίας της απουσίας μίας κεντρικής διοίκησης ή επίσημης εκκλησίας, δεν υπάρχει ένα ρασταφαριανό δόγμα per se, αλλά στη βάση ενός πυρήνα βασικών πεποιθήσεων υφίστανται αποκλίσεις ως προς τις δοξασίες ή το βαθμό προσήλωσης στην καθεμία από αυτές[4].
Τα πρώτα μέλη του Ρασταφαριανισμού ήταν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό Αφρικανικής καταγωγής και πρώην μέλη άλλων χριστιανικών δογμάτων. Ο προσδιορισμός του αριθμού των μελών του κινήματος παγκοσμίως είναι δύσκολος καθώς δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές. Διαφορετικές εκτιμήσεις αναφέρονται σε συνολικά 200.000-1.000.000 Ρασταφάρι στον κόσμο. Παραδοσιακά, προέρχονται κυρίως από το χώρο των κατώτερων οικονομικών τάξεων, αν και σήμερα έχουν διεισδύσει σε σημαντικό βαθμό στη μεσαία τάξη. Στις καθημερινές πρακτικές τους περιλαμβάνονται αυστηρές διατροφικές συνήθειες που περιλαμβάνουν κυρίως τη χορτοφαγία, η χρήση της κάνναβης για θρησκευτικούς σκοπούς καθώς και η υιοθέτηση χαρακτηριστικής κόμμωσης των μαλλιών σε πλεξίδες («ράστα»).
Βλέπεις
ότι το αιχμηρό υνί του πόνου οργώνει βαθειά την ταλαίπωρη ψυχή μου.
Μέσα στα ματωμένα αυλάκια της σπείρε Συ το σπόρο της μυστικής Σου αγάπης
και της πίστεως που είναι δυνατή και όρη μετακινεί!
-
ΦΩΤΗΣ - Δημοσιεύσεις: 1263
- Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
- Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου